Αναμνήσεις από την θρυλική τετράδα

Τζιμ Άνταμς

Ο Μικρός Αρχηγός

Τρία μικρά περιοδικά στοιχειώνουν τα παιδικά μου χρόνια. Είναι αδύνατο να προσδιορίσω χρονικά πότε άρχισα να διαβάζω με πάθος τις ιστορίες της θρυλικής τετράδας.Πάντως πρέπει να βρισκόμουν σε κάποια τάξη του δημοτικού και συνέχισα σε όλο το γυμνάσιο με πάθος και φανατισμό.


Οι καουμπόικες ιστορίες του Τζιμ Άνταμς, της Ντιάνα Μόρισον, του Τσιπιρίπο και του ανεπανάληπτου Πεπίτο Γκονζάλες ξεκίνησαν ως μίμηση των ιστοριών του Μικρού Ήρωα, τον οποίο ωστόσο δεν είχα διαβάσει ποτέ σε καμιά επανέκδοση του. Αντίθετα, οι ιστορίες γουέστερν, και μάλιστα με τέτοια σύνθεση χαρακτήρων, μου κινούσαν περισσότερο το ενδιαφέρον, καθώς εκτός από τα τρία αυτά περιοδικά διάβαζα και βιβλία γουέστερν, κυρίως τις ιστορίες του Λουίς Λ' Αμούρ που κυκλοφορούσαν από τις εκδόσεις "Βίπερ". Τα τρία μικρά περιοδικά είχαν αρκετά ικανοποιητική κυκλοφορία για την εποχή τους και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία διότι δεν ήταν περιοδικά με εικόνες αλλά κυρίως με κείμενο το οποίο σε ορισμένα παιδιά φαινόταν κουραστικό.

Μικρός Σερίφης

Όμως το κείμενο που ήταν γραμμένο με ολοζώντανο, γλαφυρό τρόπο, δίχως να απουσιάζουν τα κλισέ του είδους και οπωσδήποτε οι επαναλήψεις ταξίδευε τον μικρό αναγνώστη στην εποχή της άγριας δύσης και πετύχαινε την ταύτιση του με κάποιον από τους τέσσερις ήρωες.

Τσιπιρίπο

Ντιάνα Μόρισον

Ο Τζιμ Άνταμς, το αμερικανοποιημένο όνομα του Δημήτρη Αδαμόπουλου, του ελληνόπουλου που βρέθηκε στην αμερικάνικη Δύση για να επιβάλλει το νόμο και την τήρηση των κανόνων ηθικής που έφερε και λόγω της καταγωγής του ήταν το απόλυτο είδωλο, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, του Έλληνα υπερήρωα που με τον ηρωισμό και τον αδάμαστο ανδρισμό του αντιμετωπίζει κακοποιούς και σατανικούς αντιπάλους και τους νικά, μαζί με την παρέα του, χρησιμοποιώντας τα όπλα της αρετής του και την δύναμη των όπλων του.

Νομίζω πως η σειρά αυτή δεν θα είχε την επιτυχία που γνώρισε αν δεν υπήρχε η ταύτιση του αναγνώστη με τον κεντρικό ήρωα, ο οποίος είχε ελληνική καταγωγή. Δίπλα σ' αυτόν μια ετερόκλητη ομάδα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: η πανέμορφη μελαχρινή αμαζόνα Ντιάνα Μόρισον, την οποία οι συγγραφείς των ιστοριών ήθελαν να είναι ερωτευμένη με τον Τζιμ Άνταμς, το τετραπέρατο ινδιανάκι Τσιπιρίπο που αναλάμβανε αποστολές ανίχνευσης των αντιπάλων του νόμου και η κωμική φιγούρα του αφελούς αλλά πανέξυπνου μεξικάνου Πεπίτο Γκονζάλες για τον οποίο, όπως έλεγε πάντα με πειθώ, μια γριά μάγισσα είχε προφητέψει πως θα ζήσει ως τα εκατό του χρόνια, άρα δεν υπήρχε λόγος να φοβάται τις σφαίρες των εχθρών!


Η συλλογή μου απ' αυτά τα περιοδικά ήταν πολύ μεγάλη και χρόνο με το χρόνο αύξανε διαρκώς. Είχα γεμίσει δύο μεγάλα ντουλάπια, ίσως και περισσότερα, με τα περιοδικά μου τα οποία ταξινομούσα είτε με τον αύξοντα αριθμό κυκλοφορίας τους είτε με τον τίτλο τους. Τα πιο εντυπωσιακά ήταν αυτά που αναφέρονταν στις ομηρικές μάχες της θρυλικής τετράδας με τους προαιώνιους εχθρούς τους, τον Ελ Καπιτάν και τον Ομάρ Ατατούρκ.

Οι περιπέτειες αυτές συνεχίζονταν σε πολλά τεύχη και όταν διαπίστωνα πως μου έλειπε κάποιο περιοδικό από την συνολική σειρά γύριζα όλα τα περίπτερα της Αθήνας για να το βρω και να συμπληρώσω την συλλογή μου. Δύο φορές μάλιστα πήγα με την μητέρα μου στα κεντρικά γραφεία του περιοδικού και αγόρασα δεκάδες παλιά τεύχη που δεν είχα- ήμουν απόλυτα αφοσιωμένος στο μεγάλωμα της συλλογής μου και την απόλαυση που μου προσέφερε αυτή η αναγνωστική εμπειρία. Το μεγαλύτερο άγχος το είχα όταν φεύγαμε το καλοκαίρι για διακοπές: τί θα γινόταν τότε η συλλογή μου; Είχα μεγάλο άγχος γι' αυτό, και για να προφυλάξω τον μεγαλύτερο θησαυρό μου είχα γράψει με μαρκαδόρο διάφορα απειλητικά συνθήματα στους υποψήφιους κλέφτες των περιοδικών μου πάνω στα ντουλάπια ώστε ν' αποτρέψω κάθε δυνατότητα κλοπής της περιουσίας μου! Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν επέστρεφα σπίτι από τις διακοπές ήταν να δω αν η συλλογή διατηρούνταν στη θέση της. Στο παιδικό μου μυαλό αυτός ήταν ο μόνος θησαυρός άξιος λόγου, ούτε τα χρήματα, ούτε τα κοσμήματα, ούτε οτιδήποτε άλλο είχε αξία, αλλά οι κλέφτες όλων των εποχών αυτό δεν το γνωρίζουν (ευτυχώς) ούτε θα το μάθαιναν ποτέ.

Καθώς μεγάλωνα άλλαζαν οι αναγνωστικές μου συνήθειες και τα ενδιαφέροντα. Το πάθος μου για την ανάγνωση εξακολουθούσε να διαπερνά τη ζωή μου, διαφοροποιημένο βέβαια ανάλογα με την ηλικιακή εποχή και τα γενικότερα πνευματικά μου ενδιαφέροντα. Οι περιπέτειες της θρυλικής τετράδας λοιπόν έφυγαν σιγά σιγά από το προσκήνιο, σταμάτησα να μεγαλώνω τη συλλογή μου που από τα ντουλάπια μεταφέρθηκαν σε μεγάλες σακούλες που τοποθετήθηκαν στο αποθηκάκι του σπιτιού. Κάποια άλλα βιβλία κατέλαβαν το χώρο όπου πρωτύτερα έδιναν μάχες οι τέσσερις ήρωες μου με τους κακούς της Δύσης. Θεωρώ ως μια από τις μεγαλύτερες απώλειες τη στιγμή που αποφάσισα να πετάξω τη συλλογή των περιοδικών μου λόγω έλλειψης χώρου. Σίγουρα υπήρχαν πολλά περισσότερα άχρηστα πράγματα στο σπίτι που άξιζαν να πεταχτούν στα σκουπίδια και όχι η συλλογή μου. Με τον τρόπο αυτό χάθηκε ένα σημαντικό κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας και παρέμεινε μονάχα η γλυκιά ανάμνηση κάθε φορά που άνοιγα έναν καινούργιο Καουμπόι-Αρχηγό-Σερίφη: μια καινούργια ιστορία με περίμενε για να με ταξιδέψει μαζί της, στην αμερικάνικη άγρια δύση των υπερασπιστών του νόμου κατά των παρανόμων, σ' αυτή τη μάχη που επαναλαμβανόταν διαρκώς, όπως ο χυλός που έτρωγε ο φίλος μου Πεπίτο Γκονζάλες, αχνιστός και θρεπτικός σαν τα περιοδικά μου.