Ζεράρ ντε Βιλλιέ: Οι παρίες της Κεϋλάνης

ΒΙΠΕΡ 562 (1975) (μεταφρ. Τασσώ Καββαδία)

Σάββατο βράδυ πρέπει να ξεκουράζεται κανείς από την ανάγνωση με μια άλλη χαλαρή ανάγνωση. Η στοίβα με τα καινούργια-μεταχειρισμένα ΒΙΠΕΡ περιμένει δίπλα στην ασήκωτη φιλοσοφία και  τη "σοβαρή" λογοτεχνία.

Ο Ζεράρ ντε Βιλλιέ πηγαίνει τον Μάλκο στην εξωτική Κεϋλάνη που μαίνεται και εκεί ο Ψυχρός Πόλεμος για να ερευνήσει τον περίεργο θάνατο από ελέφαντα (!) ενός πράκτορα. Τούτη τη φορά εκτός από Ρώσους κακούς κομμουνιστές κατασκόπους έχει ν' αντιμετωπίσει και το ντόπιο συνάφι που το αποτελούν κάποιοι αιμοβόροι βουδιστές καλόγεροι που γνωρίζουν την τέχνη του φόνου και οι οποίοι για δικούς τους θρησκευτικούς λόγους συνεργάζονται με τους Ρώσους. 

Δύο κυρίες που πρωταγωνιστούν σε αντίθετα στρατόπεδα, γοητευτικές και με πλούσια προσόντα, η μία μάλιστα διαθέτει στη συλλογή της και μια δηλητηριώδη κόμπρα που κάνει την ζημιά την κατάλληλη στιγμή, θ' αναστατώσουν τον Μάλκο που θα κάνει έρωτα με τη μία απ' αυτές. Το τέλος δυστυχώς δεν είναι καλό για τα κορίτσια και ο Μάλκο αηδιασμένος υπόσχεται να μην επιστρέψει ξανά στην Κεϋλάνη. Το θετικό είναι πως κατατρόπωσε τους Ρώσους, σε αντίθεση με την κόμπρα, δεν σήκωσαν κεφάλι! 

Να σημειώσω πως η κοπέλα που δίδεται στον Μάλκο, λίγο προτού πεθάνει, ξεκινά τα χαϊδολογήματα πάνω σε ελέφαντα, να μια στάση που πρέπει κανείς να δοκιμάσει έστω και μια φορά στη ζωή του:

"Η νέα γυναίκα γονάτισε ξαφνικά ανάμεσα στα πόδια του και ακούμπησε το κεφάλι της στο μηρό του. Εκείνος ξέχασε πολύ γρήγορα ότι βρισκόταν πάνω σε έναν ελέφαντα".