Σχόλιο στον Ταρίκ Αλί

Η αμφισβήτηση της Δύσης μέσω της πρόκλησης ασύμμετρων ενεργειών (με τους δυτικούς όρους: τρομοκρατία) από το πολιτικό ισλάμ είναι σχετικά καινούργιο φαινόμενο, και πάντως εντελώς νεώτερο εν σχέσει με τις αντιθέσεις εντός του ισλαμικού κόσμου. Το Ισλαμικό Κράτος με την ίδια βαρβαρότητα που μάχεται την Δύση και τον τρόπο ζωής αυτής αντιμετωπίζει και τους σιίτες μουσουλμάνους. Η βασική διαμάχη που υποβόσκει είναι αυτή μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, και ενώ μέχρι πρότινος οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ως βασικό σύμμαχο τους μονάρχες της Σαουδικής Αραβίας, η προσέγγιση με το Ιράν, τον κατ' εξοχήν εκπρόσωπο του σιιτικού κόσμου, που αίφνης παρουσιάζεται πιο μετριοπαθές από τους επηρεασμένους από την σαλαφική ιδεολογία σουνίτες θα αλλάξει τα δεδομένα όχι μόνο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά συνολικά στην ισορροπία δυνάμεων με τη Δύση. Έχει λοιπόν δίκιο ο Ταρίκ Αλί που επισημαίνει πως οι Δυτικοί οφείλουν να διακόψουν την υποστήριξη τους προς το σαουδαραβικό καθεστώς (http://www.versobooks.com/blogs/2336-isis-in-paris-by-tariq-ali) ως πηγή του κακού στην περιοχή, η μόνη ορθή πρόταση στο άρθρο του. Η άποψη του όμως πως η Δύση δεν είναι ηθικά ανώτερη από τους τζιχαντιστές είναι όχι μόνο απαράδεκτη από άποψη κοινής λογικής αλλά αρμόζει μονάχα σε κάποιους εγχώριους σχολιογράφους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που επικαλούνται άθλια επιχειρήματα συμψηφισμού προκειμένου να δικαιολογήσουν τον αταβιστικό αντιδυτικισμό τους. Η Δύση ως τρόπος ζωής, σκέψη και πολιτισμός είναι ανώτερη από την σαλαφιστική βαρβαρότητα,  και  σε καθεστώς πολέμου οφείλει κανείς να επιλέξει θέσεις και στρατόπεδο, και πάντως όχι την συμψηφιστική και δήθεν εξισορροπιστική άποψη του Ταρίκ Αλί.