tag:blogger.com,1999:blog-23453892064169420722024-03-13T02:55:15.323+02:00Books and WordsΗμερολόγιο ανάγνωσης και σκέψεωνBookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.comBlogger247125tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-33211065440560294932024-01-05T09:50:00.001+02:002024-01-05T09:50:29.396+02:00"Συνομιλίες με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες" (Ηριδανός, 1985) του Ρίτσαρντ Μπάρτζιν<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGb6GJkP-EFSWHLTMUvRfAcrL-SmK_S9Qlpav5cgVl82u3R9iCRqBFTb852QMaLAb57DIgTp7T1EfOvckR7ufQ72d9jl9u47Lpveh5CiSFUBachum90B01SWrWskrxCTeGuV7vZkWhheK5oAdTF9JQESvbceeSmVnCIHOfB8iWm08wiCE_xVY7u6PZ0VoP/s600/%CE%B2%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B5%CF%83.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="387" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGb6GJkP-EFSWHLTMUvRfAcrL-SmK_S9Qlpav5cgVl82u3R9iCRqBFTb852QMaLAb57DIgTp7T1EfOvckR7ufQ72d9jl9u47Lpveh5CiSFUBachum90B01SWrWskrxCTeGuV7vZkWhheK5oAdTF9JQESvbceeSmVnCIHOfB8iWm08wiCE_xVY7u6PZ0VoP/s320/%CE%B2%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B5%CF%83.jpg" width="206" /></a></div><br /> Ένα από τα τελευταία βιβλία της περασμένης χρονιάς που διάβασα ήταν και οι "Συνομιλίες με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες" που πήρε ο κριτικός λογοτεχνίας και αρθρογράφος Ρίτσαρντ Μπάρτζιν τη δεκαετία του 1960 όταν ο Μπόρχες είχε επισκεφθεί τις Ηνωμένες Πολιτείες για μια σειρά διαλέξεων σε διάφορα Πανεπιστήμια.<p></p><p><br /></p><p>Ενδιαφέρουσα έκδοση, αν και η μετάφραση δεν με άφησε αρκετά ικανοποιημένο, όμως ότι υπάρχει από Μπόρχες (ακόμα και παιδικά σημειωματάρια) θέλω να το διαβάζω, ειδικά και τις συνεντεύξεις όπου , ανάλογα και με τις ικανότητες του ερωτώντα, μαθαίνουμε ακόμα περισσότερα για τις απόψεις και τις συνήθειές του.</p><p><br /></p><p>Λατρεύω την αγγλοφιλία του Μπόρχες, και το εγκώμιο που πλέκει διαρκώς στη μεγάλη αγγλική λογοτεχνία. Πως να μην σημειώσω μέσα στο βιβλίο την ακόλουθη διαπίστωσή του: <i><u><b>"όμως αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στην αγγλική και ρωσική λογοτεχνία, ή ας πούμε ανάμεσα στον Ντίκενς και στον Ντοστογιέφσκι, θα διάλεγα τον Ντίκενς. Γιατί νομίζω πως ο Ντίκενς είναι πειστικότερες ως προς την απόδοση της ζωής, ίσως και το φάσμα του είναι ευρύτερο από αυτό της ζωής"</b></u></i>. Απλά, υπέροχο! </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYMAs96loI37msoUTaTao_TezNURPPG7Xh7xu9gP9AAsPhgtZbYql7uxFNYoxODCM-PGhKg8MPcn4XYlXxkd4cM_1CB-Yg96qeHjgm_saO8GPdg242PCLqynnWaHyAkufZgs9v0fIisJgSxXnULZLHh5mBbKNqOdCm-niASeYhfkjHmG3II-1ETXkWtCLs/s309/220px-Borges_1921.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="309" data-original-width="220" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYMAs96loI37msoUTaTao_TezNURPPG7Xh7xu9gP9AAsPhgtZbYql7uxFNYoxODCM-PGhKg8MPcn4XYlXxkd4cM_1CB-Yg96qeHjgm_saO8GPdg242PCLqynnWaHyAkufZgs9v0fIisJgSxXnULZLHh5mBbKNqOdCm-niASeYhfkjHmG3II-1ETXkWtCLs/s1600/220px-Borges_1921.jpg" width="220" /></a></div><br />Και ένα ακόμα απόσπασμα προς το τέλος του βιβλίου για την προσφορά της λογοτεχνίας: <b><u><i>"Γι' αυτό πιστεύω ότι η λογοτεχνία πλούτισε τον κόσμο, όχι μόνο μέσα από τα βιβλία της αλλά και μέσω ενός καινούργιου τύπου ανθρώπου, του ανθρώπου των γραμμάτων".</i></u></b><p></p><p><b><u><i><br /></i></u></b></p><p>Θα επανερχόμαστε στον Μπόρχες διαρκώς.</p>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-69933474960798184132024-01-03T22:00:00.002+02:002024-01-04T06:48:36.958+02:00Αξιολόγηση της αναγνωστικής χρονιάς 2023<p style="text-align: justify;"> Το 2023 ξεπέρασα άνετα, όπως ήταν αναμενόμενο, την ανάγνωση 100 βιβλίων. Λέω όπως ήταν αναμενόμενο, καθώς προσπαθώ τον ελεύθερο χρόνο μου να ασχολούμαι με το παιδικό μου πάθος που είναι το διάβασμα. Τώρα οδεύοντας προς την 6η δεκαετία της ζωής μου, το πάθος αυτό αντί να σβήνει, όλο και φουντώνει περισσότερο. </p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijALHWrAvpaoeDUqiqg-ZTlXXjYkPQTddFjPIgpRSwxE1lLNHSjDaOI5wb_L4Ii38m-x-8DeLwd5R7_Mwyv6KqV8nH9IGzVzTgtNb1e6HdK0jkuUNdoH2TXjry05kIBDpw-ttPXk_bilGfPyFQqUMuHKHWBjOBNv0QohuN7rYnoGX5ljWfJM5ChlPuK3vi/s996/science.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="664" data-original-width="996" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijALHWrAvpaoeDUqiqg-ZTlXXjYkPQTddFjPIgpRSwxE1lLNHSjDaOI5wb_L4Ii38m-x-8DeLwd5R7_Mwyv6KqV8nH9IGzVzTgtNb1e6HdK0jkuUNdoH2TXjry05kIBDpw-ttPXk_bilGfPyFQqUMuHKHWBjOBNv0QohuN7rYnoGX5ljWfJM5ChlPuK3vi/s320/science.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Η πανδημία έπαιξε κάποιο ρόλο και σ' αυτό, στην υποδαύλιση του αναγνωστικού μου πάθους, διότι έστρεψα το ενδιαφέρον μου και σε μια άλλη κατηγορία γνώσης την οποία είχα παραμελήσει, αυτή των φυσικών επιστημών (ιστορία της επιστήμης, επιστημολογία, εκλαϊκευμένη φυσική, βιολογία, μαθηματικά, φιλοσοφία της επιστήμης, ιατρική) ως προσωπική μου αναζήτηση και απάντηση στη λαίλαπα του ανορθολογισμού που κυρίευσε ένα μέρος του κόσμου στην προσπάθεια του να ερμηνεύσει το φυσικό γεγονός της πανδημίας. Δεν αντέχω τη μαγική σκέψη, όπως αυτή εκφράστηκε από θρησκευτικούς κυρίως κύκλους ή άλλους αρνητές της επιστημονικής προσπάθειας κατανόησης του κόσμου. Έτσι βιβλία της εκλαϊκευμένης και όχι μόνο επιστήμης εντάχθηκαν στα αναγνωστικά μου ενδιαφέροντα τα τελευταία χρόνια μαζί με τα υπόλοιπα γνωστά, όπως λογοτεχνία, θεολογία (ακαδημαϊκή και όχι βιωματική), φιλοσοφία και λοιπές ανθρωπιστικές επιστήμες.</div><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQTn9eezBy9TqRxwGG3XGsy0Zdjc9uTWs2kAL7UCNgbOUNuTL3MEDx8nQNecnR7lLVEI-slakhTC0wmwVRuQb6XGMBEJQnQbr1D978mQT-jZYwT7jyP42uOWb2ZgTOg_C9b2nfqvg9DAwrPfljLIof1HUzd6zCuVh3pQSGCt0cF8NwoeQp4Eio52RYMTlS/s800/%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQTn9eezBy9TqRxwGG3XGsy0Zdjc9uTWs2kAL7UCNgbOUNuTL3MEDx8nQNecnR7lLVEI-slakhTC0wmwVRuQb6XGMBEJQnQbr1D978mQT-jZYwT7jyP42uOWb2ZgTOg_C9b2nfqvg9DAwrPfljLIof1HUzd6zCuVh3pQSGCt0cF8NwoeQp4Eio52RYMTlS/s320/%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Από τα βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας ξεχώρισα κυρίως την "Εξαφάνιση" του Αριστοτέλη Νικολαϊδη, μυθιστόρημα που αναφέρεται στην εποχή του εμφυλίου, ανάγνωσμα με νεωτερικά στοιχεία που θα έπρεπε να διαβάζεται ακόμα και σήμερα. Και το βιβλίο του Γιάννη Πάνου "Από το στόμα της παλαιάς Remington" είναι στα ελάχιστα ελληνικά βιβλία που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον- δυστυχώς όσο και να προσπαθώ δεν βρίσκω κάποιο ενδιαφέρον για μένα στη νεώτερη ελληνική λογοτεχνία, η γενιά του 30 παραμένει αξεπέραστη σε ποιότητα. Κατέγραψα αρκετούς τίτλους από τη μελέτη του Δημ. Κούρτοβικ "Η Ελιά και η Φλαμουριά" για να δω τι μπορώ να διαβάζω απ' αυτά, κυρίως από τη δημόσια βιβλιοθήκη, εφόσον υπάρχουν οι τίτλοι. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Διάβασα αρκετά από Κωστή Παπαγιώργη, ο σημαντικότερος δοκιμιογράφος στην ελληνική γλώσσα τα τελευταία χρόνια, και αυτή ήταν από τις καλύτερες αναγνωστικές μου απολαύσεις. Είχα και στο παρελθόν διαβάσει αρκετό Παπαγιώργη αλλά τώρα κάλυψα κάποια κενά από τα δοκίμια του και θα επανέρχομαι σ' αυτόν. Κάπως έτσι οδηγήθηκα και στον Χρήστο Βακαλόπουλο η ζωή του οποίου με συγκίνησε περισσότερο από το έργο του.</p><p style="text-align: justify;">Από τα θεολογικά, ο Ζηζιούλας και ο Γιαγκάζογλου ότι καλύτερο μπορούσα να διαβάσω δίχως να αγανακτήσω, γιατί πλέον οφείλω να προσέχω πολύ τους διάφορους θεολογούντες, αν ανήκουν στην μαγική σκέψη (άρα εξ ορισμού είναι θεομπαίχτες) ή διαπνέονται από οικουμενική προοπτική. Λέξη που για τους μαγικά φρονούντες παραπέμπει στον τρισκατάρατο "οικουμενισμό", αλλά αυτοί δυστυχώς αποτελούν τον ορισμό της σύγχρονης σέκτας εντός των ορίων της Εκκλησίας.</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIjQul49alwb_sgffaYoPvalQZCGYvvKwj01mzLsxAKF_cgQIJcY6Dyt9zxBXMyi7pK3roaE8IpJt_5AaTMI98L3BUNY8fwM4GlbQnNm2zeRDegJhQGLdJxfj8U0KLvWGWOLMqGv1MQSOnL7fhy2HmbW8EGIqxRtnoM2Rtt17GdvF_lQ4ejgDkE2I_g1mj/s3000/il_fullxfull.3875004793_99t1.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="2002" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIjQul49alwb_sgffaYoPvalQZCGYvvKwj01mzLsxAKF_cgQIJcY6Dyt9zxBXMyi7pK3roaE8IpJt_5AaTMI98L3BUNY8fwM4GlbQnNm2zeRDegJhQGLdJxfj8U0KLvWGWOLMqGv1MQSOnL7fhy2HmbW8EGIqxRtnoM2Rtt17GdvF_lQ4ejgDkE2I_g1mj/s320/il_fullxfull.3875004793_99t1.webp" width="214" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Τελικά, τα καλύτερα βιβλία ήταν πάλι ξένων συγγραφέων, απολαμβάνω μάλιστα να διαβάζω , όσο μπορώ, σε άλλη γλώσσα πέρα της ελληνικής, διότι όσο και αν έχουν βελτιωθεί οι μεταφράσεις είναι άπειρη η απόλαυση αν μπορούμε να κατανοήσουμε το βιβλίο στην πρωτότυπη γλώσσα γραφής του. Από τα ξένα λοιπόν βιβλία θα ξεχώριζα αυτά του Anthony Trollope για τη βικτωριανή εποχή, του Αμός Οζ ("Ιούδας") του Κούντερα ("Το γέλιο") και το κορυφαίο όλων , το "East of Eden" του Steinbeck. Ειδική μνείας ας κάνω , γιατί το καταευχαριστήθηκα, διαβάζοντας Χάρρυ Πότερ! Ξεχωριστή θέση επίσης και όλα τα βιβλία που ασχολούνται με το ξεμασκάρεμα των θεωριών συνωμοσίας, έτσι για να αποκτήσουμε τα κατάλληλα κλειδιά ερμηνείας των σύγχρονων φαινομένων.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Για το 2024 τώρα. Θα περιορίσω στον ελάχιστο δυνατό βαθμό τα βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας, με εξαίρεση ξανά τον Αριστοτέλη Νικολαϊδη ("Οι Συνυπάρχοντες"), και θα επικεντρωθώ σε "βαριά" βιβλία της κλασικής ξένης λογοτεχνίας (διαβάζοντας για πρώτη φορά ή ξαναδιαβάζοντας), σε ελάχιστα θεολογικά βιβλία (πόσα αξίζουν άραγε πλέον;) , σε ικανό αριθμό επιστημονικών βιβλίων εκλαϊκευμένης επιστήμης και, φυσικά, σε πολλά ξενόγλωσσα.</p><p><br /></p><div class="ddict_btn" style="left: 674.344px; top: 329px;"><img src="chrome-extension://bpggmmljdiliancllaapiggllnkbjocb/logo/48.png" /></div><div class="ddict_btn" style="left: 672.438px; top: 1584px;"><img src="chrome-extension://bpggmmljdiliancllaapiggllnkbjocb/logo/48.png" /></div><div class="ddict_btn" style="left: 665.203px; top: 862px;"><img src="chrome-extension://bpggmmljdiliancllaapiggllnkbjocb/logo/48.png" /></div>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-56084944498567915262024-01-01T18:57:00.001+02:002024-01-01T18:59:46.766+02:00Λίστα βιβλίων που διαβάστηκαν το 2023<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAtQv5MdpBxmKzx9GnAtq3e4bLsLYqWJRqJgYL_1vnWBUdP1cLx1UqqjJNeXgzXMqIrNl-RP5DNE12VlzH6sAEG2sc72PjDiVQb9yXchyovtA4hUoox0rCeWBXwgETUKcL0LyUWWnwn-k5MGbi2sBiSLdBXq6xbIx09Hv8CLfcq3vE7zo5JJFLWuaGlYw0/s500/boy%20reading.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="412" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAtQv5MdpBxmKzx9GnAtq3e4bLsLYqWJRqJgYL_1vnWBUdP1cLx1UqqjJNeXgzXMqIrNl-RP5DNE12VlzH6sAEG2sc72PjDiVQb9yXchyovtA4hUoox0rCeWBXwgETUKcL0LyUWWnwn-k5MGbi2sBiSLdBXq6xbIx09Hv8CLfcq3vE7zo5JJFLWuaGlYw0/s320/boy%20reading.jpg" width="264" /></a></div><br /><p><br /></p><p> 1. ΤΖ.Ρ.Ρ. ΤΟΛΚΙΝ: Το Σιλμαρίλιον</p><p>2. ΜΑΞ ΦΡΙΣ: Homo Faber</p><p>3. ΑΡΤΟΥΡΟ ΠΕΡΕΘ ΡΕΒΕΡΤΕ: Το τανγκό της παλαιάς φρουράς</p><p>4. RENE DESCARTES: Τα πάθη της Ψυχής</p><p>5. ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ: Πεζογραφήματα</p><p>6. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ: Συριανά Διηγήματα</p><p>7. ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΚΟΥΡΟΒΙΚ: Η ελιά και η φλαμουριά. Ελλάδα και Κόσμος, Άτομο και Ιστορία στην ελληνική πεζογραφία 1974-20220</p><p>8. ΜΑΚΗΣ ΤΣΙΤΑΣ: Μάρτυς μου ο Θεός</p><p>9. ΚΩΣΤΗΣ ΓΚΙΜΟΣΟΥΛΗΣ: Ανατολή</p><p>10. ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΑΚΙΝΟΥ: Το έβδομο ρούχο</p><p>11. ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: Η τέχνη του μυθιστορήματος</p><p>12. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ: Σμιθ</p><p>13. ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ: Ο Λουσίας</p><p>14. ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ: Η Ανάκριση</p><p>15. ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κάτι θα γίνει, θα δεις</p><p>16. CARL SCHMITT: Στεριά και Θάλασσα</p><p>17. PETER HADTKE: Η κλέφτρα των φρούτων ή απλό ταξίδι στην ενδοχώρα</p><p>18. ΑΡΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ: Δεν ήξερες...δεν ρώταγες!</p><p>19.G.H. HARDY: Η απολογία ενός μαθηματικού</p><p>20. DENTON WELCH: In Youth is Pleasure</p><p>21. ANTHONY KENNY: Θωμάς Ακυινάτης</p><p>22. JEFFREY HERF: Αντιδραστικός μοντερνισμός. Τεχνολογία, κουλτούρα και πολιτική στη Βαϊμάρη του Γ΄Ράιχ.</p><p>23. KAZUO ISHIGURO: An artist of the floating world</p><p>24. ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ - ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ: Ο Θεός της Βίβλου και ο Θεός των φιλοσόφων</p><p>25. ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κάτι καλο θαρθεί από τη θάλασσα</p><p>26. ΣΑΜΑΝΤΑ ΣΒΕΜΠΛΙΝ: Απόσταση ασφαλείας</p><p>27. ΕΤΑ ΧΟΦΜΑΝ: Βίος και Πολιτεία του Γάτου Μουρ</p><p>28. MARCUS AURELIUS: Meditations</p><p>29. JURGEN MOLTMANN: Ο Ερχόμενος Θεός- Χριστιανική Εσχατολογία</p><p>30. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΡΤΙΛΗΣ: Αεί παίδες απαίδευτοι; 23 σχόλια περί εθνικισμού, πλούτου και παιδείας</p><p>31. ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ- ΕΞΑΝΤΑΣ: Μεγάλη ανθολογία επιστημονικής φαντασίας τ. 1 (1934-1950)</p><p>32. SENECA: Letters from a Stoic</p><p>33. RAY BRADBURY: Something wicked this way comes</p><p>34. JONATHAN BATE: English Literature- A very short introduction</p><p>35. ΕΠΙΚΤΗΤΟ: Εγχειρίδιον</p><p>36. HORST KRUGER: Το διαλυμένο σπίτι. Τα νεανικά μου χρόνια στη Γερμανία του Χίτλερ</p><p>37. ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Οι Πτυχιούχοι</p><p>38. ΙΤΑΛΟ ΚΑΛΒΙΝΟ: Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης</p><p>39. LUDWIG WITTGENSTEIN: Περί βεβαιότητας</p><p>40. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Γειά σου Ασημάκη</p><p>41. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Περί μέθης</p><p>42. ΣΑΜΦΟΡ: Επιλογή από το έργο του</p><p>43. ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ: Το σοφό παιδί</p><p>44. ΙΜΜΑΝΟΥΕΛ ΚΑΝΤ: Επιλογή από το έργο του</p><p>45. ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ: Μια Οδύσσεις, ένας πατέρας, ένας γιος, ένα έπος</p><p>46. ΒΙΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ: Επιλογή από το έργο του</p><p>47. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Σύνδρομο αγοραφοβίας</p><p>48. ΓΚΥ ΝΤΕΜΠΟΡ: Η κοινωνία του θεάματος</p><p>49. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (19501965) τ. 2</p><p>50. YEVGENY ZIAMATIN: Εμείς</p><p>51. ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Νέες αθηναϊκές ιστορίες</p><p>52. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Ίμερος και Κλινοπάλη</p><p>53. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Η κόκκινη αλεπού- Οι ξυλοδαρμοί</p><p>54. IAN McEWAN: The Chlidren Act</p><p>55. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Σωκράτης, ο νομοθέτης που αυτοκτονεί</p><p>56. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Σιαμαία και Ετεροθαλή</p><p>57. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Ζώντες και Τεθνεώτες</p><p>58. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Ο Χέγκελ και η γερμανική επανάσταση</p><p>59. ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ: Σικελικό ειδύλλιο</p><p>60. ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥ: Από το στόμα της παλιάς Ρέμινγκτον</p><p>61. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Ντοστογιέφσκι</p><p>62. STEPHEN KING: The Running Man</p><p>63. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Τα γελαστά ζώα</p><p>64. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ</p><p>65. ANTHONY TROLLOPE: The way we live now</p><p>66. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Λάδια Ξύδια</p><p>67. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Μυστικά της Συμπάθειας</p><p>68. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: Όνειρο στο κύμα και άλλα διηγήματα</p><p>69. ROGER SCRUTON: KANT- A very short Introduction</p><p>70. ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ: Η κτίση ως Ευχαριστία</p><p>71. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Η ομηρική μάχη</p><p>72. URSULA LE GUIN: The left hand of darkness</p><p>73. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ: Κανέλλος Δεληγιάννης</p><p>74. GASTON BACHELARD: The Poetics of Space</p><p>75. CARLO ROVELLI: Helgoland. The strange and beautiful story of quantum physics</p><p>76. ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ: Επιλογή από το έργο του</p><p>77. FRANK HERBERT: Dune</p><p>78. NIKOLAI LESKOV: Διηγήματα</p><p>79. ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ: Ελευθερία και ύπαρξη. Η μετάβαση από τον αρχαίο στον χριστιανικό ελληνισμό</p><p>80. ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ- ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ: Ο Λούθηρος και η Μεταρρύθμιση</p><p>81. IRIS MURDOCH: The sea, the sea</p><p>82. ANDRE TAGUIEFF: Ο μύθος των σοφών της Σιών</p><p>83. Μ. ΠΛΕΙΩΝΗΣ κ.α: Ψευδοεπιστήμες και Θεωρίες συνωμοσίας</p><p>84. ANDRE TAGUIEFF: Θεωρίες συνωμοσίας</p><p>85. CHRISTOPHER JANAWAY: Schopenhauer - A very short introduction</p><p>86. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΝΗΣ: Θεωρίες συνωμοσίας</p><p>87. PETER SINGER: Hegel- A Very short introduction</p><p>88. AGATHS CHRISTIE: Peril at End House</p><p>89. FERNADO PESSOA: Η παιδεία του Στωικού</p><p>90. STEPHEN MULHALL: Heidegger and Being and Time</p><p>91. CHARLES DICKENS: A Tale of Two Cities</p><p>92. ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: Αυτή η διερώτηση</p><p>93. ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: Το αστείο</p><p>94. ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: Μεταμορφώσεις</p><p>95. ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: Η γιορτή της ασημαντότητας</p><p>96. ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: Σε αναζήτηση του α-διανόητου</p><p>97. ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ: Βίος και Λόγος στην Ησυχαστική Παράδοση</p><p>98. AGATHS CHRISTIE: Hickory, Dickory, Dock</p><p>99. ZOZE ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ: Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον</p><p>100. STEFAN ZWEIG: Λέων Τολστόη</p><p>101. FERNADO PESSOA: Η κλεμμένη περγαμηνή</p><p>102. FERNADO PESSOA: Υπόθεση Βάργκας</p><p>103. AGATHS CHRISTIE: Death in the Clouds</p><p>104. ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι</p><p>105. GEORGES BATAILLE: Η λογοτεχνία και το κακό</p><p>106. MARGERY ALLINGHAM: Coroners's Pidgin</p><p>107. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ: Υπόμνημα στις επιστολές Α- Β-Γ του Αποστόλου Ιωάννη</p><p>108. SAMUEL BECKETT: The End</p><p>109. ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ: Στο μεταίχμιο της θεολογίας</p><p>110. ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης</p><p>111. MAURICE NADEAU: Ιστορία του σουρρεαλισμού</p><p>112. ΦΙΛΙΠ ΣΕΡΡΑΡΝΤ: Θάνατος και Ανάσταση της Ιεράς Κοσμολογίας</p><p>113. DAVID LINDLEY: H αρχή της αβεβαιότητας</p><p>114. JOHN WILLIAMS: Augustus</p><p>115. STEPEHN HAWKING: Μαύρες τρύπες , σύμπαντα βρέφη και άλλα δοκίμια</p><p>116. NORBERT ELIAS: Η μοναξιά των ετοιμοθάνατων</p><p>117. JK ROWLING: Harry Potter and the chamber of secrets</p><p>118. ERWIN SCHRODINGER: Τί είναι η ζωή;</p><p>119. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου</p><p>120. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: Διερχόμενοι δια του ναού. Μαθήματα κατήχησης για ενήλικους.</p><p>121. STEPEHN HAWKING: Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα</p><p>122. ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΑΡΑΜΠΟΥΡΟΥ: Πατρίδα</p><p>123. JK ROWLING: Harry Potter and the prisoner of Azkaban</p><p>124.ΠΑΣΚΑΛ ΜΠΡΥΚΝΕΡ: Ένας σχεδόν τέλειος</p><p>125. ANTHONY TROLLOPE: Framley Parsonage</p><p>126. PHILIP PULLMAN: Northern Lights</p><p>127. ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: Κωμικοί έρωτες</p><p>128. ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: Η άγνοια</p><p>129. ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝΟΣ: Η αποκάλυψη του Ιωάννη</p><p>130. PHILIP PULLMAN: The subtle knife</p><p>131. PETER HARISSON: Οι επικράτειες της επιστήμης και της θρησκείας</p><p>132. ΑΜΟΣ ΟΖ: Ιούδας</p><p>133. AGATHA CHRISTIE: The Hollow</p><p>134. ΑΒΡΑΑΜ ΓΕΟΣΟΥΑ: Φιλικά Πυρά</p><p>135. SHERIDAN LE FANU: In a glass darkly</p><p>136. PHILIP PULLMAN: The amber spyglass</p><p>137. ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗ: Όταν έπεσα στο μελανοδοχείο</p><p>138. KATIE MACK: Το τέλος των πάντων</p><p>139. ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΚΟΡΟΜΠΟΓΚΑΤΟΦ: Ο διαβολικός λοχαγός Μπερτράν</p><p>140. ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΚΙΤΡΟΜΗΛΙΔΗΣ: Στο όνομα της ελευθερίας</p><p>141. ETTY HILLESUM: Ζωή γεμάτη νόημα, ναι γεμάτη νόημα</p><p>142. ΖΑΝ ΝΤΑΝΙΕΛ: Ο Θεός είναι φανατικός;</p><p>143. JK ROWLING: Harry Potter and the goblet of fire</p><p>144. E. A. POE: The unparalled adventure of one Hans Pfaal</p><p>145. DANIEL KEYES: Flowers for Algernon</p><p>146. OSAMU DAZAI: Δεν ήμουν πια άνθρωπος</p><p>147. ΧΟΣΕ ΘΕΛΑ: Η Κυψέλη</p><p>148. ANDRE TAFUIEFF: Σύντομη ιστορία περί συνωμοσιολογίας</p><p>149. KURT VONNEGUT: Slaughterhouse Five</p><p>150. JK ROWLING: Harry Potter and the order of the Phoenix</p><p>151. HANS FALLADA: Ο Πότης</p><p>152. ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ: Ο ταξιδιώτης του ουρανού</p><p>153. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Η εξαφάνιση</p><p>154. JOHN STEINBECK: East of Eden</p><p>155. SARAH BAKEWELL: How to live- a life of Montaigne</p><p>156. CHARLES DICKENS: A Christmas Carol</p><p>157. ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΜΠΑΡΤΖΙΝ: Συνομιλίες με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες</p><p>158. JOHN BRANDON: A scream in Soho</p><p><br /></p><p><br /></p>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-2505951848473900282022-02-15T21:13:00.003+02:002022-02-16T07:41:16.993+02:00"Έννοιες του Χώρου" του Max Jammer<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgpP0nJ50y3PtGpYYzT4jGHS1kbVFf7Pd-kaxHf31HTgFVY2rBPippY-MsGHWZ77YG40IQV77dC-Qy8hROD4oXiqNHbWMTL3dE2gTWKTCt-MB5ny7a2di3L1a9rrqLoY2G9gCHZAH_xMvtJl8bdAU8PqTyn-nRnCi-mQcrFZG_y8Rf79GRPJvfyQelUrQ=s240" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="160" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgpP0nJ50y3PtGpYYzT4jGHS1kbVFf7Pd-kaxHf31HTgFVY2rBPippY-MsGHWZ77YG40IQV77dC-Qy8hROD4oXiqNHbWMTL3dE2gTWKTCt-MB5ny7a2di3L1a9rrqLoY2G9gCHZAH_xMvtJl8bdAU8PqTyn-nRnCi-mQcrFZG_y8Rf79GRPJvfyQelUrQ=w213-h320" width="213" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Δεν πρέπει να λείπουν τα επιστημονικά βιβλία, για να είμαι περισσότερο ακριβής τα βιβλία των θετικών επιστημών και της ιστορίας της επιστήμης ειδικότερα από την "αναγνωστική λίστα μου". Μόλις τελειώνω κάποιο λογοτεχνικό, ή έστω κοινωνικών επιστημών βιβλίο, θέλω να επανέρχομαι σε στέρεο έδαφος, στο έδαφος της επιστήμης. Βεβαιότητες δεν υπάρχουν φυσικά, αλλά και μόνο αυτό μου αρκεί: οτιδήποτε απομακρύνει τη μεταφυσική σκουριά, μου είναι ευπρόσδεκτο.</div><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEieN2L-vRv3E0ZxlLoAKfYB0rQnDE8P_BH_fDbdAEElpujSePd-Zcte_kSgxvbW9XsgkCN6YGJndFd5QlCk5BnD3eltY9V8XCk9TljOjvaWs0-l6ExEkLoRhrgkeG5MkbgKL7nkmJAb4tHzC_sXrP4c0dm6yBrncCyTyxZAr1G7_OgNvGb4Mq-j-Fq5OQ=s276" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="276" data-original-width="183" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEieN2L-vRv3E0ZxlLoAKfYB0rQnDE8P_BH_fDbdAEElpujSePd-Zcte_kSgxvbW9XsgkCN6YGJndFd5QlCk5BnD3eltY9V8XCk9TljOjvaWs0-l6ExEkLoRhrgkeG5MkbgKL7nkmJAb4tHzC_sXrP4c0dm6yBrncCyTyxZAr1G7_OgNvGb4Mq-j-Fq5OQ" width="183" /></a></div><br />Σήμερα ξεκίνησα το βιβλίο που αγόρασα χθες, "Έννοιες του χώρου. Η ιστορία των θεωριών του χώρου στη Φυσική" ( Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) του Max Jammer. Προλογίζει ο Άλμπερτ Αϊνστάϊν, τη βιογραφία του οποίου από τον Walter Isaacson διάβασα πρόσφατα. Ο Jammer κάνει μια ιστορική αναδρομή στην θεμελιώδη έννοια του χώρου στην φυσική, ξεκινώντας την αναδρομή του από τις αρχαιοελληνικές δοξασίες, στις ιουδαιο-χριστιανικές ως την σύγχρονη εποχή. Μέχρι στιγμής σημειώνω πράγματα που μου είναι γνωστά, αν και στη συνέχεια εμφανίζονται κάτι μαθηματικοί τύποι που για τους ειδήμονες θα είναι παιχνιδάκι, αλλά για μένα θα είναι μια επιπλέον προσπάθεια να μπω στο νόημα...τουλάχιστον!<p></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p><br /></p>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-53788323719614515412022-02-07T13:54:00.001+02:002022-02-07T13:55:14.552+02:00Διδώ Σωτηρίου: Οι νεκροί περιμένουν<p> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgCwsO0ok6nJJ24xDe3s4L5L8EDyeTlWwchhgswGoC5KMhwuVM-P0Qsc3SZyqY1mnYWYuKbGkEMSwYblsXxZuTHQJw9LzjnxRAHAsJvx2spvwZkEikX2wS-5D8brQur6tCyYCTKAyw0pxogE63tx_6tMaPyvDKskoaVgq5oIumtaHY0D6FgTI5rA6DxHA=s271" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="271" data-original-width="186" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgCwsO0ok6nJJ24xDe3s4L5L8EDyeTlWwchhgswGoC5KMhwuVM-P0Qsc3SZyqY1mnYWYuKbGkEMSwYblsXxZuTHQJw9LzjnxRAHAsJvx2spvwZkEikX2wS-5D8brQur6tCyYCTKAyw0pxogE63tx_6tMaPyvDKskoaVgq5oIumtaHY0D6FgTI5rA6DxHA" width="186" /></a></div><br />Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα
γράφηκε το έτος 1959 και αποτελεί ένα ηθικο-ιστορικό μωσαϊκό που εκτείνεται
χρονικά λίγο πριν τη Μικρασιατική καταστροφή έως και την εγκατάσταση των
προσφύγων στον ελλαδικό χώρο.<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η οικογένεια Μάγη και οι
πλησιέστεροι συγγενείς είναι μια οικογένεια, όπου κυριαρχούν η μορφή της
πανέμορφης και ελκυστικής μητέρας – γυναίκας, ο εργοστασιάρχης πατέρας, τα 3 –
στην αρχή – και μετέπειτα 4 παιδιά τους και η οικονομική τους ευρωστία. Φυσικά διανθίζονται
από γιαγιάδες, θείους και θείες με διαφορετικές νοοτροπίες ο καθένας, άλλο πιο
τίμιος, άλλος πιο ‘σφιχτός’ οικονομικά κ.ο.κ.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ωστόσο, παρατηρώντας πιο
προσεκτικά το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αφηγηματικό αυτό
‘μωσαϊκό’, βλέπουμε ξεκάθαρα τις ρωγμές του και κάποιους μικροοργανιασμούς που
βρίσκουν χώρο να κατοικίσουν στο σπίτι της οικογένειας Μάγη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στην αρχή ο πατέρας φαίνεται ότι
είναι ένας πλούσιος και χαρούμενος τύπος, ευτυχισμένος με την οικογένειά του
και αιώνια ερωτευμένος με την καλλονή γυναίκα του. Υποβόσκει, ωστόσο, το
αίσθημα της ζήλιας του και της κατωτερότητάς του, καθώς μάλιστα – όπως χαρακτηριστικά
περιγράφει η συγγραφέας - υστερεί και σε ύψος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε σχέση με τη γυναίκα του και ονειροβατεί
μονίμως, προκειμένου να ωραιοποιεί δύσκολες καταστάσεις για να μην ταραχθεί η
συνοχή και η καλοπέραση της οικογένειας. Προσπαθεί πάντα να κάνει τα χατήρια στη
γυναίκα του, αποδεχόμενος τα διάφορα πάρτυ και – κάποιες φορές και τους
μνηστήρες της - επισκέψεις, συνεστιάσεις κλπ, ώστε να την κρατά χαρούμενη,
γιατί ξέρει σίγουρα πως αυτός από μόνος του δεν αρκεί.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiEs-QMyPpo5ftJeW92OQnXCcj3XQTz0cFnnsau7CaDaVcF_zh7AcuV4P3PDiT3i7AXCDJdEpofxoivnKcbPrp52MpqdNpGZhXpbs9mN1VQpkN4akkfs52-f1g4VSFFwHHa86U6WcN-0R0mSKzN0Y_PfLSQhpO5fKiEO7yWmfWbDdFG2bzoeVKCcHwgWw=s323" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="156" data-original-width="323" height="155" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiEs-QMyPpo5ftJeW92OQnXCcj3XQTz0cFnnsau7CaDaVcF_zh7AcuV4P3PDiT3i7AXCDJdEpofxoivnKcbPrp52MpqdNpGZhXpbs9mN1VQpkN4akkfs52-f1g4VSFFwHHa86U6WcN-0R0mSKzN0Y_PfLSQhpO5fKiEO7yWmfWbDdFG2bzoeVKCcHwgWw=s320" width="320" /></a></div><br />Από την άλλη, η γυναίκα του είναι
μια όμορφη κυρία, η οποία ξέρει την εντύπωση που προκαλεί στους γύρω της – και
κυρίως στους άντρες όλων των ηλικιών - και κολακεύεται. Μάλιστα, κάποτε
διαφαίνεται αμυδρά ο έρωτας κάποιου νεαρού προς αυτήν και ο κόπος που καταβάλει
η μητέρα να μην τον ακολουθήσει. Την κρατάνε φυσικά τα παιδιά της.<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Σιγά σιγά, αχνοφαίνεται η αρχή
του τραγικού εκείνου πολέμου κι έτσι και στην οικογένεια Μάγη αρχίζει η
οικονομική κρίση, με τον πατέρα να είναι εφιαλτικά και άνευ λόγου πια ακόμη πιο
αισιόδοξος και τη μητέρα έντρομη να προσπαθεί να αφενός μεν να τον συνεφέρει
όσο πιο κομψά γίνεται, αφετέρου δε να ζήσει όσο πιο φυσιολογικά γίνεται, μέσα
στα πλαίσια που είχε μάθε. Ώσπου, τελικά η οικονομική τους καταστροφή και η
φτώχεια τους, τους εξαναγκάζουν να δώσουν το ένα τους κορίτσι σε ένα ζευγάρι
συγγενών που δεν έχουν παιδιά. Παρόλα αυτά, συνεχίζουν να προσπαθούν να έχουν
κόσμο στο σπίτι τους σαν να μην τρέχει τίποτα. Η αγωνία και το γάντζωμα από την
προηγούμενη ζωή τους δείχνει και το βαθμό της απελπισίας τους, η οποία είναι
έντονη εσωτερικά, αλλά όχι ακόμη εξωτερικά.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στη συνέχεια, περιγράφεται η
αγωνία των μικρασιατών για το μέλλον τους και φυσικά η βιαιότητα και η φρίκη του
πολέμου, με αποκορύφωμα το γεγονός του θανάτου όλων των μελών – πλην ενός – της
οικογένειας του θείου Θανάση. Ένα βουβό μοιρολόγι διαρκείας.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ακολουθεί η μικρασιατική
καταστροφή και όλη η οικογένεια παίρνει το δρόμο του ξενιτεμού για την Ελλάδα –
όπως κι άλλοι 1,5 εκατομμύριο μικρασιάτες – για να τους δούμε πάλι να
ξανασμίγουν στον Πειραιά. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi-kAzxNXiIv5-qC4bwWH8MO5y4GopRXQiDlt7d6aTHKO0cdlbCUtFxgi7xlbadS2dTnW5U4rkEFe_9uBhkUxeTDgxS6UzBG-sAOb-qVkEz_EPN7Vxri24MHz_ni7T4JeJ4hleMv-eC-l4MjTE9tA9OzUFvdZPQm0jhHTKXa44mKYxcXeU2ch644a02lA=s768" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="460" data-original-width="768" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi-kAzxNXiIv5-qC4bwWH8MO5y4GopRXQiDlt7d6aTHKO0cdlbCUtFxgi7xlbadS2dTnW5U4rkEFe_9uBhkUxeTDgxS6UzBG-sAOb-qVkEz_EPN7Vxri24MHz_ni7T4JeJ4hleMv-eC-l4MjTE9tA9OzUFvdZPQm0jhHTKXa44mKYxcXeU2ch644a02lA=s320" width="320" /></a></div><br />Ξεκινούν πάλι από την αρχή,
ζώντας κυριολεκτικά σε μια παράγκα – σε σχέση με τα μεγαλεία τους στη Σμύρνη –
και μέσα εκεί η μητέρα προσπαθεί από τα απομεινάρια μιας πολυτελούς εποχής να
φτιάξει το νέο της σπιτικό. Ο πατέρας – αλκοολικός πια – και μετά από άπειρες
αποτυχημένες προσπάθειες βρίσκει τελικά δουλειά. Η μητέρα ξεκινά κι αυτή να εργάζεται,
εξαργυρώνοντας τις γνώσεις της ως καλλονής και φτιάχνει κρέμες και αρώματα. Ο γιος
της οικογένειας – ο Στέφος - μπαρκάρει στα καράβια.<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στο τέλος του μυθιστορήματος, όλα
τα παιδιά σμίγουν γύρω από τους γονείς και το έργο αυτό– παρά τις τραγικές
στιγμές που περιγράφει – ολοκληρώνεται με τα παιδιά να μεγαλώνουν, να
πολιτικοποιούνται, κάποια να ερωτεύονται, αλλά φαίνεται ότι η οικογένεια
βρίσκει πάλι το δρόμο της. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Το ένστικτο της επιβίωσης των
ανθρώπων και το ένστικτο των καλής επιβίωσης των Σμυρνιών τους βοηθά, ώστε να
δημιουργήσουν νέες ισορροπίες, να βρουν και στην Ελλάδα όμορφα πράγματα, όπως
μυρωδάτα λουλούδια, καλούς γείτονες, όμορφα ταίρια για τα παιδιά τους κι έτσι το
μέλλον τους διαφαίνεται κάπως πιο αισιόδοξο.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Σίγουρα, δεν θυμίζει Σμύρνη, αλλά χτίζουν στην Ελλάδα μια νέα συνθήκη,
με την οποία η ζωή τους γίνεται λιγάκι πιο γλυκιά – και για να μιλήσω στη γλώσσα
της οικογένειας Μάγη - <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όχι σαν τα
σιροπιαστά της Σμύρνης, αλλά – τέλος πάντων – σαν ένα κομμάτι μπακλαβά του
εμπορίου.<o:p></o:p></p>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-13153544976396893222020-09-09T18:25:00.002+03:002020-09-09T19:10:04.124+03:00Ζαν Πωλ Σαρτρ: Η Ναυτία<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmSLC-b7gskfJGU8AAGZZy7fft_EKPM-mC1HkenzUwA9uPjxLlEcfrV7Yc7jvfPrJ5h3Z3fCVs23LEHsBbevHVXWd2jHFWbmKIz1aXFNMa-9lqwNnjxhQ7Vcw7bNKy4R-zisviNiNBZVrA/s638/%25CE%25B7+%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="638" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmSLC-b7gskfJGU8AAGZZy7fft_EKPM-mC1HkenzUwA9uPjxLlEcfrV7Yc7jvfPrJ5h3Z3fCVs23LEHsBbevHVXWd2jHFWbmKIz1aXFNMa-9lqwNnjxhQ7Vcw7bNKy4R-zisviNiNBZVrA/s320/%25CE%25B7+%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" /></a></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">«Η ναυτία» του Σαρτρ προκαλεί – χωρίς αμφιβολία – μεγάλη
ναυτία σε κάθε αναγνώστη που θα τοποθετήσει τον εαυτό του στη θέση του ήρωα Ροκαντέν.
Δεν είναι ένα μυθιστόρημα για συνηθισμένους ή εφησυχασμένους αναγνώστες<span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span>
ίσως, να μην πρόκειται καν για μυθιστόρημα με κλασική σημασία του όρου, αλλά
για μια δοκιμή πάνω στην πραγματικότητα της ύπαρξης. Ο Σαρτρ χωρίς ενδοιασμό,
μιμούμενος την τέχνη του χειρουργού, τοποθετεί το Ροκαντέν στη χειρουργική
κλίνη της ύπαρξης – προς Θεού, όχι για να τον συγχωρήσει: το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μόνο που θέλει είναι να τον τυφλώσει με το
άπλετο φως που θα πέφτει πάνω του από τις προβολές της Συνείδησης, μπας και μ’
αυτόν τον τρόπο ο «ασθενής» διαπιστώνει από μόνος του τη βαριά του ασθένεια. Ο
Ροκαντέν πάσχει από τη βαρύτητα της ύπαρξης και από την χωρίς περιεχόμενο ζωής,
χωρίς σκοπό μοναχικής παρουσίας του πάνω στη γη – χωρίς φίλους ή εχθρούς, χωρίς
σταθερή ………………………., Ροκαντέν, και πίσω απ’ αυτόν ο Σαρτρ, κινείται στη σφαίρα
του απόλυτου, όπου η συγχώρεση παραδίνεται ακόμη στην ………………… και αμείλικτη
κριτική. Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να διατηρήσουν μια τόσο απόλυτη στάση
απέναντι στην απελπισία της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ύπαρξης,
όπως ο Ροκαντέν. Η καταδίκη, όπως σημειώσαμε ήδη, είναι αμείλικτη<span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span> κάθε
τι που περνά έστω και φευγαλέα από τα μάτια εξορκίζεται και ……………………… στην
κόλαση της κριτική, εφόσον αναπαράγει την ……………., χωρίς νόημα, ύπαρξη. Πολλές κατηγορίες
ανθρώπων κατανέμονται μ’ αυτόν τον τρόπο<span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span> τίποτα δεν καταφέρνει να τους γλυτώσεις από τη χλεύη
του Ροκαντέν, εκτός αν αναρωτιούνται περί της ύπαρξης τους. Και κάτι τέτοιο, σε
καμία περίπτωση, δεν συμβαίνει. Αγέρωχα, εφησυχασμένα, ίσως και αδιάφορα, η
πλειονότητα των ανθρώπων διασχίζει χωρίς συνειδησιακά ή υπαρξιακά προβλήματα το
μονοπάτι της ζωής τους, την οποία ο Ροκαντέν έκρινε ως κενή και μονότονη. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Το βασικό μειονέκτημα του μυθιστορήματος του Σαρτρ
δεν είναι η περιγραφή – με ειρηνικό ενίοτε τρόπο -<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των αλλοτριωμένων, μη συνειδητοποιημένων
μορφών ζωής συγκεκριμένων πόλεων της Μπουβίλ, παρά η χωρίς συμπόνια και δίχως
ίχνος αγάπης ανάλυσής τους. Το καταδικαστικό αποτέλεσμα που ανακοινώνει το
εσωτερικό δικαστήριο – ποιοι ήταν άραγε οι ……………..; - των Σαρτρ – Ροκαντέν μας
αφήνει μια πικρή γεύση, απέχοντας από το να μας θυμίσει το άρωμα του δικαίου<span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span>
όσο δίκιο κι αν έχουν, η απόφαση που παρουσιάζουν στερείται της δυνατότητας
συμπαράστασης προς την «καταδικασμένη», οι οποίοι και μετά από αυτήν θα
παραμείνουν ανάλλαχτοι και αδιόρθωτοι.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW5kpyQLaJaVq8A-ZY6QlULIW4H9k5V9ZLvtb3lfE3Dx3fFGx_Ay07A4rFYcQ__IWICm_zVMU4DOyIJww88awZdZs8ZjDtGtreTdlNTAFiGB6GxwvPdOX98r-igIeQ9EsZEkvMuCc5zn96/s480/sartre.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="433" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW5kpyQLaJaVq8A-ZY6QlULIW4H9k5V9ZLvtb3lfE3Dx3fFGx_Ay07A4rFYcQ__IWICm_zVMU4DOyIJww88awZdZs8ZjDtGtreTdlNTAFiGB6GxwvPdOX98r-igIeQ9EsZEkvMuCc5zn96/s320/sartre.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span>Η τραγωδία της Ναυτίας του Ροκαντέν έγκειται στο γεγονός
ότι παραμένει μια αρκετά προσωπική ιστορία που δεν αγγίζει έστω κι έναν
συγχωριανό του. Επομένως, θα μείνει αναξιοποίητη</span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span><span> ο Ροκαντέν δεν</span><span style="mso-spacerun: yes;">
</span><span>μπορεί μόνος του να διαλύσει τα σύννεφα και να διώξει την καταχνιά, ούτε
να βοηθήσει το φως να καταυγάσει τη συνειδησιακή πλάση των ανθρώπων. «Λοιπόν
μπορεί κανείς να δικαιολογήσει την ύπαρξή του;» θα αναρωτηθεί προς το τέλος</span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span><span>
δεν περιμένουμε φυσικά από το Ροκαντέν επαναστατικής μορφής ζυμώσεις, πέρα από
τη δική του προσωπική σκέψη – οι άλλοι μένουν στη μοναξιά της αμάθειας. Ο
Ροκαντέν ελπίζει πως μόνος του πια μπορεί να σωθεί και να δικαιολογήσει την
ύπαρξή του</span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span><span>
καιρός είναι να ξεχάσεις τους υπόλοιπους. Εναποθέτει την ελπίδα στη συγγραφή
ενός βιβλίου: «Όμως, θα ερχόταν σίγουρα μια στιγμή όταν το βιβλίο θα είχε
γραφτεί, θα ήταν πίσω μου και νομίζω πως κάτι από τη λάμψη του θα έπεφτε πάνω
στο παρελθόν μου. Τότε ίσως θα μπορούσα ανάμεσα απ’ αυτό, να αναπολήσω τη ζωή
μου χωρίς αποστροφή». Οι σελίδες ενός βιβλίου που θα έχουν προέλθει από την
ψυχή του Ροκαντέν είναι η απόδειξη της σωτηρίας του – με άλλα λόγια, η απόπειρα
δημιουργίας ενός κάτι, ενός βιβλίου, φτάνει να δικαιώσει το μοναχικό άνθρωπο
απέναντι στο δύσπιστο και κριτικό εαυτό του. Η προσωπική κατάθεση, η μοναχική
μαρτυρία που μπορεί να κομίσει ένας άνθρωπος διαμέσου ενός τυπωμένου βιβλίου
σημαίνει τη βεβαιότητα ότι αυτός υπήρξε, που αυτό με τη σειρά του δεν μπορεί
παρά να αποζημιώσει </span><u>ότι δημιούργησε κάτι με το σπέρμα της ψυχής του.</u></span></div><p></p><br /><p></p>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-62438456061845615192020-09-07T18:12:00.001+03:002020-09-07T18:12:45.280+03:00Agatha Christie: At Bertram's Hotel<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR4DRBgvHTj6d5dnBH8OR44HHDXW5aI7F9US32OJ3lDU0Bz6hVpWCF3Pbt6r37nV783P-GgGnvuOLy17toaPEJAeOnxjL86HoZYeTIsta1qQeyVVF3f9o97p6GRMlfE7QiTLLGI6oTb-71/s400/9780008196615.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="262" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR4DRBgvHTj6d5dnBH8OR44HHDXW5aI7F9US32OJ3lDU0Bz6hVpWCF3Pbt6r37nV783P-GgGnvuOLy17toaPEJAeOnxjL86HoZYeTIsta1qQeyVVF3f9o97p6GRMlfE7QiTLLGI6oTb-71/s320/9780008196615.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span style="line-height: 115%;">Ξεκινώντας για δεύτερη φορά την ανάγνωση όλου του
έργου της Agatha Christie, τη φορά αυτή από το πρωτότυπο κείμενο</span>, είχα
την αίσθηση πως δεν είχα διαβάσει, ούτε καν την πρώτη φορά, το "<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">At</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Bertram</span><span style="line-height: 115%;">'</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">s</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Hotel</span><span style="line-height: 115%;">". Την εποχή όπου
κάθε καλοκαίρι πήγαινα στα περίπτερα της Πλατεία Κολιάτσου για να προμηθευτώ τα
θρυλικά κίτρινα εξώφυλλα των εκδόσεων "Λυχνάρι", αυτό το βιβλίο δεν
το είχα διαβάσει, δεν είχε γίνει μέρος της συλλογής μου με τα αριστουργήματα
της "Βασίλισσας του Εγκλήματος", αλλά ούτε και παλιότερα από τις
εκδόσεις τσέπης "Βίπερ".<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span style="line-height: 115%;">Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1965, ανήκει
στην τελευταία περίοδο των αστυνομικών περιπετειών της </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Christie</span><span style="line-height: 115%;">, και είναι μια από τις
τελευταίες επίσης υποθέσεις με πρωταγωνίστρια την γηραιά Μις Μαρπλ, όπου σε
αντίθεση με άλλα έργα, ελάχιστα πράγματα κάνει σ' αυτό το έργο: δεν υπάρχει
έρευνα από την πλευρά της, δεν υπάρχουν πολλοί διάλογοι, δεν υπάρχει η
ατμόσφαιρα του μυστηρίου που συναντούσαμε στο μικρό χωριουδάκι της. Εδώ
αντίθετα η δράση έχει μεταφερθεί στο Λονδίνο , στο ανακαινισμένο ξενοδοχείο </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Bertram</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">όπου
καταφεύγουν για ξεκούραση άτομα της ανώτερης βρετανικής κοινωνίας, αλλά και
τουρίστες από το εξωτερικό που θέλουν να γευτούν τον παραδοσιακό βρετανικό
τρόπο ζωής, με τα το απογευματινό τσάι και τα συνοδευτικά του , με την ήσυχη ατμόσφαιρα
της εδουαρδιανής Αγγλίας, τα βαριά έπιπλα με τα πολυτελή καλύμματα και την
πολυετή παράδοση.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span style="line-height: 115%;">Χαρακτηριστικό του έργου είναι οι λίγοι
χαρακτήρες, η απουσία του σασπένς και η αποτυχημένη προσπάθεια συνδυασμού ενός
αστυνομικού μυθιστορήματος με κατασκοπευτικά στοιχεία. Οι λίγοι χαρακτήρες
σημαίνει πως η ανατροπή που συμβαίνει όπως πάντα σε κάθε βιβλίο της </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Christie</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">στο τέλος της ιστορίας δεν εκπλήσσει τον αναγνώστη, είναι ίσως και
η μοναδική αναλαμπή της Μις Μαρπλ που αν και ελάχιστα συμμετέχει σε όλο το
έργο, στο τέλος ανατρέπει τα δεδομένα. Το υβρίδιο που προσπάθησε να πετύχει η </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Christie</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">συνδυάζοντας την παραδοσιακή δομή του μυθιστορήματός της με
κατασκοπευτικά στοιχεία δεν είναι πειστικός διότι απουσιάζει η δράση που
συνοδεύει αυτό το ξεχωριστό είδος με ένα πιο δυναμικό σύνολο χαρακτήρων οι
οποίοι στο συγκεκριμένο έργο, στο βαθμό που υπάρχουν, μόνο ως καρικατούρες
μπορούν να χαρακτηριστούν. Για να μην αναφέρουμε και την απουσία οποιασδήποτε
αξιόλογης πολιτικής αναφοράς.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span style="line-height: 115%;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWbeN72kk-jsEgdu2mwZvtT2sD7kgAlWqB0TY99Wr0kZ9KL1PjWAlL-tAjQ3OYT4Twql8WWuEpa8TGLzn1cREZNsrgE6JTk5zyGPceFT7L-G9T9PQLL3Sah_4FDEJqdaGspbAglHcZz5mg/s841/christie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="841" data-original-width="634" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWbeN72kk-jsEgdu2mwZvtT2sD7kgAlWqB0TY99Wr0kZ9KL1PjWAlL-tAjQ3OYT4Twql8WWuEpa8TGLzn1cREZNsrgE6JTk5zyGPceFT7L-G9T9PQLL3Sah_4FDEJqdaGspbAglHcZz5mg/s320/christie.jpg" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br />Από τα τις πλέον συμπαθητικές φιγούρες που
δημιούργησε η <span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Christie</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">σε όλο το της το έργο,
που φέρνει κάπως (αν και ελάχιστα) στην γελοιογραφική προσέγγιση των χαρακτήρων
του Ντίκενς, είναι η μορφή του αιδεσιμότατου </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Pennyfather</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">που προσφέρει ένα
ελάχιστο μειδίαμα ικανοποίησης κατά την περιγραφή της περιπέτειας του προς το
θεολογικό σεμινάριο της Λουκέρνης. <o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span style="line-height: 115%;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKSghAhcW2LH6Om7cFezJU0hhaT6BqQTIxMdex35rNO3WZoQMVi1e0NAQgR4HhyphenhyphenLZI8MqrL4Yx846FfWXStQJll9LqEe7AVi3uGRtpYDWpqEdAlR87DFrzZK3oX-YITTjAnVH1lInSwhn-/s475/16333.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="299" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKSghAhcW2LH6Om7cFezJU0hhaT6BqQTIxMdex35rNO3WZoQMVi1e0NAQgR4HhyphenhyphenLZI8MqrL4Yx846FfWXStQJll9LqEe7AVi3uGRtpYDWpqEdAlR87DFrzZK3oX-YITTjAnVH1lInSwhn-/s320/16333.jpg" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br />Από τα πιο αδύναμα έργα της <span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Christie</span><span style="line-height: 115%;">, φανερώνει και την δημιουργική κόπωση της μεγάλης συγγραφέως που αναζητούσε
στα γεράματα της, τα δικά της και της Μις Μαρπλ, ένα μέρος για να ξεκουραστεί
και να απολαύσει την περιποίηση των άλλων, το Ξενοδοχείο </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Bertram</span><span style="line-height: 115%;">,
όπου "<i>κανείς από τους παριστάμενους
δεν ήταν φανταχτερός, κανείς δεν έμοιαζε παράταιρος με το περιβάλλον- οι
περισσότεροι απολάμβαναν ένα πατροπαράδοτο αγγλικό απογευματινό τσάι"</i>.-
Ας αντιμετωπιστεί έτσι αυτό το βιβλίο.</span></span><p></p></div><p></p>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-21011226610323308772020-09-06T19:48:00.000+03:002020-09-06T19:48:09.229+03:00Οι απόψεις του David Herbert Lawrence για την λογοτεχνική κριτική<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkhvLTsvXsWIHudtrC_2WtxY8_6muxqLYvm-JfPmD-Xl0OEcDeMLNw-znEQCDF26tsu9nyLJwY0s_VNMRdxq_acVGic6oc2OIucmJcFNCGm3Lu7In00eerKDm-6e8XRfAFYHvD0GZuf-J4/s933/17623.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="597" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkhvLTsvXsWIHudtrC_2WtxY8_6muxqLYvm-JfPmD-Xl0OEcDeMLNw-znEQCDF26tsu9nyLJwY0s_VNMRdxq_acVGic6oc2OIucmJcFNCGm3Lu7In00eerKDm-6e8XRfAFYHvD0GZuf-J4/s320/17623.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"> Ανοίγοντας παλιά τετράδια που βρίσκονταν καταχωνιασμένα μέσα σε παλιές σακούλες σε ντουλάπια απρόσιτα αλλά ευρύχωρα ώστε να κρύβουν πολλούς και παλιούς θησαυρούς, βρήκα ένα κείμενο του μεγάλου Βρετανού συγγραφέα D.H. Lawrence το οποίο είχα ασπαστεί με ενθουσιασμό, και συμμερίζομαι ακόμα και σήμερα- δεν το έλιωσε η κριτική του χρόνου, αντίθετα η δική του κριτική για το λογοτεχνικό έργο παραμένει σημαντική και πνευματικά ορθή:</span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>"Κρίνουμε ένα έργο τέχνης από τις επιπτώσεις του στα ειλικρινή και ζωτικά συναισθήματά μας, και από τίποτε άλλο. Όλες οι κριτικές ταχυδακτυλουργίες για το ύφος και τη μορφή, όλη αυτή η ψευδοεπιστημονική ταξινόμηση και ανάλυση των βιβλίων, σαν να πρόκειται για βότανα δεν είναι παρά αναίδεια, και τις περισσότερες φορές ανιαρή φρασεολογία".</i></span></p>Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-86779575301822389122019-01-01T07:45:00.000+02:002019-01-01T07:45:44.504+02:00Τα βιβλία που διάβασα το 2018<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCQLG0JCYxdmQ9ubuVxFb8U5kLBStQm3-Xr7YNKLZkkP7yYoJkC0S5foYNwinsvd7VQjyLB-1-CHmHg1PUaBTf87fGYko_iaumbjCWqoZnpl3L9IvN4X1cmXKOYFjyGcR9yrOFLv1gwzd/s1600/little+boy+reading.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="360" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCQLG0JCYxdmQ9ubuVxFb8U5kLBStQm3-Xr7YNKLZkkP7yYoJkC0S5foYNwinsvd7VQjyLB-1-CHmHg1PUaBTf87fGYko_iaumbjCWqoZnpl3L9IvN4X1cmXKOYFjyGcR9yrOFLv1gwzd/s320/little+boy+reading.jpg" width="256" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ελάχιστοι ίσως πιστέψουν πως την περασμένη χρονιά διάβασα (στην ουσία ολοκλήρωσα!) 140 βιβλία. Βιβλία που ως επί το πλείστον τα διάβασα με το μολύβι ή το στυλό στο χέρι , υπογραμμίζοντας κάθε φορά που έβλεπα ένα ενδιαφέρον σημείο (κάποια απ' αυτά είναι εξ ολοκλήρου υπογραμμισμένα, όπως τα φιλοσοφικοπολιτικά ή τα θεολογικά), ενώ αρκετά έχουν και σημειώσεις ή παρατηρήσεις στο περιθώριο των σελίδων τους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αλλά αυτός ο αριθμός μου φαίνεται φυσιολογικός. Αρκεί να κλείσουν, στο μέτρο του εφικτού, οι οθόνες, και να περιοριστούν οι άσκοπες έξοδοι από τον στόχο, ο οποίος ήταν ο ίδιος όπως και κάθε χρόνο τώρα: η βύθιση στο γραπτό κείμενο, αυτός ο πρώτος έρωτας της νεότητας που διαρκεί αμείωτος και άσβεστος τόσες δεκαετίες πια. Ελάχιστες ήταν οι μέρες, λόγω κούρασης προφανώς ή κάποιων άλλων έκτακτων γεγονότων που δεν διάβασα ούτε γραμμή. Αυτές οι μέρες όμως ήταν σαν μην υπήρχαν, σαν να μην τις έζησα- έχουν πεθάνει στην αιώνια καταισχύνη της λήθης. Ήταν όμως και η πλειονότητα των ημερών που ξυπνούσα από τις 5 το πρωί, έφτιαχνα καφέ και διάβαζα το βιβλίο προτού ξεκινήσω για την πρωινή ζούγκλα του γραφείου- έτσι έπαιρνα δυνάμεις για ν' αντέξω τη μέρα. Κάπως έτσι θέλω να εξελιχθεί και η νέα χρονιά. Δεν έχω κάποιο αναγνωστικό πρόγραμμα, αν και η λίστα όσο πάει και μεγαλώνει ή τροποποιείται διαρκώς. Το τετριμμένο ισχύει: δεν βρίσκουμε τα βιβλία, εκείνα μας βρίσκουν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Η λίστα των 140</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"> <b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">1.</span>Ελίας</b><b> Κανέτι</b><b><span lang="EN-US">: Auto da Fe<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">2. Daphne du Maurier: The Scapegoat<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>3. </b><b><span lang="EN-US">Albert</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Camus</span>: Ο Πρώτος
Άνθρωπος<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>4.</b><b><span lang="EN-US">David</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Bentley</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Hart</span>: Οι αυταπάτες των αθεϊστών<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>5. Εμμανουέλ Καρέρ: Ο
Εχθρός<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>6. </b><b><span lang="EN-US">Hans</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Fallada</span>: Και
τώρα ανθρωπάκο;<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">7. Michelle Kuo: Reading with Patrick<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">8. </span>Μισέλ</b><b> Ουελμπέκ</b><b><span lang="EN-US">: </span>Πλατφόρμα</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>9. Κάρλος Ρουίθ
Θαφόν: Το παιχνίδι του Αγγέλου<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>10. Ζαν Ζενέ: Η
Παναγία των Λουλουδιών<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">11. S. Price- P. Thonemann: The Birth of
Classical Europe<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">12. Henry Kissinger: World Order<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">13. </span>Θανάσης</b><b> Βαλτινός</b><b><span lang="EN-US">: </span>Ορθοκωστά</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">14. Peter Lewis: </span>Αρτούρ</b><b> Σοπενχάουερ</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">15. Frances Yates: </span>Ο</b><b> Ροδοσταυρικός</b><b> Διαφωτισμός</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>16. Ρος Μακντόναλντ:
Κινούμενος Στόχος<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>17. Μισέλ Ουελμπέκ:
Τα στοιχειώδη σωματίδια<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>18. Γκαστόν Φιόρδα: Η
συνωμοσία Μπόρχες<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>19. </b><b><span lang="EN-US">Han</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Kang</span>: </b><b><span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Vegeterian</span><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">20. E.M. Forster: A room with a view<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">21. Oliver Matuschek: Three Lives- A biography
of Stefan Zweig<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">22. Anna Green: The Leavenworth Case<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">23. </span>Μαργαρίτα</b><b> Λυμπεράκη</b><b><span lang="EN-US">: </span>Τα</b><b> ψάθινα</b><b> καπέλα</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">24. </span>Γ</b><b><span lang="EN-US">. </span>Βερίτης</b><b><span lang="EN-US">: </span>Ποιήματα</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">25. Antal Szerb: Journey by Moonlight<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">26. Toni Morisson: Beloved<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">27. </span>Διονύσιος</b><b> Σολωμός</b><b><span lang="EN-US">: </span>Ποιήματα</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>28. Λεφ Σεστώφ:
Ντοστογιέφσκυ- αγώνας ενάντια στις αυταπόδεικτες αλήθειες<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">29. Vladimir Nabokov: The Luzhin Defense<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">30. Edmund Crispin: </span>Το</b><b> κινητό</b><b> παιχνιδάδικο</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">31. Georges Simenon: </span>Ο</b><b> Γάτος</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">32. Robert Walser: </span>Γιάκομπ</b><b> Φον</b><b> Γκούντεν</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">33. Stefan Zweig: </span>Μονταίνιος</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">34. Georges Simenon: </span>Στριπτίζ</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>35. Έρβιν Πανόφσκυ: Γοτθική
αρχιτεκτονική και σχολαστικισμός<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>36. </b><b><span lang="EN-US">Shirley</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Jackson</span>: </b><b><span lang="EN-US">Hangsaman</span><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>37. Κωνσταντίνος
Θεοτόκης: Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>38. </b><b><span lang="EN-US">Walter</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Kaufmann</span>: </b><b><span lang="EN-US">Nietzsche</span><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>39. Μήτσος Κασόλας: Ο
Πρίγκιπας<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">40. John Mearsheimer: The Tragedy of the Great
Power Politics<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>41. Μπραμ Στόουκερ:
Το πετράδι των 7 αστεριών<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">42. D. Henderson: Mr Bowling buys a newspaper<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>43. Λεόντιεφ-Σολοβιόφ:
Το Βυζάντιο στη Ρωσία<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">44. </span>Τάσος</b><b> Αθανασιάδης</b><b><span lang="EN-US">: </span>Μεσαιωνικό</b><b> Τρίπτυχο</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">45. William James: The Varieties of Religious
Experience<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>46. </b><b><span lang="EN-US">Paco</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Ignacio</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Taibo</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">II</span>: Η ζωή η ίδια<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">47. Georges Simenon: O </span>Κίτρινος</b><b> Σκύλος</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">48. Ernest Hemingway: Fiesta, the Sun also
Rises<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">49. Rudolf Otto: The Idea of the Holy<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">50. Stephen King: 22-11-63<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">51. Peter Berger: The Social Construction of
Reality<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">52. Stephen Vizinczey: In Praise of Old Women<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">53. H. G. Wells: The Island of Dr Moreau<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">54. John Gray: The Soul of the Marionette<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">55. Somerset Maugham: Collected Stories, v. 4<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>56. </b><b><span lang="EN-US">Italo</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Svevo</span>: Η
Συνείδηση του Ζήνωνα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>57. Αλέξανδρος Ίσαρης: Ονειρολόγιο<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>58. Φίλιπ Ροθ: Το ζώο
που ξεψυχά<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">59. Somerset Maugham: Collected Stories, v. 1<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">60. </span>Κάλμαρ</b><b> Σέντερμπεργκ</b><b><span lang="EN-US">: </span>Δόκτωρ</b><b> Γκλας</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">61. C.S.Lewis: Mere Christianity<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">62. G.K. Chesterton: St. Francis of Assisi<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">63.R.H.Tawney: Religion and the Rise of
Capitalism<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">64. John Steinbeck: The Grapes of Wrath<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">65. </span>Χ</b><b><span lang="EN-US">.</span>Φ</b><b><span lang="EN-US">. </span>Λάβκραφτ</b><b><span lang="EN-US">: </span>Επιστολές</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">66.C.S.Lewis: Surprised by Joy<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">67. H. urs von Balthasar: A Theology of History<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">68. Jane Austen: Pride and Prejudice<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">69. </span>Γρηγόριος</b><b> Ξενόπουλος</b><b><span lang="EN-US">: </span>Η</b><b> αδελφούλα</b><b> μου</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">70. </span>Π</b><b><span lang="EN-US">. </span>Δέλτα</b><b><span lang="EN-US">: </span>Ο</b><b> Μάγκας</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>71. Πέτρος
Κουτσαμπασιάκος: Πόλη Παιδιών<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>72. Ιούλιος Βερν: Ο
Δεκαπενταετής Πλοίαρχος<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>73. Χρήστος
Χωμενίδης: Ο Φοίνικας<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>74.Ζωρζ Ρου: Ο
ισπανικός εμφύλιος πόλεμος<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>75. Γρηγόριος
Ξενόπουλος: Φοιτηταί και Αρσακειάδες<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>76. Π. Δέλτα: Για την
Πατρίδα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">77. </span>Κώστας</b><b> Ουράνης</b><b><span lang="EN-US">: </span>Ποιήματα</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">78. Agatha Christie: Five Little Pigs<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">79.H.P. Lovecraft: At the Mountains of Madness<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">80. </span>Πλάτων</b><b><span lang="EN-US"> : </span>Φαίδων</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">81. Arthur Machen: The Great God Pan<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>82. Κ. Παλαμάς:
Ασάλευτη Ζωή<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>83. Κ. Παλαμάς:
Σημειώματα στο Περιθώριο<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>84. Οδ. Ελύτης: Η
Μαγεία του Παπαδιαμάντη<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>85. Μαρία Πολυδούρη:
Ποιήματα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>86. Αρχιμ.
Αιμιλιανός: Προσμονή Θεού<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>87. Π. Δέλτα: Πρώτες
Ενθυμήσεις<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>88. </b><b><span lang="EN-US">Stefan</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Zweig</span>: Μενορά,
το θαμμένο κηροπήγιο<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">89. Arthur Conan Doyle: The adventures of
Sherlock Holmes<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>90. Μπενζαμέν
Κονστάν: Αδόλφος- Το Κόκκινο Τετράδιο – Σεσίλ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>91. </b><b><span lang="EN-US">Joseph</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Roth</span>: </b><b><span lang="EN-US">Job</span><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>92. Π. Δέλτα:
Αναμνήσεις 1899<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>93. Κάλλιστος </b><b><span lang="EN-US">Ware</span>: Πως να εισέλθω στην καρδιά;<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">94. G. Chesterton : The Everlasting Man<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">95. Rowan Williams: Ressurection<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>96. Γιάννης Μπεράτης:
Ο Μαύρος Φάκελος<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>97. Ντίνο Μπουτζάτι:
Η έρημος των Ταρτάρων<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>98. Ι.Μ.
Παναγιωτόπουλος: Τα πρόσωπα και τα κείμενα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">99. Jules Verne: 20.000 leagues under the sea<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">100. David Bentley Hart: The Experience of God<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">101. </span>Αρχιμ</b><b><span lang="EN-US">. </span>Αιμιλιανός</b><b><span lang="EN-US">: </span>Χαρισματική</b><b> Οδός</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">102. Kazuo Ishiguro: The Unconsoled<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>103. Χάινριχ Μπελ: Οι
απόψεις ενός κλόουν<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">104. Mary Roberts Rinehart: The Circular
Staircase<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">105. N.T.Wright: The Day the Revolution Began<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>106.Αρχιμ.
Αιμιλιανός: Περί Αγάπης<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>107. </b><b><span lang="EN-US">David</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Brewer</span>: Ελλάδα
1453-1821 Οι Σκοτεινοί Αιώνες<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">108. Ernest Hemingway: For whom the Bell Tolls<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>109. Σταύρος
Ζουμπουλάκης: Στ’ αμπέλια<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>110. Ζήσιμος
Λορεντζάτος: Μελέτες Ι<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>111. </b><b><span lang="EN-US">Willa</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Cather</span>: Ο
Επίσκοπος του Σάντα Φε<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>112. Ζήσιμος
Λορεντζάτος: Μελέτες ΙΙ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>113. </b><b><span lang="EN-US">George</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Steiner</span>: </b><b><span lang="EN-US">Errata</span><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>114. </b><b><span lang="EN-US">George</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Steiner</span>: Τα
μαθήματα των δασκάλων<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">115. Shakespeare: </span>Άμλετ</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">116. Mark Lilla: The Reckless Mind<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">117. Terry Eagleton: The Gatekeeper<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">118. Martin Heidegger: </span>Είναι</b><b> και</b><b> Χρόνος</b><b> Ι</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>119. </b><b><span lang="EN-US">Henry</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">James</span>: Το θηρίο
στη ζούγκλα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>120. Έριχ Καίστνερ:
Φαμπιάν, στο χείλος της αβύσσου<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">121. Amos Oz: Jews and Words<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">122. Henry James: The Ambassadors<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">123. </span>Χαβιέρ</b><b> Θέρκας</b><b><span lang="EN-US">: </span>Ο</b><b> Απατεώνας</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">124. Isaac Bashevis Singer: Collected Stories<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">125. Jack London: </span>Μάρτιν</b><b> Ήντεν</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">126.Georges Simenon: The Hanged Man of
Saint-Pholien<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>127. Μπέρνχαρντ
Σλινκ: Διαβάζοντας στη Χάννα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>128. </b><b><span lang="EN-US">Voltaire</span>: </b><b><span lang="EN-US">Candide</span><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>129. Αμός Οζ: Ιστορία
Αγάπης και Σκότους<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">130. Michael Walzer: </span>Έξοδος</b><b> και</b><b> Επανάσταση</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">131. Isaac Bashevis Singer: Love and Exile<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>132. </b><b><span lang="EN-US">Martin</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Heidegger</span>: Είναι
και Χρόνος ΙΙ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>133.Ι.Μ.
Παναγιωτόπουλος: Αιχμάλωτοι<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>134. </b><b><span lang="EN-US">W</span>. </b><b><span lang="EN-US">Zimmermann</span>: </b><b><span lang="EN-US">I</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Knew</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Dietrich</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Bonhoeffer</span><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>135. </b><b><span lang="EN-US">Georges</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">Simenon</span>: Ο
Άνθρωπος από το Λονδίνο<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">136. Agatha Christie: Murder in the mews<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">137.Erle Stanley Gardner: Top of the Heap<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">138. James Hogg: The private memoirs and
confessions of a justified sinner<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">139. Hannah Arendt: On Revolution<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US">140. </span>Μπέρνχαρντ</b><b> Σλινκ</b><b><span lang="EN-US">: </span>Όλγα</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-23266046671933786702018-01-14T19:05:00.001+02:002018-01-14T19:05:21.761+02:00Εμμανουέλ Καρρέρ: Ο Εχθρός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6h8WH_JoaDHPIpRojNGTTUjks7AkjRe-iN0J_7cxDug5_fUuKHtnx-EdSKFZu1YA6Ntu3EPimuhVgBOCVgs-rJ-cTrMovFIB4WfwrOjXysrudumeE-rBgHXI2MOgBl1t57vV8Q4G2Qbqt/s1600/IMG_20180114_121546.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6h8WH_JoaDHPIpRojNGTTUjks7AkjRe-iN0J_7cxDug5_fUuKHtnx-EdSKFZu1YA6Ntu3EPimuhVgBOCVgs-rJ-cTrMovFIB4WfwrOjXysrudumeE-rBgHXI2MOgBl1t57vV8Q4G2Qbqt/s320/IMG_20180114_121546.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου (μτφρ: Δημήτρης Δημουλάς</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν είχα ξαναδιαβάσει Καρρέρ, αλλά ήταν στη λίστα των συγγραφέων που ήθελα να διαβάσω για κάποιο λόγο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ας είναι καλά το παλαιοβιβλιοπωλείο που με προμηθεύει με φθηνά και καλά βιβλία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Καρρέρ, Γάλλος συγγραφέας γεννηθείς το 1957, κυκλοφόρησε το 2000 τον "Εχθρό" (" L' Adversaire"), ένα βιβλίο στο οποίο αναφέρεται σε μια πραγματική ιστορία που συντάραξε την γαλλική κοινωνία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πρόκειται για την ιστορία ενός άνδρα, του Jean Claude Romand, ο οποίος το 1993 σκότωσε τη γυναίκα του, τα δύο ανήλικα παιδιά του, τους γονείς του και τον σκύλο του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το συνταρακτικό της υπόθεσης ήταν πως ο Ρομάν προσποιούνταν τον γιατρό για μια εικοσαετία περίπου, ζούσε δηλαδή μια ζωή ολότελα δοσμένη στο ψεύδος. Είχε παραμυθιάσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα την οικογένειά του, τον κοινωνικό του περίγυρο φτιάχνοντας μια εντελώς ψεύτικη εικόνα του εαυτού του, και αυτό ακριβώς είναι το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της προσωπικότητάς του, πως κατόρθωνε να ζει μια ζωή μέσα στο ψεύδος με τόση άνεση, και πόσο τελικά τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και το ψεύδος είναι ρευστά ή δυσδιάκριτα ακόμη και για τον άμεσο οικογενειακό περίγυρο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW_ciwRVrOVNVpYI01q7qLfIftNGf7EQwB9D-J5P4tDYHm4noymQ_8LR_hMjAfS5wL23EYkaFjukPAqRxApG8iMduFhyphenhyphenEF9Tz_QaZqP60K_FqjA06b5f6SQgKjFn1G7jENUw377Ex8KYDr/s1600/romand.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="351" data-original-width="494" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW_ciwRVrOVNVpYI01q7qLfIftNGf7EQwB9D-J5P4tDYHm4noymQ_8LR_hMjAfS5wL23EYkaFjukPAqRxApG8iMduFhyphenhyphenEF9Tz_QaZqP60K_FqjA06b5f6SQgKjFn1G7jENUw377Ex8KYDr/s320/romand.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ζαν Κλωντ Ρομάν</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Καρρέρ περιγράφει με ακρίβεια ένα θρίλερ, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ρομάν ως τη σύλληψη της ιδέας του ψεύδους, τα αποτρόπαια εγκλήματα, τη σύλληψη, τη δίκη και την καταδίκη του δράστη. Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, το μυστήριο ωστόσο είναι αυτή η προσωπικότητα του δράστη και τα κίνητρά του, ή μάλλον η εσώτερη σχέση του με την αλήθεια. Ο κόσμος του Ρομάν, όπως τον είχε φτιάξει στο νου του, ήταν ασφαλώς ένας κάλπικος κόσμος, ωστόσο διαβιούσε σ' αυτόν με ορθολογική ακρίβεια:<i> "Ένας ψεύτης προσπαθεί γενικά να είναι αληθοφανής: αυτά που διηγείτο όμως εκείνος δεν έδιναν την εντύπωση του αληθοφανούς αλλά της καθαρής αλήθειας" (σ. 64)</i>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJvO3Bo9f_hQv14ooweCK5EeLrr068I3XbDsHe6yNrklfbW9aPU51Nb9WTkIjKV2E-W_MUoS1IeKOC3W1tqXh7DUYzIu-ShhTVl9-LFCsGrQDhafoIYanUgG8SkNKtEsT3QA5UoZu5leae/s1600/carrere.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="620" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJvO3Bo9f_hQv14ooweCK5EeLrr068I3XbDsHe6yNrklfbW9aPU51Nb9WTkIjKV2E-W_MUoS1IeKOC3W1tqXh7DUYzIu-ShhTVl9-LFCsGrQDhafoIYanUgG8SkNKtEsT3QA5UoZu5leae/s320/carrere.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εμμανουέλ Καρρέρ</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ακόμα και τα εγκλήματά του, αν τα δει κανείς υπό το πρίσμα της αδυσώπητης ορθολογικότητας, έπρεπε να συμβούν. Ήταν η στιγμή που η αλήθεια θα φανερωνόταν, έπειτα από μια αλληλουχία γεγονότων που σήμαναν το τέλος της αυταπάτης του Ρομάν. Και τότε, είχε μονάχα δύο επιλογές: είτε να αυτοκτονήσει είτε να προβεί στο έγκλημα. Προσπάθησε και το πρώτο αλλά απέτυχε, κατόρθωσε όμως το δεύτερο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ανοιχτό ζήτημα παραμένει το κεφάλαιο της μετάνοιας και της μεταστροφής του Ρομάν. Κάτι τέτοιες προσωπικότητες προκαλούν το ενδιαφέρον διαφόρων θρησκευόμενων κύκλων που τις βλέπουν ως μια ευκαιρία και δυνατότητα να εκδηλώσουν την ιεραποστολή και το σωτήριο κήρυγμα τους προς μια αμαρτωλή ψυχή. Ο Καρρέρ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της μεταστροφής του Ρομάν, να είναι δηλαδή αληθής ή ψευδής: <i>"Είμαι σίγουρος ότι δεν παίζει την κωμωδία για τους άλλους, μήπως όμως την παίζει για λογαριασμό του ο ψεύτης που βρίσκεται μέσα του;". </i>Ερώτημα που τελικά μένει αναπάντητο από τον Καρρέρ, δίχως ωστόσο να λείπει προς το τέλος του έργου μια έκφραση συμπάθειας προς τον Ζαν Κλωντ Ρομάν. Ένα βιβλίο που σε βάζει σε σκέψεις και για την πιστότητα της μετάνοιας- ποιός τελικά κρίνει την αυθεντικότητά της;</span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-5876297417719295122017-09-06T19:02:00.000+03:002017-09-06T19:03:39.100+03:00Bernard Malamud: Ο Μάστορας (The Fixer)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHwHfuNzfpXih11gyVC2zPegMR_2veKtlVH9QPHMcC8m7xJDqupTNuJakZKioeVHkbjpKNSYYFZmU2DzHW-yUlpjmXyq3GTgrI9YVntSoLLXwTW9qHjJqIJJ1dCvlRGmKo9vylskN4jZS_/s1600/the+fixer.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="324" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHwHfuNzfpXih11gyVC2zPegMR_2veKtlVH9QPHMcC8m7xJDqupTNuJakZKioeVHkbjpKNSYYFZmU2DzHW-yUlpjmXyq3GTgrI9YVntSoLLXwTW9qHjJqIJJ1dCvlRGmKo9vylskN4jZS_/s400/the+fixer.jpg" width="258" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Αμερικανοεβραίος συγγραφέας Bernard Malamud γράφει με τον "Μάστορα" ένα αριστούργημα σύγχρονης λογοτεχνίας, ένα βιβλίο που αφού το ολοκληρώσεις θα σου μείνει βαθιά χαραγμένο στο νου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κίεβο, πρώτη δεκαετία του 1900. Ρώσικη Αυτοκρατορία, ο αντισημιτισμός ως ιδεολογία και πρακτική τόσο της αυτοκρατορικής αυλής του τελευταίου τσάρου, όσο και των λαϊκών στρωμάτων της Ρωσίας, να διαποτίζει με το δηλητήριο του την κοινωνία. Κεντρικός πρωταγωνιστής, ένας νεαρός Εβραίος, ο Γιάκοβ Μποκ, από τους λογοτεχνικούς ήρωες που σου μένουν δια παντός στη σκέψη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το επάγγελμά του είναι μάστορας, μαστορεύει και επισκευάζει τα πάντα, ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, Εβραίος την καταγωγή, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι θρησκευόμενος, δεν έχει σχέση με την εβραϊκή θρησκεία, με την τελετουργία ή την πίστη της. Τον ενδιαφέρει ν' ανακαλύψει τις βαθύτερες αλήθειες του κόσμου όχι μέσω της θεϊστικής αποκάλυψης αλλά διαβάζοντας φιλοσοφία, κυρίως την φιλοσοφία του Σπινόζα που εντάσσει τον Θεό εντός του κόσμου. Για τον Μποκ, τον ταπεινό αυτόν μάστορα, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι νά'χει γεμάτο το στομάχι, μια καλή δουλειά και κάποια μόρφωση προκειμένου, όπως λέει, ν' ανακαλύψει τι συμβαίνει στον κόσμο. Γι' αυτόν τον λόγο δεν δίνει σημασία στην Τορά αλλά στην εγκόσμια σοφία την οποία ελπίζει να αποκτήσει μέσω κάποιων σημαντικών βιβλίων, κυρίως όπως είπαμε του Σπινόζα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWb4alN8EB_elUtU6nhJnQJwVhfGrNq3BQo1hyphenhyphenTrB1S-CsGyI2e2WoYIiMDI6juk0kmgwJEpgbKHScVf-_Rcj7Ao5zuzJ6rHFIC6fmBY5b9hCwnVorBc3ZWE5gP2Tf97m6GFkgmVqIRt93/s1600/malamud.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="326" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWb4alN8EB_elUtU6nhJnQJwVhfGrNq3BQo1hyphenhyphenTrB1S-CsGyI2e2WoYIiMDI6juk0kmgwJEpgbKHScVf-_Rcj7Ao5zuzJ6rHFIC6fmBY5b9hCwnVorBc3ZWE5gP2Tf97m6GFkgmVqIRt93/s320/malamud.jpg" width="306" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αλλά τα όνειρα του θα καταρρεύσουν. Θα κατηγορηθεί πως δολοφόνησε βίαια ένα μικρό αγόρι Ρώσικης οικογένειας, ένα χριστιανόπουλο, θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί σε πλήθος ταπεινώσεων, εξευτελισμών και κακοπαθειών τις οποίες ο Malamud περιγράφει με απίστευτη ωμότητα, ρεαλισμό και πόνο ψυχής για την αδικία που υφίσταται ο νεαρός του ήρωας. Θύμα του κυρίαρχου μίσους προς τους Εβραίους, ο Μποκ θα δοκιμάσει στο κορμί και την ψυχή του τον απανθρωπισμό της εξουσίας και την παράλογη γραφειοκρατική αντιμετώπιση της υπόθεσής του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Malamud με απλές αλλά δυνατές προτάσεις δημιουργεί εικόνες ενός κλειστού σύμπαντος όπου πρωταγωνιστούν η ανθρώπινη κακία, το μεταφυσικό αδιέξοδο, η αναζήτηση κάποιου φευγαλέου νοήματος. Πρόκειται για ένα βιβλίο κάλεσμα όχι στην αποδοχή της μοίρας, όσο κι αν η ελπίδα φαίνεται να μην έρχεται από πουθενά, όσο στην αγωνιστική και εν πολλοίς επαναστατική άρνηση του παρόντος ως καταπιεστικού, απάνθρωπου και χυδαίου. Το τέλος του βιβλίο, αυτό το αμφίσημο τέλος, είναι καταπληκτικό εύρημα και στεφανώνει τελικά τη μοίρα κάθε καταπιεσμένου Μποκ με ελπίδα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-1489066494194808412017-08-24T20:08:00.000+03:002017-08-24T20:33:20.047+03:00Wilkie Collins<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYRJdi5Ngwr9fyZ7HClbKjNjg1ANU2y7EEJUJPWOttMVgjNWP_0C2p-z-aPlY-Dft_Ael1wrlcIrc74qs5m03RiqeMWz8fwViVaO7u8HBDpbG_gL3CB1IRn0cbx3jjAdA-l5YnWNethrkc/s1600/Collins.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="269" data-original-width="176" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYRJdi5Ngwr9fyZ7HClbKjNjg1ANU2y7EEJUJPWOttMVgjNWP_0C2p-z-aPlY-Dft_Ael1wrlcIrc74qs5m03RiqeMWz8fwViVaO7u8HBDpbG_gL3CB1IRn0cbx3jjAdA-l5YnWNethrkc/s400/Collins.jpg" width="261" /></a></div>
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: x-large;">Ο Μέγιστος!</span></b></div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-47420545784230132842017-08-23T12:52:00.003+03:002017-08-23T12:52:58.721+03:00Ρίτσαρντ Φορντ: Ο Αθλητικογράφος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkF46a6GzMzUqpBnNTCFx-1ZYIunpYGouZ3haEfNL5-PIArpxTtgkQ6CcFyJMtAr2x-2B5niUgvtHyp-P_crYH7Z7ViCLuVWQT9BU6yLH6J31qln8srj2RouAFFU9FtGzkuAhLa7DmvVhd/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="416" data-original-width="280" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkF46a6GzMzUqpBnNTCFx-1ZYIunpYGouZ3haEfNL5-PIArpxTtgkQ6CcFyJMtAr2x-2B5niUgvtHyp-P_crYH7Z7ViCLuVWQT9BU6yLH6J31qln8srj2RouAFFU9FtGzkuAhLa7DmvVhd/s320/%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μέρος μιας τριλογίας με ήρωα τον Φρανκ Μπάσκομπ, "The Sportswriter" του Ρίτσαρντ Φορντ είναι μια ελεγεία για το μέσο Αμερικάνο των προαστίων των αμερικάνικων πόλεων. Η ιστορία είναι πολύ απλή και στοιχειώδης. Ένας τύπος που ονομάζεται Φρανκ Μπάσκομπ είναι αθλητικός συντάκτης, αφού έκανε μια απόπειρα να κάνει καριέρα στη σοβαρή λογοτεχνία, εγκαταλείπει την προσπάθεια αυτή για να βιοποριστεί γράφοντας άρθρα γύρω από τα σπορ που παρακολουθεί ο μέσος Αμερικάνος. Επίσης είναι χωρισμένος, πατέρας δύο παιδιών και ενός παιδιού που δεν ζει. Έχει διάφορες, μετά τον χωρισμό του, ερωτικές ιστορίες, περιπλανιέται σε πόλεις της αμερικάνικης ενδοχώρας, γνωρίζει ανθρώπους περίεργους ή συνηθισμένους, η σχέση με τον πρώην γυναίκα του δεν είναι από τις συνηθισμένες που θα ανέμενε κανείς από έναν διαζευγμένο, φιλοσοφεί για το νόημα της ζωής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όλα αυτά τα στοιχεία θα έκαναν έναν μάλλον βαρετό βιβλίο αφού απουσιάζει οποιαδήποτε δράση, η ιστορία κοινή και υποτυπώδης, ο συγγραφέας παρακολουθεί την εσωτερική εξέλιξη του ήρωά του κατά την αναμέτρησή του με την πεζότητα, την έλλειψη νοήματος ή την αναζήτηση κάποιου σκοπού για να ζει κανείς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Φρανκ Μπάσκομπ είναι τραγικός γιατί είναι εξαιρετικά σύγχρονος. Αν και τα γεγονότα και ο τρόπος που τα βιώνει αντλούν τις επιρροές τους από τον αμερικάνικο τρόπο ζωής, εντούτοις σαν μορφή μπορεί να θεωρηθεί πως θέτει ή απαντά σε ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο που βιώνει οριακές καταστάσεις. Ο ρεαλισμός του Μπάσκομπ αναπτύσσεται στην επικράτεια του τραγικού: <i>"Όλοι μας ήμασταν και είμαστε χαμένοι και το ξέρουμε και απλώς προσπαθούμε να βολευτούμε μες την χασούρα μας όσο πιο άνετα γίνεται και με όσους καλύτερους τρόπους και λιγότερη περιέργεια μπορούμε. Κι ίσως ο μόνος λόγιος που δεν τα παρατήσαμε είναι ότι δεν μπορέσαμε να βρούμε έναν ουσιαστικό λόγο".</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUfn5a3HuMbvIZsj_Ubs_0rUaQdxG-IQCqG-1104jbVw0JOtbv1jOO_KLGdi45YNVPnGj0agKjg7Uj9WUvhZrpVPkiDPi9YdFe9mFm9VI9MW_BmUPeZi4_uu1fMen7vhcq84LcfFjPavKc/s1600/Ford%252C_Richard_-MBFI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="293" data-original-width="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUfn5a3HuMbvIZsj_Ubs_0rUaQdxG-IQCqG-1104jbVw0JOtbv1jOO_KLGdi45YNVPnGj0agKjg7Uj9WUvhZrpVPkiDPi9YdFe9mFm9VI9MW_BmUPeZi4_uu1fMen7vhcq84LcfFjPavKc/s1600/Ford%252C_Richard_-MBFI.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Richard Ford</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η αλήθεια του Μπάσκομπ είναι η ταπεινότητα του. Δεν διεκδικεί δάφνες μεγάλου στοχαστή, ούτε η σκέψη του έχει κάποια μορφής ποιητικότητα. Ο Μπάσκομπ είναι μια μετριότητα, ένας άνθρωπος ριγμένος στην ύπαρξη (αφελής χρήση χαϊντεγγεριανών όρων, αλλά στην περίπτωση του ταιριάζει), που είτε με χιούμορ, είτε με πικρό χαμόγελο, είτε με απορία προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο ύστερα από τις επιλογές τις δικές του και της μοίρας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Μπάσκομπ είναι, χωρίς να το θέλει ίσως εγελιανός: "η μόνη αλήθεια που ποτέ δεν μπορεί να είναι ψέμα είναι η ίδια η ζωή- αυτό που συμβαίνει", λέει προς το τέλος της περιπλάνησής του θυμίζοντας την ταύτιση λογικού και πραγματικού του Χέγκελ. Αλλά ούτε αυτό θα τον ένοιαζε ιδιαίτερα. Αυτό που ήθελε ήταν <i>"να συμμετάσχω για λίγο στη ζωή των άλλων, μ' έναν χαμηλών τόνων τρόπο, να μιλήσω με μια απλή, ειλικρινή φωνή. Να μην πάρω τον εαυτό μου υπερβολικά σοβαρά- κι έπειτα να ξεμπερδέψω". </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i> </i>Ο Φρανκ Μπάσκομπ δεν προτίθεται ν' αλλάξει τον κόσμο, ούτε καν να τον ερμηνεύσει. Μια είναι η αποστολή του: <i>"Να είμαι ένας βολεμένος κι ήρεμος άνθρωπος". </i>Αυτή είναι η φιλοσοφία που ο Ρίτσαρντ Φορντ αναπτύσσει σε όλο το βιβλίο αλλά το ερώτημα για το αν επιτυγχάνεται η ταύτιση του αναγνώστη με τον κεντρικό του ήρωα είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί.</span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-84587726725423650212017-08-21T12:38:00.001+03:002017-08-21T12:38:57.407+03:00Θράσος Καστανάκης: Ο Χατζημανουήλ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpDkwncu-oc_Y0ttvpjnYux5JmTT7l6cucxiwfG-qO6WGtxOSt8Tk9ggkzhISaq-bRIhINTHP_xOW9GOlIz8v2UOll_-orueLJMc9F9XqEWlF2ZCw2rTE_B-cKHDjhuZcoz7Khxhcz4ElM/s1600/1503205821948.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpDkwncu-oc_Y0ttvpjnYux5JmTT7l6cucxiwfG-qO6WGtxOSt8Tk9ggkzhISaq-bRIhINTHP_xOW9GOlIz8v2UOll_-orueLJMc9F9XqEWlF2ZCw2rTE_B-cKHDjhuZcoz7Khxhcz4ElM/s320/1503205821948.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το 1956 εκδίδεται ο Χατζημανουήλ του Καστανάκη και η γλώσσα, το ύφος και οι ιδέες του μυθιστορήματος είναι τόσο μοντέρνες, τόσο τολμηρές που αναρωτιέται κανείς πόσο μεγάλη εντύπωση θα έκανε στη συντηρητική εποχή που πρωτοδημοσιεύτηκε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το έργο διαδραματίζεται στην εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Κωνσταντινούπολη, ο Χατζημανουήλ είναι ένας τύπος πρότυπο κυνισμού, αχαλίνωτου ερωτισμού και μηδενισμού ο οποίος ελίσσεται στους μαιάνδρους της ντόπιας οθωμανικής εξουσίας για να προσπορίζεται οφέλη, οικονομικά, κοινωνικά και ερωτικά. Το άλλο δίδυμο του έργου, ο Καϊμακάμης Ιμπραχίμ και το εκτελεστικό του όργανο, ο αιμοβόρος Κιορ Αλής συνθέτουν, μαζί με τον Χατζημανουήλ, ένα αρπακτικό τρίγωνο ανθρώπων που το χαρακτηρίζει ο ανόθευτος αμοραλισμός και η εντελώς κυνική ματιά στα γεγονότα της ζωής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το έργο μπορεί να διαβαστεί και ως μανιφέστο αντιφεμινισμού ή μισογυνισμού, αλλά ετούτοι είναι νεώτεροι όροι που δεν μπορούν να καλύψουν την έκταση της γνώσης της ανθρώπινης (και γυναικείας) φύσης του κεντρικού ήρωα: <i>"Δίνεις μια και παίρνεις τις άλλες, με το χρήμα, με τη φοβέρα, με τη βία"</i>. Ο λόγος του Χατζημανουήλ για τις γυναίκες ηχεί πιο τολμηρός και πιο μοντέρνος απ' αυτόν του Σοπενχάουερ. Αλλά και στις συναλλαγές του με τους ανθρώπους, ο Χατζημανουήλ εκφράζει όλο το σκοτεινό εύρος της ψυχής του: <i>"Χαιρόταν η καρδιά του κάθε που λογάριαζε πόσο εύκολο ήτανε να ξεγελά τους ανθρώπους και να πετυχαίνει τις πιο κρυφές του υποθέσεις χωρίς ν' αφήνει αχνέρι πουθενά".</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXK9A9dxd3O8LtF7_UZKrMz35svcvk4nKIL4aa6H_kZsce4EABfojkaKyLn0oorKuLiClEUPUeayku94CklKShnA5neQwwgYcfcfObOPVyzMdA72wbPiuxZ5TH5IOI6L_zq_QMLwXolJ3l/s1600/image0000370A.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="358" data-original-width="241" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXK9A9dxd3O8LtF7_UZKrMz35svcvk4nKIL4aa6H_kZsce4EABfojkaKyLn0oorKuLiClEUPUeayku94CklKShnA5neQwwgYcfcfObOPVyzMdA72wbPiuxZ5TH5IOI6L_zq_QMLwXolJ3l/s320/image0000370A.jpg" width="215" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Θράσος Καστανάκης</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Καστανάκης πετυχαίνει να δημιουργήσει ένα διαχρονικό έργο με αξέχαστους ήρωες. Δεν είναι μονάχα η βασική τριάδα που μένει αλησμόνητη, ειδικά όταν επιδίδεται στα θαυμάσια ερωτικά όργια με γυναίκες που τελικά θα υποταχθούν, αλλά και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, κυρίως οι γυναίκες μένουν στη μνήμη τόσο για τα μαρτύρια που περνούν όσο και για τον ερωτισμό που αποπνέουν μέσα από τα μαρτύρια αυτά. Ναι, προκαλεί απέχθεια ο ρόλος του Χατζημανουήλ στα σημερινά ευαίσθητα φεμινιστικά αυτιά, αλλά μήπως δεν έχει κάποιο δίκιο όταν ψυχολογεί θαυμάσια τις γυναίκες;<i> "Η γυναίκα πρέπει να τιμωρηθεί για να καταλάβει τη δύναμη του άνδρα και να συνεφέρει ο νους της....".</i> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Το έργο δεν είναι ωστόσο μια αντιγυναικεία ωδή, αλλά και μια σπουδή στο ρεαλισμό της εξουσίας, αν και υπάρχει ένα αόρατο νήμα που συνδέει αυτά τα δύο. Ο Χατζημανουήλ διδάσκει το προληπτικό χτύπημα στους ενάντιους, αν θέλει να' χει το σχέδιο του καλή κατάληξη. Κινείται βέβαια στα όρια της ύβρεως που προκαλεί τη νέμεση, αλλά αυτό το παιχνίδι το γνωρίζει εφόσον γνωρίζει τα όρια της δύναμης και της συμπεριφοράς των ανθρώπων, γι' αυτό και στο τέλος καταλήγει σε έναν πεσσιμισμό τον οποίο διδάχτηκε από την κοινή εμπειρία: "<i>Άμα ξεπεράσεις της τύχης τα γραμμένα ποιά ευτυχία να βρεις; Μόνο να παλέψεις σου απομένει. Να χτυπήσεις τους ανθρώπους όπως σε χτυπά κι εσένα η μοίρα, επειδή δρασκέλισες τα γραφτά της. Να μη λυπάσαι. Να μη φοβάσαι! Χτύπα, χτύπα....Όποιος στέκει εμπρός σου, χτύπα τον, κι ας μην σε πείραξε. Κι αν τύχει και σε πείραξε, χτύπα τον διπλά!".</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ένα αξέχαστο βιβλίο με ολοζώντανους χαρακτήρες, έντονες ερωτικές σκηνές, ενδιαφέρουσα πηγαία φιλοσοφία, προσωπικά διδάγματα που αν μη τι άλλο σε προκαλούν να τα στοχαστείς πριν τα απορρίψεις. Διότι, όπως λέει ο κεντρικός ήρωας, <i>"δεν είναι τα γεγονότα που σε αλλάζουνε μα οι λεπτομέρειες</i>".</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-72829007833819329432017-08-15T22:42:00.000+03:002017-08-15T22:44:05.942+03:00Τάσος Αθανασιάδης: ο Έλληνας Τόλκιν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<b><u><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τάσος
Αθανασιάδης<o:p></o:p></span></u></b></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCn9h_4J7Be-eUOPZ9GLmxCqUIKmOS-KlHD5XPDbB6tHqtCpNMfjgJLEGlOpHrP8dQTLAy_puGsmvkHqBcY-qGLPgqgAyjYMWbFeGBwpUn6pjddubSFhEOjZ4pPxY5QJCOqg3fa8Jvzytx/s1600/athanasiadis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCn9h_4J7Be-eUOPZ9GLmxCqUIKmOS-KlHD5XPDbB6tHqtCpNMfjgJLEGlOpHrP8dQTLAy_puGsmvkHqBcY-qGLPgqgAyjYMWbFeGBwpUn6pjddubSFhEOjZ4pPxY5QJCOqg3fa8Jvzytx/s320/athanasiadis.jpg" width="320" /></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Για να μπούμε
κατευθείαν στην ουσία του άρθρου, θεωρώ πως ο <b>Τάσος Αθανασιάδης </b>είναι μακράν ο <u>καλύτερος Έλληνας λογοτέχνης</u> και
θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο Έλληνας Τόλκιν, όχι για το <span lang="EN-US">fantasy</span><span lang="EN-US"> </span>στυλ του, αλλά για το πολύτομα έργα του, τα οποία κάλυψαν μεγάλες
ιστορικές περιόδους της σύγχρονης Ελλάδας.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Θεωρώ επίσης,
πως αν και πολλοί γνωρίζουν κάποια από τα έργα του, αγνοούν όμως το δημιουργό τους.
Γι’ αυτό οφείλω στους αναγνώστες τη βιογραφία του και θα δείτε πως όταν
διαβάσετε τα έργα του θα σκεφθείτε “α… ώστε αυτός το έγραψε;”.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Γεννήθηκε στο
Σαλιχλί της Μικράς Ασίας, γιος του επιχειρηματία Μιχαήλ Αθανασιάδη, που πέθανε
όταν ο συγγραφέας ήταν ακόμη παιδί, και της Ανθής Παναγιωτοπούλου. Είχε τρεις
μεγαλύτερες αδελφές. Μετά την καταστροφή του 1922 η μητέρα με τα τέσσερα παιδιά
της εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου ο Τάσος σπούδασε νομικά, εργάστηκε για λίγα
χρόνια ως δικηγόρος και ζούσε έως το θάνατό του. Παντρεύτηκε τη φιλόλογο Μαρία
Δημητροπούλου. Διετέλεσε διευθυντής γραμματείας, δραματολογίου, προσωπικού και
γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθώς επίσης προϊστάμενος καλλιτεχνικού
προγραμματισμού του οργανισμού των ελληνικών κρατικών θεάτρων, θέση από την
οποία παραιτήθηκε το 1972. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Με τη λογοτεχνία
άρχισε να ασχολείται από μαθητική ηλικία με δημοσιεύσεις διηγημάτων σε
περιοδικά όπως η Νέα Εστία, τα Ελληνικά, η Πρωτοπορία και άλλα. Την πρώτη του
επίσημη εμφάνιση στα γράμματα πραγματοποίησε το 1936 με τη δημοσίευση μιας
μελέτης του για το Φώτο Πολίτη, την οποία διάβασε στην Αρχαιολογική Εταιρεία.
Το 1943 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Θαλασσινοί προσκυνητές και ένα χρόνο
αργότερα τη μυθιστορηματική βιογραφία Ταξίδι στη μοναξιά, έργα λυρικής υφής με
έμφαση στην περιγραφή του εσωτερικού κόσμου των ηρώων τους. Γρήγορα ωστόσο
στράφηκε στη μυθιστορηματική γραφή της κλασικής ρεαλιστικής τεχνοτροπίας,
δείχνοντας ιδιαίτερη επιμέλεια στην περιγραφή του εξωτερικού κόσμου αλλά και
στην ψυχογράφηση των προσώπων. Χαρακτηριστικά του έργου του είναι η προσπάθειά
του να δείξει την επίδραση ενός συγκεκριμένου κάθε φορά κοινωνικού και
πολιτικού πλαισίου στη ζωή και τον ψυχισμό μεμονωμένων προσώπων και να προβάλει
έτσι τη γενικότερη θεωρία του για την εξέλιξη της ζωής ως αποτέλεσμα συνεχούς
πάλης ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού και του Κακού. Η περίπτωση του Τάσου
Αθανασιάδη καλύπτει χρονικά μια περίοδο που φτάνει ως τη σύγχρονή μας
πεζογραφία, υφολογικά βρίσκεται στην πεζογραφική παράδοση της γενιάς του
Τριάντα. </span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Από το 1986 ήταν
μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ διετέλεσε επίσης ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των
Δώδεκα, πρόεδρος της επιτροπής κρατικών λογοτεχνικών βραβείων (1979-1980), της
Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το
<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/1994" title="1994"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">1994</span></a>
αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD" title="Πανεπιστήμιο Αθηνών"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">Πανεπιστημίου Αθηνών</span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 2; text-align: justify;">
<br /></div>
<b style="text-align: justify;"><span style="font-size: 18pt;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Έργα του</span></span></b><br />
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Ντοστογιέφσκι, από το κάτεργο
στο πάθος</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">
(Α΄Κρατικό βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας 1956)</span><br />
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Αλβέρτος Σβάιτσερ</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> (Κρατικό βραβείο βιογραφίας
1963)</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Ταξίδι στη Μοναξιά</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> (χρονικό, 1944)</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Τρία παιδιά του αιώνα τους</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> (βιογραφικά χρονικά</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">)</span></div>
<div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; text-align: justify;"><i><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></i></span></div>
<div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; text-align: justify;"><i><span style="font-size: 12pt;"><span style="color: windowtext;"><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1_%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CF%8C%CE%B2%CE%B7%CF%82_%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%29" title="Τα παιδιά της Νιόβης (μυθιστόρημα)">Τα παιδιά της Νιόβης</a></span></span></i><span style="font-size: 12pt;"> (μυθιστόρημα, πρώτη τρίτομη
μορφή 1948, 1953, 1961, δεύτερη τετράτομη: 1967-1968).</span></span><b style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με πρωταγωνιστές το Γρηγόρη Βαλτινό και τη Μαρία
Τζομπανάκη.</span></span></b></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhGu-G7etF_QVppSEnKpCEi482vsOuhyphenhyphen527n805FipkWpfmXpgbK6HfpiOQs5VaTVAqqeR0V9Rnijf07zl0Xbn_peAbOFlmJpkEnYTYA5T4Z_ThN4oYm1wXwGvXa8CUse9YWqE79SXFkAg/s1600/niovi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="173" data-original-width="350" height="98" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhGu-G7etF_QVppSEnKpCEi482vsOuhyphenhyphen527n805FipkWpfmXpgbK6HfpiOQs5VaTVAqqeR0V9Rnijf07zl0Xbn_peAbOFlmJpkEnYTYA5T4Z_ThN4oYm1wXwGvXa8CUse9YWqE79SXFkAg/s200/niovi.jpg" width="200" /></a><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span><i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Οι τελευταίοι εγγονοί</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> (μυθιστόρημα, 2 τόμοι, 1984). </span><b style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με πρωταγωνιστές τη Σμάρω Στεφανίδου, τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τη Βάσια Παναγοπούλου. </span></span></b><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdx24kCAzWYyvEjburRN4xi_Tfz3QnJq9Vo0hyhuMO-feRwrUvhrZWajAFL7l-f4R-sGzZ54yAPc5aZdLpPT7wTdGNrgKO3gtZW-AVIcpP9efohJ_jGjLR69_v9T6PSQV7t7d2niD4Ipmt/s1600/eggonoi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="143" data-original-width="352" height="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdx24kCAzWYyvEjburRN4xi_Tfz3QnJq9Vo0hyhuMO-feRwrUvhrZWajAFL7l-f4R-sGzZ54yAPc5aZdLpPT7wTdGNrgKO3gtZW-AVIcpP9efohJ_jGjLR69_v9T6PSQV7t7d2niD4Ipmt/s320/eggonoi.jpg" width="320" /></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; text-align: justify;"><i><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></i></span></div>
<div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; text-align: justify;"><i><span style="font-size: 12pt;">Πάνθεοι</span></i><span style="font-size: 12pt;"> (μυθιστόρημα) – τρίτομο
(Πάνθεοι, <i>Μάρμω Πανθέου, Ζωή Χαρισάμενη – 1948).</i></span></span><b style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με πρωταγωνιστές το Άγγελο Αντωνόπουλο και την
Κάτια Δανδουλάκη.</span></span></b><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH6gmELHW8Mc8zlvd3G3VxvyQwYJyN1HvAqsoU4In2cMQIh3q7maBj4ip90lw8dH1hzKAzP3f6KUZ_ZjCta3inwOIVsabRghhYH1K_a6qrWeRUkqQrIiJUkl9hFikdf88zL3X7JnFFpv6Y/s1600/aspromavra_egxrwma_pantheoi_2014_06_02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="477" data-original-width="648" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH6gmELHW8Mc8zlvd3G3VxvyQwYJyN1HvAqsoU4In2cMQIh3q7maBj4ip90lw8dH1hzKAzP3f6KUZ_ZjCta3inwOIVsabRghhYH1K_a6qrWeRUkqQrIiJUkl9hFikdf88zL3X7JnFFpv6Y/s200/aspromavra_egxrwma_pantheoi_2014_06_02.jpg" width="200" /></a><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br /></b></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; text-align: justify;"><i><span style="font-size: 12pt;">Οι φρουροί της Αχαΐας</span></i><span style="font-size: 12pt;"> (μυθιστόρημα, 2 τόμοι, 1975). </span></span><b style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με πρωταγωνιστές τη Μιμή Ντενίση και το Στράτο
Τζώρτζογλου.</span></span></b><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br /></b></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXpvqb21NZvcKfNevJBEsoz6dhIXx53le5zUBnsXqY4htFVGVtbZ8HwN3YjTPGvJDA6afZ9TOV438Ziijfdme796Cf86bws5Czpkioi72Og_AUmgoHNdRSk3T4QeK6XirHvaaVyMYnGIQ-/s1600/frouroi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="190" data-original-width="266" height="142" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXpvqb21NZvcKfNevJBEsoz6dhIXx53le5zUBnsXqY4htFVGVtbZ8HwN3YjTPGvJDA6afZ9TOV438Ziijfdme796Cf86bws5Czpkioi72Og_AUmgoHNdRSk3T4QeK6XirHvaaVyMYnGIQ-/s200/frouroi.jpg" width="200" /></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br /></b></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; text-align: justify;"><i><span style="font-size: 12pt;">Η αίθουσα του θρόνου</span></i><span style="font-size: 12pt;"> (μυθιστόρημα, 1969). </span></span><b style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με με πρωταγωνιστές – μεταξύ άλλων - τον Αλέκο Αλεξανδράκη και το Νίκο Ρίζο
στην τελευταία τηλεοπτική του εμφάνιση</span></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghMhAaZjVmmuWd2BfLySSCZteGztBQFhNzfkWJHxWE4Leq6bCtpxKEV4bnPNfP4b8zPUa0XQ99-qlYQTZ_Mktl3TM57MWwMiHRCwj7ujZXKJUwtZgh3Mf_BoyIgDfEHCyeW9OPab9eVcHN/s1600/alexandrakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghMhAaZjVmmuWd2BfLySSCZteGztBQFhNzfkWJHxWE4Leq6bCtpxKEV4bnPNfP4b8zPUa0XQ99-qlYQTZ_Mktl3TM57MWwMiHRCwj7ujZXKJUwtZgh3Mf_BoyIgDfEHCyeW9OPab9eVcHN/s200/alexandrakis.jpg" width="200" /></a></div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"></span></i><br />
<div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></i></span></i></div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">
Αναγνωρίσεις</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> (δοκίμια)</span><br />
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></i></div>
<div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Ο Γιος του Ήλιου</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> (βιογραφία, 1978)</span><br />
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></i></div>
<div>
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;">Αγία Νεότητα</span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-align: justify;"> (διηγήματα)</span><br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Τιμήθηκε με</b>:</span><br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span><!--[endif]--><i>το Κρατικό
Βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας (1955 για το Ο Ντοστογιέβσκι από το κάτεργο
στο πάθος και 1963 για τον Αλβέρτο Σβάιτσερ),<o:p></o:p></i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span><!--[endif]--><i>το βραβείο
πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών (1959-1961 για τους Πανθέους), <o:p></o:p></i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span><!--[endif]--><i>το Κρατικό
Βραβείο μυθιστορήματος (1969 για την Αίθουσα του θρόνου και 1978 για τους
Τελευταίους εγγονούς), <o:p></o:p></i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">
</span><!--[endif]--><i>το Έπαθλο
Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1975 για τους Φρουρούς της Αχαΐας), <o:p></o:p></i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;"> </span><i>το βραβείο
ελληνοτουρκικής φιλίας και ειρήνης Ιπεκτσί (1989 για τα Παιδιά της Νιόβης), <o:p></o:p></i></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo2; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">·<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;"> </span><i>το
αργυρούν μετάλλιο του ιδρύματος της Γαλλικής Ακαδημίας Τέχνες-Επιστήμες-Γράμματα
και το βραβείο Χέρντερ (1997). <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο Αθανασιάδης ήταν
ο βασικός εισηγητής του «<a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9C%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82&action=edit&redlink=1" title="Μυθιστόρημα-ποταμός (δεν έχει γραφτεί ακόμα)"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">μυθιστορήματος-ποταμού</span></a>» (<i>roman-fleuve</i>)
στην ελληνική γλώσσα. Διάβαζε ξένους μυθιστοριογράφους που τον επηρέασαν: <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BB" title="Σταντάλ"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">Σταντάλ</span></a>, <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%8E" title="Ουγκώ"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">Ουγκώ</span></a>, Φλωμπέρ, <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%83%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%85" title="Τζον Γκάλσγουορθυ"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">Γκάλσγουορθυ</span></a>, αλλά και <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%81_%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9" title="Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι</span></a> και <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B2_%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B3%CE%BA" title="Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;">Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ</span></a><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82#cite_note-4">.</a>
Έντονο είναι το επικό στοιχείο και η αφήγηση είναι πολυπρόσωπη ενώ διαπλέκεται
ο μύθος ενός ήρωα με το μύθο ενός άλλου. Τα μυθιστορήματά δίνουν «έναν πλατύ
και συνθετικό πίνακα της ελληνικής αστικής κοινωνίας» στα τρία τέταρτα περίπου
του εικοστού αιώνα.<sup id="cite_ref-6"> </sup>Οι χαρακτήρες του-έντονες
προσωπικότητες, αν και φαινομενικά αντιφατικοί, έχουν εσωτερική ενότητα και
κινούνται στην ιστορία σαν να εκπληρώνουν ένα εσωτερικό πεπρωμένο, παρά να
επηρεάζονται από τις εξωτερικές συνθήκες<sup id="cite_ref-7"><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82#cite_note-7"></a></sup>.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /> </span></span></div>
<div align="right" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: right;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><span lang="EN-US" style="font-size: 8.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Bookman’s wife </span></i></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiqkS8tMD9bW1nGhfyXqpjLHlkqI-sgLcIHpSKnXRe-tqTMd_J_CTTvTRZJdnIrzT-l7YfrzfzJ7azBtK-k9vP1Kwy7ilgNKVWQNc48LQljK7eINLFQdr29brss7W1XMvJz2wBWv-7kFcY/s1600/heart-11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="34" data-original-width="34" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiqkS8tMD9bW1nGhfyXqpjLHlkqI-sgLcIHpSKnXRe-tqTMd_J_CTTvTRZJdnIrzT-l7YfrzfzJ7azBtK-k9vP1Kwy7ilgNKVWQNc48LQljK7eINLFQdr29brss7W1XMvJz2wBWv-7kFcY/s1600/heart-11.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<br /></div>
</div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-69931510656588173662017-08-09T21:16:00.001+03:002017-08-09T21:16:23.391+03:00Μια γνώμη για τον Μπόρχες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUlYrtiYw9OCIR8BOGNScToU6wJ-1sMjZ77MuZEIuS52Idr3F_ZMPz9IzlFoXsnxKn9pSXR_wutJ_osRNLXom0bL1rH8jPlVaqX1GgEg3lTotyjc0luBO7TShsUJ15vaAkxCygZfOoJXaI/s1600/borges.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="212" data-original-width="238" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUlYrtiYw9OCIR8BOGNScToU6wJ-1sMjZ77MuZEIuS52Idr3F_ZMPz9IzlFoXsnxKn9pSXR_wutJ_osRNLXom0bL1rH8jPlVaqX1GgEg3lTotyjc0luBO7TShsUJ15vaAkxCygZfOoJXaI/s400/borges.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"><b>"Πραγματοποίησε το αισθητικό ιδεώδες της ακρίβειας στη φαντασία και στη γλώσσα, φτιάχνοντας έργα τόσο αυστηρά γεωμετρικά όπως το κρύσταλλο και τόσο αφαιρετικά όσο ένας παραγωγικός συλλογισμός" </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"><b><i>(Ίταλο Καλβίνο: Τα Αμερικάνικα Μαθήματα, εκδ. Καστανιώτη)</i></b></span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-30123381615108580252017-08-08T09:05:00.000+03:002017-08-09T00:00:22.954+03:00Ένα είδος κριτικής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsYVu1dcjti_QbZGN9FtK5ijHRYNLb0Dqt_WvOza04FqZ4VmKERhI7bEr3pVnLl94jwI5nbldymzdxWKS8r3WQ1Ppp0AZku7rpZgjLlDCf9yYlsy5GC1H_VQa_K_Bchgo8TqHRyo9juZjJ/s1600/Bad-Book1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsYVu1dcjti_QbZGN9FtK5ijHRYNLb0Dqt_WvOza04FqZ4VmKERhI7bEr3pVnLl94jwI5nbldymzdxWKS8r3WQ1Ppp0AZku7rpZgjLlDCf9yYlsy5GC1H_VQa_K_Bchgo8TqHRyo9juZjJ/s320/Bad-Book1.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Για τα βιβλία που για κάποιο λόγο δεν μας αρέσουν, δεν πρέπει να μασάμε τα λόγια μας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Αλλά μέχρι που είναι επιθυμητό να φθάσει η απαρέσκεια μας; Εξαρτάται από τον συγγραφέα. Αν πρόκειται για τη ροζ γυναικεία "λογοτεχνία" τύπου Λένας Μαντά, Χρ. Δημουλίδου και άλλων παρόμοιας εμβέλειας, ή για πιο σοβαρούς συγγραφείς αλλά εξίσου υπερτιμημένους όπως η Ζυράννα Ζατέλη, ο Αύγουστος Κορτώ και άλλοι, νομίζω η κριτική του Χουάν Γκαρσία Μαδέρο, </span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">βασικού χαρακτήρα στο βιβλίο "Οι Άγριοι Ντετέκτιβ" του Ρομπέρτο Μπολάνιο</span> όταν διαβάζει ένα ποίημα, μπορεί να μας δώσει ένα καλό έναυσμα:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">"Την πρώτη φορά που το διάβασα (πριν από μερικές ώρες) δεν μπορούσα να μην κλειδωθώ στο δωμάτιό μου και να αυνανιστώ απαγγέλοντάς το, μια, δυο , τρεις ,μέχρι και δέκα ή δεκαπέντε φορές...". Αναφέρεται σε ένα ποίημα, αλλά επεκτείνοντας τον ενθουσιασμό του φθάνουμε και στην πεζογραφία με τα ίδια θεαματικά αποτελέσματα..... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Λίγο παρακάτω όμως έρχεται στα συγκαλά του: "Δεν μπορώ να περάσω τη ζωή μου τραβώντας μαλακία". Κάπως έτσι πρέπει να είναι και η διάθεσή μας έναντι των κακών βιβλίων. Είναι απλώς μιας (συγκεκριμένης) χρήσης, η οποία κοστίζει σε χρόνο.</span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-16605677017560154592017-08-05T08:59:00.001+03:002017-08-05T08:59:56.485+03:00Γκάι Γκάβριελ Κέι: Τιγκανά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaqUxfM3bRI_o-k5O535T7-La862X70MLYox12muI_rtB6D5BHJG4yo2yEHt7XiYvhiSl_wpOEM0yorngZg8TxDF_wlBFOWig_9BC8G2M4qSBBep5_IyxotPNmJyC6PvCFRaWI8mPqkZqi/s1600/tigana-cover-american.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1036" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaqUxfM3bRI_o-k5O535T7-La862X70MLYox12muI_rtB6D5BHJG4yo2yEHt7XiYvhiSl_wpOEM0yorngZg8TxDF_wlBFOWig_9BC8G2M4qSBBep5_IyxotPNmJyC6PvCFRaWI8mPqkZqi/s320/tigana-cover-american.jpg" width="222" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ήταν το δεύτερο βιβλίο του Κέι που διάβασα μετά το "Ένα Τραγούδι για την Αρμπόν", το οποίο είχα διαβάσει πριν από αρκετά χρόνια. Ξαναδιάβασα λοιπόν Γκάι Γκάβριελ Κέι καταμεσής του καλοκαιριού, ένα βιβλίο στην κατηγορία του fantasy genre, αφενός για να συνδεθώ με το παρελθόν όπου τέτοιες ιστορίες διάβαζα με ευχαρίστηση, έπαιζα computer games που είχαν ως βάση τον κόσμο της φαντασίας (όπως αυτός ορίστηκε από τον Τόλκιν) και άκουγα epic metal που θεωρείται η μελοποιημένη εκδοχή αυτού του λογοτεχνικού είδους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ωστόσο, αν και ο Γ.Γ.Κ. ξεκίνησε ως δημιουργός μυθιστορημάτων φαντασίας, στη συνέχεια προσανατολίστηκε περισσότερο στην κατασκευή ενός υβριδικού τύπου φανταστικού μυθιστορήματος που συνδυάζει και στοιχεία από την πραγματική ιστορία μεταφερμένα όμως στον φανταστικό κόσμο. Έτσι στο "Τιγκανά" έχουμε καταστάσεις που θυμίζουν ιστορία της αναγεννησιακής Ιταλίας ενώ διατηρούνται και κάποια, λίγα όμως δίχως να είναι τα κυρίαρχα, στοιχεία από το είδος της φαντασίας: λίγη μαγεία που δεν μεταβάλλει την κεντρική αφήγηση και το νόημά της.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYspH5zvfrGmOeWr-dszV0X3AweN3EuQCYE3OFo0Mit9NtobPhuxA9nlCiDapuhfWT56bU-TCxDrpanIzhgbCiPo0X4MlAHs3c0opvrytkySLFVrUyDrFR89x-9rIdi09oCee2R-H6E80D/s1600/kay.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="248" data-original-width="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYspH5zvfrGmOeWr-dszV0X3AweN3EuQCYE3OFo0Mit9NtobPhuxA9nlCiDapuhfWT56bU-TCxDrpanIzhgbCiPo0X4MlAHs3c0opvrytkySLFVrUyDrFR89x-9rIdi09oCee2R-H6E80D/s1600/kay.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πάντως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα εξολοκλήρου βιβλίο φαντασίας με τα γνωστά του κλισέ, αλλά για ένα sui generis βιβλίο που συνδυάζει την φανταστική εκδοχή μιας ιστορικής κατάστασης με στοιχεία από το λογοτεχνικό είδος της φαντασίας. Σαφώς και τα όρια παραμένουν δυσδιάκριτα. Είναι σαφή πάντως τα στοιχεία εκείνα που διακρίνουν τις αρετές από τις αδυναμίες του Γ.Γ.Κ: κατ' αρχάς το βιβλίο είναι αρκετά μεγάλο, σχεδόν 800 σελίδες και η δράση δυσανάλογα μικρή σε σχέση με το μέγεθος του. Δεν υπάρχουν πολλά επεισόδια διότι έχει επικρατήσει η λογική της περιγραφής της εσωτερικής ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων που καταλαμβάνει πολλές παραγράφους κάθε φορά που πάει να προχωρήσει λίγο η δράση.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpewh0MY6BKzIeJPuevX_wK5GRrpaM56RVuBIoyd98XLkuFqK3il-Jj4ovdF3YG1ZuDHSsJPnG4NGbUZMvEzOHC65jyj6tXC__nCuI1nftB_jayRCooJ_7mMbzVr_ZTAHAn-W8twOGHKOb/s1600/tigana-croatian-cover.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="625" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpewh0MY6BKzIeJPuevX_wK5GRrpaM56RVuBIoyd98XLkuFqK3il-Jj4ovdF3YG1ZuDHSsJPnG4NGbUZMvEzOHC65jyj6tXC__nCuI1nftB_jayRCooJ_7mMbzVr_ZTAHAn-W8twOGHKOb/s320/tigana-croatian-cover.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτό έχει πάντως και τα θετικά του στοιχεία που δεν πρέπει ν΄αγνοηθούν: οι ήρωες δεν είναι μονοκόμματοι, έχουν ουσία και βάθος, αλλά σ' ένα μυθιστόρημα φαντασίας τούτη η ενδοσκόπηση των ηρώων θα έπρεπε να συνοδεύεται και με λίγο περισσότερο δράση. Το θέμα της αναλογίας, εντούτοις, είναι ζήτημα γούστου. Οι περιγραφές του πάντως είναι αληθινά καλλιτεχνικές, φερ' ειπείν ο κόσμος των διαφορετικών επαρχιών του Φοίνικα αναλύεται με λεπτομέρειες και με ζωντάνια. Η ιστορία αναφέρεται στη δράση μιας παρέας νέων κατά της τυραννίας που έχει συντελέσει στην απώλεια όχι μόνο της πατρίδας τους αλλά κι αυτού του ονόματος της, τους Τιγκανά. Στο βιβλίο υπάρχει η βασική δομή των καλών συνωμοτών εναντίον της διπλής τυραννίας του Brandin και του Alberico, ηγετών αντίστοιχα του Ygrath και του Barbandier. Η κακία των δύο, και κυρίως του πρώτου που ευθύνεται για την απώλεια της ταυτότητας του Τιγκανά δεσπόζει στη μυθοπλασία του Γ.Γ.Κ. Όμως όσο εξελίσσεται η ιστορία ένα γεγονός διαφοροποιεί την τύχη των τυράννων, ο έρωτας. Εδώ ο Γ.Γ.Κ. επιφυλάσσει ευνοϊκότερη μεταχείριση για τον κατακτητή του Τιγκανά, τουλάχιστον στο επίπεδο των εντυπώσεων στα μάτια του αναγνώστη: τον απεικονίζει πιο ανθρώπινο, σε αντίθεση με την ολοκληρωτική λογική εξουσιαστικών τάσεων του Alberico, με συναισθήματα και κάποια ευθυκρισία- σ' αυτό ευθύνεται η Dianora που μεταμορφώνει τον εαυτό της και τον Brandin: η ερωτική τους ιστορία είναι από τις πιο συγκινητικές του βιβλίου, όπως και ο τρόπος θανάτωσης του Brandin.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFknE5C7i1qR10M_qspmKWwciHAcgqt1PVL1Ieb0RVYi6y8YmSl4M9KTIAcXz4WpYeOUVGpLdWBfmJs5uV970bivp-_sm_u5AazpEYVzyA-2Kt835QPhTUEcCalETCTPhOQa-au8pnDSHP/s1600/tigana1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="488" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFknE5C7i1qR10M_qspmKWwciHAcgqt1PVL1Ieb0RVYi6y8YmSl4M9KTIAcXz4WpYeOUVGpLdWBfmJs5uV970bivp-_sm_u5AazpEYVzyA-2Kt835QPhTUEcCalETCTPhOQa-au8pnDSHP/s320/tigana1.jpg" width="223" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Γ.Γ.Κ. δίχως να γράψει ένα αμιγώς βιβλίο φαντασίας, κατάφερε να ταξιδέψει το νου και την καρδιά του αναγνώστη στις περιπέτειες των λαών του Φοίνικα. Αν η εμμονή στην μικρολεπτομέρεια ενίοτε κουράζει, ικανοποιεί ωστόσο την καλλιτεχνική δίψα του αναγνώστη για όμορφες περιγραφές. Η τυραννοκτονία αμφότερων των τυράννων προσφέρει κάποια ηθική ικανοποίηση, και αν εκείνη του Alberico είναι απόλυτα δικαιολογημένη, ο τρόπος με τον οποίο θανατώνεται ο Brandin, από το σπαθί του εμπίστου του, φανερώνει πως το αίσθημα της δικαιοσύνης είναι αξεδιάλυτο από την δίψα για εκδίκηση όσες αλλαγές κι αν φέρνει ο χρόνος στις καρδιές των ανθρώπων.</span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-966587647617780632017-08-03T21:25:00.000+03:002017-08-03T21:25:00.443+03:00Γκυ Ντε Μωπασάν: Ο Φιλαράκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe9N3GZYbs2mE6Q_fenxftoHkR9HoPZFWoQqJv012n2fFp8DuDMDdfeEUqLFdiY3-DYIlMimsvLAys2p-WJYjHwu8g_PMteRvXJHtq-lW383UwoHpNH6ptKkA1sNhRffVnEmvakfL26ue/s1600/Maupassant.1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="160" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe9N3GZYbs2mE6Q_fenxftoHkR9HoPZFWoQqJv012n2fFp8DuDMDdfeEUqLFdiY3-DYIlMimsvLAys2p-WJYjHwu8g_PMteRvXJHtq-lW383UwoHpNH6ptKkA1sNhRffVnEmvakfL26ue/s320/Maupassant.1.jpg" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Στο Παρίσι καλύτερα να μην έχεις κρεβάτι να κοιμηθείς παρά καλά ρούχα". Αυτός είναι ο κόσμος του 19ου αιώνα στο Παρίσι, της εκρηκτικής ανόδου της αστικής τάξης και των κάθε λογής νεόπλουτων, απατεώνων της πολιτικής και του χρήματος, ατόμων που επιδεικνύουν τον πλούτο ή την εξουσία τους- είναι ο κόσμος των "πετυχημένων" της ζωής που ο Ζορζ Ντυρουά, ορμώμενος από το ταπεινό περιβάλλον της γαλλικής επαρχίας θα επιχειρήσει να κατακτήσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με απόλυτα προσεγμένο ρεαλισμό που φθάνει στα όρια του κυνισμού, ο Γκυ Ντε Μωπασάν απεικονίζει τους τρόπους που μπορεί κάποιος "πραγματικά κάλπης, μπαμπέσης και καπάτσος" να χρησιμοποιήσει προκειμένου ν' ανέβει κοινωνικά στην ιεραρχία του πλούτου και της δόξας. Στον κόσμο των διεφθαρμένων αυτός που κερδίζει είναι ο πλέον καπάτσος και διεφθαρμένος που έχει τα λόγια εύκολα και την συνείδηση του ολοκληρωτικά προσανατολισμένη στην επίτευξη των εγωιστικών στόχων του. Δεν είναι, άλλωστε, δυνατή καμιά διαφορετική εναλλακτική πρόταση ζωής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWuwd6Fw7XVGqVtf6X6GbiaLlXQIbwZZh1OaAI0tWkhchyphenhyphenF5mpoyvIoVG4ofCZNi13EptFBepxjsK8PWpunpS2FDtjSGKZCcIVu3pWgZi4FW8x8iGn_9hEx2bmFN58rHuaAS5nu5skQfOW/s1600/Maupassant.3jpg.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="271" data-original-width="186" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWuwd6Fw7XVGqVtf6X6GbiaLlXQIbwZZh1OaAI0tWkhchyphenhyphenF5mpoyvIoVG4ofCZNi13EptFBepxjsK8PWpunpS2FDtjSGKZCcIVu3pWgZi4FW8x8iGn_9hEx2bmFN58rHuaAS5nu5skQfOW/s320/Maupassant.3jpg.jpg" width="219" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ζώντας στους κύκλους των επιτυχημένων του χρήματος ή της πολιτικής, της δημοσιογραφίας ή της οικονομίας, ο νεαρός Ντυρουά έρχεται σε επαφή με πλήθος κατεργαρέων, απατεώνων, ασυνείδητων και εκμαυλιστών. Όνειρο του δεν είναι να διορθώσει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας αλλά να αποτελέσει το εκλεκτότερο μέρος αυτών, "ο καθένας για τον εαυτό του", όπως λέει, "ο εγωισμός είναι το παν". Το βασικό όπλο που χρησιμοποιεί για να πραγματώσει το όνειρο του είναι ο έρωτας- πάντα θα βρίσκεται η κατάλληλη γυναίκα, είτε είναι η γυναίκα του αφεντικού του, είτε η κόρη του, είτε η πρώην γυναίκα του ευεργέτη του, την οποία δελεάζει με υποσχέσεις έρωτα και αγάπης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο λόγος του, γοητευτικά συναισθηματικός, ακουμπά τις γυναικείες καρδιές, βρίσκει διάπλατα κενά και εισχωρεί εντός τους για να τις αποπλανήσει με το δέλεαρ της αγάπης. Καμιά δεν του αντιστέκεται. Ακόμα και ο Θεός μοιάζει ανήμπορος, δεν ακούει τις επικλήσεις και τις εξομολογήσεις των θυμάτων του, ο έρωτας και οι υποσχέσεις του βγαίνουν νικητές και η παράδοση των γυναικών είναι ολόψυχη, του ανήκουν τα σώματα και οι ψυχές τους. Μέσω του έρωτα κερδίζει δόξα και χρήματα, καμιά συνειδησιακή τύψη δεν τον αποσπά από τον στόχο του, "καλύτερα να είσαι περήφανος για τη δόξα και τα πλούτη παρά για τη γυναίκα και για τον έρωτα". Ακόμα και τούτος ο καταφερτζής γερο-Βάλτερ δεν μπορεί να παραδεχτεί την ακαταμάχητη γοητεία του, τον δυναμισμό και τη δαιμονική ευφυΐα που κρύβει μέσα του ο Φιλαράκος. Ομολογεί την ήττα του, ή μάλλον υποτάσσεται στην ανωτερότητα του και δίχως πολλές αμφιταλαντεύσεις του παραδίδει το χέρι της θυγατέρας του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfz3kEFx-FvAtEQNQtf0NtWxV70vvA0MDdBGBH5M84acsF6Q8jaWx5zG27sUtOqIks417ihKHwOTJ65v9Y87E8uo6AiX98P-hXeIKOYjYdCiu0vpQI9gbxA054SNqbEuLfDHCFJD8AkBiF/s1600/mopasan+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="770" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfz3kEFx-FvAtEQNQtf0NtWxV70vvA0MDdBGBH5M84acsF6Q8jaWx5zG27sUtOqIks417ihKHwOTJ65v9Y87E8uo6AiX98P-hXeIKOYjYdCiu0vpQI9gbxA054SNqbEuLfDHCFJD8AkBiF/s320/mopasan+2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γραμμένο τον 19ο αιώνα το μυθιστόρημα αυτό προαναγγέλλει τον άνθρωπο της διαπλοκής του 20ου αιώνα και των εποχών που ζούμε. Η κατάλυση κάθε είδους συνειδησιακού φραγμού που χαρακτήριζε ορισμένες μόνο τάξεις του 19ου αιώνα στις μέρες μας θ' αποτελέσει modus vivendi για μια διαταξική νοοτροπία την οποία ενστερνίζονται, πλέον, οι περισσότεροι. Ακόμα και όταν ο Ντυρουά αναλογίζεται τον "σκοτεινό, αβάσταχτο τρόμο μπροστά στο μηδέν" του θανάτου, η απάντηση που δίνει την στιγμή εκείνη, η σωστή, "ότι και να πεις, αυτό είναι το μόνο καλό πράγμα στη ζωή σου, ο έρωτας!", αναιρείται μόλις έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Τότε είναι ο πλούτος και η δόξα, η ισχύς εν γένει που τον συνέχει και όχι ο έρωτας ο οποίος στην αυθεντικότητα του εμπεριέχει την θυσία του Εγώ. Θυσιάζοντας οτιδήποτε άλλο στέκεται εμπόδιο μπροστά του, εκτός από τον εαυτό του, ο Ντυρουά Φιλαράκος, φθάνει και κατακτά την κορυφή των στόχων του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS7jHieEzQIY4oW-mUnxDp3vUDKNl9vABZdXUQFMoU8b-Y7zSlXfRig5I-BGEt1Q6us3DTizeJCXT9UCim748SKHNuJT8uT6MFF2-jm2gk6TApX-GJlLuO_sVOhusw72j4mFd27-g5Hp6w/s1600/bel+ami.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="279" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS7jHieEzQIY4oW-mUnxDp3vUDKNl9vABZdXUQFMoU8b-Y7zSlXfRig5I-BGEt1Q6us3DTizeJCXT9UCim748SKHNuJT8uT6MFF2-jm2gk6TApX-GJlLuO_sVOhusw72j4mFd27-g5Hp6w/s320/bel+ami.jpg" width="187" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Μωπασάν αποφεύγει να κακολογήσει τον ήρωά του. Βρήκε την ψυχή του; Την έχασε; Η αναζήτησή του από ένα σημείο και μετά έγινε αυτοσκοπός, η γοητεία όμως που εξάσκησε ήταν ανάλογη της καταστροφής που επέφερε- <i><u>και τούτο τον καθιστά τον πλέον σύγχρονο των ανθρώπων.</u></i></span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-49898080073961970282017-08-02T17:36:00.002+03:002017-08-02T17:38:07.119+03:00Σώμερσετ Μωμ: The Moon and Sixpence<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2pOoUqe3DUQESAx2xAp1RuKUcSKYo2DmevMO6ftWKInemkJQu5Ou6YdZBiQNeBxxWBt8bcX9YEld6xgVxY5k1wkhlD5KICVgGb1xLia8H6HImIesZTLNDt8tdAph2Kj9qs1AatEZU0Sth/s1600/DSCN0580.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2pOoUqe3DUQESAx2xAp1RuKUcSKYo2DmevMO6ftWKInemkJQu5Ou6YdZBiQNeBxxWBt8bcX9YEld6xgVxY5k1wkhlD5KICVgGb1xLia8H6HImIesZTLNDt8tdAph2Kj9qs1AatEZU0Sth/s320/DSCN0580.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Το 1919 εκδόθηκε ένα από τα πιο γνωστά έργα του Σώμερσετ Μωμ που μαζί με το "Of Human Bondage" και το "The Razor's Edge" συνιστούν τη βασική μυθιστορηματική τριάδα του έργου του, εξαιρουμένων βέβαια των θεατρικών και των διηγημάτων που αποτελούν δύο κατηγορίες από μόνες τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Για την εξήγηση του περίεργου τίτλου, ο ερευνητής του Μωμ Robert Lorin Calder δίνει την ακόλουθη εξήγηση: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "geneva" , "arial" , sans-serif; text-align: left;"><i>"'Like so many young men he [Philip of Human Bondage] was so busy yearning for the moon that he never saw the sixpence at his feet.' Somerset Maugham adopted the phrase as the title of his next novel. The author explained its meaning in a note which was intended to precede the text, but which did not appear, ' ... In his childhood he was urged to make merry over the man who, looking for the moon, missed the sixpence at his feet, but having reached years of maturity he is not so sure that this was so great an absurdity as he was bidden to believe. Let him who will pick up the sixpence; to pursue the moon seems the most amusing diversion". (Πηγή: </i></span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: "geneva" , "arial" , sans-serif; font-size: xx-small;"><i>https://www.theguardian.com/notesandqueries/query/0,,-1448,00.html)</i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "geneva" , "arial" , sans-serif; font-size: x-small; text-align: left;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; text-align: left;">Ανεξάρτητα από την προέλευση του τίτλου, το έργο καταπιάνεται με την πνευματική εξέλιξη του ζωγράφου Στρίκλαντ ο οποίος είναι η μυθιστορηματική μορφή του Πωλ Γκωγκέν, αγαπημένο φαίνεται θέμα για δεξιοτέχνες συγγραφείς αφού πολλά χρόνια αργότερα και ο Μάριο Βάργκας Λιόσα στο έργο του <i>"</i></span><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;"><i>El paraíso en la otra esquina</i>" καταπιάστηκε με το έργο και τη μορφή του Γκωγκέν.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;"><br /></span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgriKXMiZzfJDqAy7O_gw1Xy8odQTZsxX2JpBPWY6EBhWdGjuIENJbVYn6BaBZ4HTdl7IQ4BTIliOdjA9VQBOzR36WihXb3n9A5mUfU1ej7BpLVFdcW6gheBUijI5gGRWQLa9xp7-TbsKLA/s1600/mom.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="193" data-original-width="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgriKXMiZzfJDqAy7O_gw1Xy8odQTZsxX2JpBPWY6EBhWdGjuIENJbVYn6BaBZ4HTdl7IQ4BTIliOdjA9VQBOzR36WihXb3n9A5mUfU1ej7BpLVFdcW6gheBUijI5gGRWQLa9xp7-TbsKLA/s1600/mom.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σώμερσετ Μωμ</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;">Ο Μωμ είναι δεξιοτέχνης συγγραφέας διότι στο έργο του δεν ακολουθεί καμιά μοντέρνα τεχνοτροπία ούτε προσπαθεί να αποδείξει πόσο μέτριος είναι ο αναγνώστης που τον διαβάζει και πόσο μεγάλος και καινοτόμος ο συγγραφέας, αλλά ακολουθεί μια γραμμική πορεία στο ξεδίπλωμα της ιστορίας του με αρχή, μέση και τέλος, γεμίζοντάς την όμως με ερωτήματα και προβληματισμούς τα οποία συνοδεύουν τον αναγνώστη και μετά το πέρας της ανάγνωσης. Είναι μια όμορφη αισθητική εμπειρία η ανάγνωση των βιβλίων του Μωμ, ακόμη και στο πρωτότυπο, καθώς η γλώσσα του δεν έχει ούτε περιττά στολίδια, ούτε περίεργες γλωσσικές καινοτομίες, αλλά έχει αντίθετα δουλεμένες φράσεις οι οποίες μες την απλότητά τους δημιουργούν ωραίες εικόνες. Ενώ είναι εύκολος στην ανάγνωση, δεν είναι σε καμιά περίπτωση ρηχός. Το βαθύ νόημα μιας φράσης θα το διαβάσουμε όχι σε εξεζητημένη γλώσσα αλλά σε άψογα αγγλικά, γνώρισμα αληθινά μεγάλων συγγραφέων.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh267cCUjO63GTE5cI_EodUI3L6-n3Zm0JTLnQyXoMndEZAothK1yHf64qaDFxOuHgY5-lKFK8faW7pO8xD9_3dg00LIGTvwqcowRbt01FL6v6anB9F8NDIEh-PBGWrK8ikN6QXXJ779Ydb/s1600/220px-Maugham_caric.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh267cCUjO63GTE5cI_EodUI3L6-n3Zm0JTLnQyXoMndEZAothK1yHf64qaDFxOuHgY5-lKFK8faW7pO8xD9_3dg00LIGTvwqcowRbt01FL6v6anB9F8NDIEh-PBGWrK8ikN6QXXJ779Ydb/s1600/220px-Maugham_caric.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;">Ο Στρίκλαντ είναι ο Γκωγκέν όπως τον αντιλαμβάνεται ο Μωμ, ο οποίος ενώ έχει μια άνετη και πλούσια ζωή, μέσα του τον "τρώει" το σαράκι του δαιμόνιου πνεύματος που τον καλεί σε καλλιτεχνική δημιουργία και αναζήτηση νοήματος- θέματα εξόχως Μωμ-ικά, που τα συναντούμε σε όλα σχεδόν τα μεγάλα μυθιστορήματα του. Ο Στρίκλαντ εγκαταλείπει την γυναίκα του, η οποία φαντάζεται ένα τρίτο πρόσωπο ως αιτία της απομάκρυνσής του, για ν' ακολουθήσει την φωνή του πνεύματος που στη δική του περίπτωση ονομάζεται ζωγραφική: <i>"I seemed to feel in him some vehement power that was struggling within him....He looked upon privation as no hardship. There was something impressive in the manner in which he lived a life wholly of the spirit".</i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;"><i><br /></i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ο Μωμ προσπαθεί σ' αυτό το έργο να θέσει και να απαντήσει στο ερώτημα του δαιμονικού χαρακτήρα της καλλιτεχνικής δημιουργίας ως αναζήτηση υπαρξιακού νοήματος στη ζωή και τις αντιδράσεις που η αναζήτηση αυτή προκαλεί στον συγγενικό και κοινωνικό περίγυρο του καλλιτέχνη. Προσεγγίζει τον δημιουργό ως μια ασκητική μορφή που θυσιάζει τα πάντα στο βωμό της πραγμάτωσης του οράματος του, θυσιάζει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τους άλλους τους οποίους αντιμετωπίζει πότε ως εμπόδια και πότε ως έμπνευση την ώρα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Θυσιάζει ακόμα και αυτόν τον έρωτα της γυναίκας, για τον οποίο μιλά με περιφρονητικά λόγια εφόσον θεωρεί πως αυτός είναι μια αρρώστια που εμποδίζει το όραμα της ψυχής του καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει βιβλίο του Μωμ, τουλάχιστον απ' αυτά που έχω ήδη διαβάσει, και είναι αρκετά, που να μην προβληματίζει τον σύγχρονο αναγνώστη. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις επιφανειακές λογοτεχνικές πρωτοπορίες και ας αφεθούμε στη σαγήνη του κλασσικού, του οποίου επιφανής εκπρόσωπος παραμένει ο Σώμερσετ Μωμ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;"><i><br /></i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #222222; text-align: left;"><br /></span></span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-82889369469337356542017-07-29T08:38:00.000+03:002017-07-29T08:38:05.092+03:00Συνταγές γιατρού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLWNv9PEaUwNJf1NcyX3O_VOa9h20_Y7cqCIqXSRLJxuGz3ZO0Jdzc0_PBl7k6-EQ2nZ2jnP1Gg8Wgcx3MvVsSSk_kZuiUBATW_HgqOg3X9FnL4ny26YY2f-0iiIP-YMwzziEDsAt5NhR5/s1600/DSCN0573.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLWNv9PEaUwNJf1NcyX3O_VOa9h20_Y7cqCIqXSRLJxuGz3ZO0Jdzc0_PBl7k6-EQ2nZ2jnP1Gg8Wgcx3MvVsSSk_kZuiUBATW_HgqOg3X9FnL4ny26YY2f-0iiIP-YMwzziEDsAt5NhR5/s400/DSCN0573.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φάρμακα γεμάτο το κομοδίνο, λίγο προτού μπει ο Αύγουστος</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">τίποτα δεν θα είναι, πια, "επώδυνο".</span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-54977539765253743922017-07-29T06:59:00.002+03:002017-07-29T06:59:37.689+03:00Μ. Καραγάτσης: Βασίλης Λάσκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS8kePhQVU6miYrID1iKh9iQSihinw_lZMkv8sHuAYVzCbxAknsyp3vpL2GG7Q91ikF8IdMGvAPd2W1SWHBvgYBfWTN6r0Ta2ocVtX9L3MId2M4Gm22BaIU8SdtxCzsAJYyl4M1CLDt9O4/s1600/%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="227" data-original-width="160" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS8kePhQVU6miYrID1iKh9iQSihinw_lZMkv8sHuAYVzCbxAknsyp3vpL2GG7Q91ikF8IdMGvAPd2W1SWHBvgYBfWTN6r0Ta2ocVtX9L3MId2M4Gm22BaIU8SdtxCzsAJYyl4M1CLDt9O4/s320/%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583.jpg" width="225" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μυθιστορηματική βιογραφία του θρυλικού κυβερνήτη του υποβρυχίου "Κατσώνης" που έδρασε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Λάσκος ανταποκρίνεται στο πρότυπο του καραγατσικού ήρωα έτσι όπως τον έχουμε γνωρίσει σε άλλα σπουδαιότερα έργα: άνθρωπος του καθήκοντος, φιλήδονος, λάγνος με τις γυναίκες, ακραίος διχοτόμος ψυχής και σώματος, γλεντζές, "ήρωας" ο οποίος κινείται στα όρια της αυτοθυσίας για ιδανικούς σκοπούς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι ακραίοι ήρωες και οι ιδιοσυγκρασίες τους που τους καθιστούν έρμαια αχαλίνωτων σαρκικών παθών αλλά και ένα κράμα από στενοκέφαλες συντηρητικές πεποιθήσεις που δίνουν προτεραιότητα στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Καραγάτσης αναγνωρίζει τα προβλήματα που γεννιούνται από την σύγκρουση του "έξω" και του "έσω": "αλλά η ηθική είναι έννοια φοβερά ρευστή. Ανεβοκατεβαίνει σε μια ιδεατή σκάλα όπου περιπλέκονται μύριοι παράγοντες όπως το μήκος και το πλάτος, ο χρόνος, η κοινωνική αγωγή, η πνευματική ευρύτης, η θρησκευτική αντίληψη, τα ψυχικά πλέγματα του καθενός....αυτό που ο παρισινός διανοούμενος θεωρεί ηθικό, ο καλόγερος του αγίου όρους το θεωρεί ανήθικο".</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq7J4ePZgWOZUUx4XOKXKXNOuTsQIuXscn8i-sbwZhWgFkm5iWeaVlZZKvMd4P_P56rmnJ86LLUdVHNpuEUGoSLskfJZF4js2mUz4fBqUbdz9sJWsWIilrS3ZgS-mn8RLUTjC6aVrBL7PO/s1600/kara.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="455" data-original-width="304" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq7J4ePZgWOZUUx4XOKXKXNOuTsQIuXscn8i-sbwZhWgFkm5iWeaVlZZKvMd4P_P56rmnJ86LLUdVHNpuEUGoSLskfJZF4js2mUz4fBqUbdz9sJWsWIilrS3ZgS-mn8RLUTjC6aVrBL7PO/s320/kara.jpg" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Καραγάτσης καμαρώνει λοιπόν τον Λάσκο γιατί του προσφέρει ως μορφή όλα τα γνωρίσματα εκείνα που συνθέτουν μια προσωπικότητα που αξίζει να μείνει στην ιστορία- αντιφατικός στο έπακρο, ηδονιστής γιατί αυτή είναι η χαρά της ζωής, προσηλωμένος στο ανιδιοτελές καθήκον που πηγάζει από την ψυχική πεποίθηση του ήρωα πως είναι γεννημένος για μεγάλα και σημαντικά πράγματα. Είναι ο Λάσκος δίπλα σε μεγάλες μορφές όπως ο Παπαφλέσας, ο Διάκος, ο Καραϊσκάκης και ο Νέλσονας γιατί "τον θρύλο μόνο ο χάρος από το βόλι του εχθρού μπορεί στον ήρωα να χαρίσει". Ο θάνατός του από ένα εχθρικό βόλι δεν σήμαινε τη λήθη αλλά το πέρασμα σε μια άλλη μορφή ζωής, "τη φλόγα της αιώνιας κι άφθαρτης ζωής στα μάτια" με την οποία τον βλέπουν στα όνειρά τους όσοι τον γνώρισαν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZLo55lTDMWQA_rjXt_OXdLtTu9VurXLVy46XS8uwSo0uiduzcFUDjTFIhyEsfoeddhY3LgC2mXXfEaa3g7yvoFNKOPKptrBmiUSWoQnG1jSW4zIRqVO7Lyreb4dSs941GS3SOwmwy1HB9/s1600/laskos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZLo55lTDMWQA_rjXt_OXdLtTu9VurXLVy46XS8uwSo0uiduzcFUDjTFIhyEsfoeddhY3LgC2mXXfEaa3g7yvoFNKOPKptrBmiUSWoQnG1jSW4zIRqVO7Lyreb4dSs941GS3SOwmwy1HB9/s1600/laskos.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η μεταφυσική του ήρωα, του καραγατσικού ήρωα, πλανιέται και μετά τον χαμό του πάνω στη γη και επιβάλλει τη δική του ηθική στους ζωντανούς, όπως στον μοναδικό του έρωτα, την Αλκμήνη, την οποία απέτρεψε να παντρευτεί άλλον άνδρα: "Τώρα που πέθανε, είναι η γυναίκα του". Παράξενη ηθική όπως παράξενοι και αλλόκοτοι είναι οι ήρωες της φαντασίας του Καραγάτση που διαπλέκονται με τους πραγματικούς ανθρώπους καθιστώντας δυσδιάκριτα τα αληθινά όρια τους.</span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-54733226243768626612017-07-23T21:05:00.002+03:002017-07-23T21:05:56.440+03:00Μνήμη Θεού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHwmK5a398cDfXMWNgTpVr9U4TCkPy48tjbtNIlpCKj6xaAYKhb55fSfkJWQ4MYQH7W4kwEXa7syfWiT9QBun2B62sj4SzVUVVoe8xUWLuN3D2EmEq3Mnu3PZVk3y6wJERVWNy1mTAeVgo/s1600/flannery.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="214" data-original-width="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHwmK5a398cDfXMWNgTpVr9U4TCkPy48tjbtNIlpCKj6xaAYKhb55fSfkJWQ4MYQH7W4kwEXa7syfWiT9QBun2B62sj4SzVUVVoe8xUWLuN3D2EmEq3Mnu3PZVk3y6wJERVWNy1mTAeVgo/s1600/flannery.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: large;"><b>Φλάννερυ Ο' Κόννορ</b>: "Να μπορούσα να έχω μόνο τον Θεό στο νου μου. Να μπορούσα να τον σκέφτομαι αδιάκοπα". ("Ημερολόγιο Προσευχής")</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1idbuNNZZi8nLwRohXK_0N4_K2Bp-TaVTXtsz36C8MT6KoTaf_zw3PKdLNc00_bfOKpEn-8fhPtZZH-xZY_17bUtgmaBu3hbolxiIXluqpjeX4bCYYu5Bpqdt53FoMUpB4MW6_RETkQC/s1600/appaulos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1idbuNNZZi8nLwRohXK_0N4_K2Bp-TaVTXtsz36C8MT6KoTaf_zw3PKdLNc00_bfOKpEn-8fhPtZZH-xZY_17bUtgmaBu3hbolxiIXluqpjeX4bCYYu5Bpqdt53FoMUpB4MW6_RETkQC/s320/appaulos.jpg" width="240" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: large;">«᾿Αδιαλείπτως προσεύχεσθε»</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: large;"> «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμὸν» <b>(Αʹ Θεσσαλ. εʹ 17· Ματθ. κστʹ 41)</b></span></div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-75222934653978039762017-07-23T20:58:00.000+03:002017-07-23T20:58:03.198+03:00Διχογνωμίες μεταξύ αναγνωστών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFpRp3NinxY62C61ZOb42Ph0vL8tZSfqnURPUSvlm79a2X3uCq8cc2iam87trvqhvjwl4RU5WmiD66lhO_cStvywDLDcb0VsWvvg3SXR4ASumbLO375kw8Cy_ube1TQBq3vvHmjCgF_Ps_/s1600/old-books-1237619_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFpRp3NinxY62C61ZOb42Ph0vL8tZSfqnURPUSvlm79a2X3uCq8cc2iam87trvqhvjwl4RU5WmiD66lhO_cStvywDLDcb0VsWvvg3SXR4ASumbLO375kw8Cy_ube1TQBq3vvHmjCgF_Ps_/s320/old-books-1237619_960_720.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Όταν βρίσκεσαι σε μια παρέα ποτέ δεν πρέπει ν' αποκαλύπτεις τις αναγνωστικές σου συνήθειες. Είναι προτιμότερο να μιλάς, με όση οίηση και ξιπασιά διαθέτεις για τις ερωτικές σου συνήθειες, το ερωτικό σου ιστορικό, παρά να μιλάς για τις αναγνωστικές σου προτιμήσεις, για αγαπημένους συγγραφείς, για υπερτιμημένους συγγραφείς, κυρίως δε να μη σχολιάζεις τα αναγνωστικά γούστα των άλλων καθώς αν συμβεί αυτό είναι ενδεχόμενο να προκύψουν τα εξής ζητήματα: Πρώτον, η οίηση να καταβάλλει εσένα και να προβείς έτσι σε μια άχρηστη επίδειξη των αναγνωστικών σου ικανοτήτων ή της γενικότερης παιδείας σου, το οποίο θα σε καταστήσει αγενή ή αντιπαθητικό στα μάτια της παρέας. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcG3fNfyDcWPbJ8ZT8SFvfHzRm6V-zwm3rp8883ES37jH8_aeQV7rBKSRP7vw716kHspjQE2tqTJUYvZ4tMIyP3FLJ8MJoEQG_JCMCBiwIWXwDEKlj8adu4MX2svfv_mS65SJcGbe6VSki/s1600/1c7539957fc3cdae95bdbf6808869c10--antique-keys-vintage-keys.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcG3fNfyDcWPbJ8ZT8SFvfHzRm6V-zwm3rp8883ES37jH8_aeQV7rBKSRP7vw716kHspjQE2tqTJUYvZ4tMIyP3FLJ8MJoEQG_JCMCBiwIWXwDEKlj8adu4MX2svfv_mS65SJcGbe6VSki/s320/1c7539957fc3cdae95bdbf6808869c10--antique-keys-vintage-keys.jpg" width="213" /></a></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Δεύτερον, δεν πρέπει να προβείς σε αρνητικό σχολιασμό των αναγνωστικών προτιμήσεων των άλλων, όσο κι αν σε καίει το ζήτημα, όσο κι αν νιώθεις πως σε πνίγει το δίκιο ως έμπειρου αναγνώστη που έχει λιώσει πάνω από εκατομμύρια σελίδες αναζητώντας μοναδικές μοναχικές ευτυχισμένες στιγμές. Και σ' αυτό το σημείο, αν επιβάλεις το δίκιο σου ενδέχεται να γίνεις αντιπαθής, ίσως περισσότερο από την πρώτη περίπτωση εφόσον αμφισβητείς ευθέως τις αναγνωστικές προτιμήσεις του άλλου, με άλλα λόγια έχεις φθάσει στο σημείο να τον θεωρείς μπροστά στα μούτρα του αδαή, άγευστο, ίσως και αγράμματο, έχεις φθάσει ν' αμφισβητείς τον δικό του τρόπο κάλυψης του ελεύθερου χρόνου του, σχεδόν έχεις υπονομεύσει το δικαίωμα του στη ζωή και στο σφάλμα. Δεν παίζουμε, δίχως να λάβουμε υπόψη όλες τις πιθανές παραμέτρους, με την αναγνωστική υπόσταση του άλλου διότι τότε εισερχόμαστε στα άδυτα της πιο μύχιας υπαρκτικής του κατάστασης: εκείνης του εαυτού έναντι του βιβλίου.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLgaKd4zq8Vcis_g1IS_0X908Ar8MNbTTESh1eB9JUbVHlpBrqgwQmfdF1f59hmtcamQ-53rnjhkqXGa0i_PcU453Rqfevfruw5sltDyO8hfssO534PByc-P13XMECq_cs-axPscTjnDbm/s1600/e7f55226e1f9fa93978e677db0b85844--book-shops-store-fronts.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="537" data-original-width="720" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLgaKd4zq8Vcis_g1IS_0X908Ar8MNbTTESh1eB9JUbVHlpBrqgwQmfdF1f59hmtcamQ-53rnjhkqXGa0i_PcU453Rqfevfruw5sltDyO8hfssO534PByc-P13XMECq_cs-axPscTjnDbm/s320/e7f55226e1f9fa93978e677db0b85844--book-shops-store-fronts.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Αλλά ούτε μπορείς και να σιωπήσεις ενώπιον του δικού σου εαυτού καθώς τότε θα αυτοκατηγορηθείς ως αμφισβητίας των δικών σου επιλογών. Στη μάχη για την ύπαρξη υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Προχθές λοιπόν στην παρέα ήλθε, αναγκαστικά αφού είχαν εξαντληθεί όλα τα θέματα η συζήτηση για τα βιβλία και τα διαβάσματά μας αυτόν τον καιρό. Πιστός στις απόψεις μου δεν μίλησα, αλλά μίλησαν οι άλλοι και ανάμεσα στους συγγραφείς που διάβαζαν αυτόν τον καιρό ήταν και ο Αύγουστος Κορτώ τον οποίον εκθείαζαν, περίπου, ως μεγάλο σύγχρονο συγγραφέα. Ένα από τα ελαττώματα μου είναι πως δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξη μου όταν αισθάνομαι πως ανατρέπονται οι αρχές της καλαισθησίας της γραφής- δεν είναι θέμα βαθιάς κριτικής αποτίμησης ενός συγγραφικού έργου, είναι απλά η χρήση της κοινής λογικής. Ο Κορτώ έχει αρετές, κυρίως όσον αφορά τη μεταφραστική του δεινότητα, αλλά ως συγγραφέας είναι κάτι ανάλογο της Λένας Μαντά. Πληθωρικός ως προς τις πωλήσεις, όχι πληθωρικός ως προς την ουσία. Την άποψη μου τη διατύπωσα στην παρέα δίχως κάποιον ιδιαίτερο φανατισμό, ούτε αναλύοντας περαιτέρω την, αυτονόητη για μένα, εξομοίωση των δύο προαναφερόμενων συγγραφέων, αλλά σκεπτόμενος πόσο αγώνα πρέπει να δίνει κανείς για τα αυτονόητα, ακόμη κι αν αυτά αφορούν αναγνωστικές συνήθειες που, σε τελική ανάλυση, ενδιαφέρουν ελάχιστους. Ήταν προφανές πως οι φίλοι μου περνούσαν την junk food περίοδο τους ως αναγνώστες, αλλά αν συνηθίζει κανείς την κακιά τροφή δυσκολεύεται αργότερα να αναγνωρίσει τις ευεργετικές συνέπειες της υγιούς πνευματικής διατροφής.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2345389206416942072.post-75872294909117598292017-07-21T21:57:00.000+03:002017-07-21T21:57:00.770+03:00Σαντιάγο Ρονκαλιόλο: Καρφίτσες στην άμμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZarj2MeWFYkcxQZut-PS5aEcDgqy0DyfHRKqWrXc-yRpwXsevXDZeOosN5fPkpy7jWMtYDSGQlLMsPAdZsDpiEy_umuhxRnEnVYzN-8MfneJOV8mRbsXa_F1WJgtwBl4GtTuAIiQYln89/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2586%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="269" data-original-width="188" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZarj2MeWFYkcxQZut-PS5aEcDgqy0DyfHRKqWrXc-yRpwXsevXDZeOosN5fPkpy7jWMtYDSGQlLMsPAdZsDpiEy_umuhxRnEnVYzN-8MfneJOV8mRbsXa_F1WJgtwBl4GtTuAIiQYln89/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2586%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25BF.jpg" width="223" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το προηγούμενο, και μοναδικό, βιβλίο, του Ρονκαλιόλο που είχα διαβάσει ήταν η "Τέταρτη Ρομφαία", ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο γύρω από την παράνοια του ένοπλου αντάρτικου του "Φωτεινού Μονοπατιού", μιας μαοϊκής οργάνωσης ψυχοπαθών που αν ποτέ κέρδιζαν την εξουσία στο Περού θα μετέβαλαν τη χώρα σε μια λάτιν εκδοχή της Βόρειας Κορέας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Χρειάστηκε όμως ποτάμια αίματος για να εξοντωθεί, ως επί το πλείστον, η οργάνωση και ένας αμφιλεγόμενος πρόεδρος που στην προσπάθειά του για επικράτηση ανέστειλε τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα του, ο Αλμπέρτο Φουχιμόρι, και όλα αυτά συνιστούν πρώτης τάξεως μυθιστορηματικό υλικό για ταλαντούχους συγγραφείς όπως ο Ρονκαλιόλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το "La noche de los alfileres" διαβάζεται ως θρίλερ με πρωταγωνιστές τέσσερα σχολιαρόπαιδα που φοιτούν σε εκκλησιαστικό σχολείο στη Λίμα, ο Κάρλος, ο Μπέτο, ο Μανού και ο Μόκο. Τέσσερις διαφορετικοί τύποι αλλά με κοινά χαρακτηριστικά: προέρχονται από προβληματικές οικογένειες και μεγαλώνουν σε μια κοινωνία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της τρομοκρατικής παρουσίας των μαοϊκών ανταρτών, στη δεκαετία του 1990, με τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης και τη μαζική κατανάλωση προϊόντων φίρμας να αντιμάχονται την "θεολογική" ψύχωση του θεωρητικού του "Φωτεινού Μονοπατιού" Γκουζμάν. Σ' αυτό το περιβάλλον υπάρχει το εκκλησιαστικό ίδρυμα με τους άκαμπτους ηθικούς νόμους και τους λειτουργούς του που κηρύττουν έναν κώδικα αρχών που έρχεται σε αντίθεση τόσο με την ορμητική φύση νεαρών αρρένων, όσο και με την πραγματικότητα που αυτοί βιώνουν. Το κεντρικό πρόσωπο αυτής της αντίφασης, το ψυχρό τέρας με το σκοτεινό όμως παρελθόν, είναι η καθηγήτρια, η δεσποινίς Πρίνγκλιν, την οποία οι τέσσερις μαθητές σχεδιάζουν να της κάνουν κάποιο είδους κακό που θα το θυμάται για πάντα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbbP74ypnHFUVrMxZuitEv0WIJobHpBRjg9uRKH5JWVHQ3y1qBoqA3Paz8DteEj-EKO7LbVOOW9adhdP1Y3No48LONldqg0jQOGH1DUqJEI-Mt0oKRNVPF-5ofrJ216hhMXNXyjXVKeXWu/s1600/roncagliolo17-900x425.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="425" data-original-width="900" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbbP74ypnHFUVrMxZuitEv0WIJobHpBRjg9uRKH5JWVHQ3y1qBoqA3Paz8DteEj-EKO7LbVOOW9adhdP1Y3No48LONldqg0jQOGH1DUqJEI-Mt0oKRNVPF-5ofrJ216hhMXNXyjXVKeXWu/s320/roncagliolo17-900x425.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Ρονκαλιόλο σκηνοθετεί ένα αριστουργηματικό θρίλερ μέσα από την διαφορετική κάθε φορά οπτική των τεσσάρων παιδιών. Μικρά ευσύνοπτα κεφάλαια στα οποία ο κάθε μαθητής προσφέρει τη δική του ματιά ή εκδοχή των γεγονότων που οδηγούν αναπόδραστα στο μαρτυρικό τέλος. Η Πρίνγκλιν, θύτης και θύμα των καταστάσεων συγχρόνως, από αποκρουστική μορφή απάνθρωπης και πάντως αντιπαιδαγωγικής λογικής, γίνεται, όσο προχωρεί το έργο στην κορύφωσή του, συμπαθής και οικεία στον αναγνώστη καθώς ο Ρονκαλιόλο αποκαλύπτει το προσωπικό της δράμα αλλά και την αξιοπρέπεια της την ώρα του βασανισμού της από τους τέσσερις μαθητές. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κανείς με σώας τα φρένας του, καθώς ολοκληρώνεται το βιβλίο δεν μπορεί να μην τη συμπαθήσει τελικά- ούτε αυτή η κόρη της την είχε καταλάβει, γι' αυτό και ευχόταν να μην εμφανιζόταν ξανά ύστερα από την εξαφάνισή της. Και τους τέσσερις βασικούς πρωταγωνιστές του βιβλίου, τους βρίσκω εξαιρετικά απεχθείς- είναι βασανιστές, υπερφίαλοι, κενόδοξοι, μοχθηροί. Η Πρίνγκλιν κερδίζει το σεβασμό μου γιατί αυτή είναι το θύμα, αυτή στο τέλος θα πληρώσει με τη ζωή της, ενώ οι τέσσερις θα ζήσουν για να καταδιώκονται από τις ενοχές τους όπως σοφά επισημαίνει στο τέλος ο Κάρλος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άλλωστε το ποιοί πραγματικά ήσαν οι τέσσερις το μαθαίνουμε κάπου στη μέση της διήγησης:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>"Έτσι είμαστε κι εμείς, σαν τις καρφίτσες: μερικά σχολιαρόπαιδα του κώλου, χαμένα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα σχολιαρόπαιδα του κώλου".</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η εξέλιξη δικαίωσε αυτήν την διαπίστωση.</span></div>
</div>
Bookmanhttp://www.blogger.com/profile/14883745761792015294noreply@blogger.com0