π.Νικόλαος Λουδοβίκος: Η ιστορία της αγάπης του Θεού

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος είναι ένας από τους ελάχιστους ιερείς-θεολόγους-συγγραφείς που αξίζει να τον παίρνει κανείς στα σοβαρά, ν' ασχολείται με όσα γράφει και λέει και να τον μελετά με προσοχή. 

Είναι φαινόμενο σπάνιο μέσα στον εθνικιστικό χώρο της ορθόδοξης εκκλησίας, είναι από τους λίγους που γνωρίζουν την δυτική θεολογία και φιλοσοφία και αυτό του επιτρέπει να μιλά με κάποιο κύρος και εγκυρότητα για τις διαφορετικές προϋποθέσεις γνώσης του Θεού σε Δύση και Ανατολή- δεν έχει την οίηση του Ράμφου, τον οποίο δικαιολογημένα περνά γεννεές δεκατέσσερις κάθε φορά που σχολιάζει μιαν αντιεπιστημονικά διατυπωμένη άποψή του, αλλά είναι πραγματικός γνώστης των πηγών, θύραθεν και εκκλησιαστικών, και μπορεί να έλθει σε γόνιμο διάλογο με την σύγχρονη δυτική σκέψη διχως να εκστασιάζεται από τα διανοητικά επιτεύγματά της αλλά με διαυγή τρόπο να επισημαίνει τον διαφορετικό τρόπο που αντιλήφθηκαν την παρουσία του Θεού οι άγιοι θεόπτες της ορθόδοξης καθολικής εκκλησίας.

Το βιβλίο του που εκδίδει η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου συνιστά μια συλλογή από ομιλίες του π. Νικολάου τις οποίες ακολουθεί μια σειρά ερωτοαποκρίσεων μεταξύ αυτού και των ακροατών του που φωτίζουν κάποιες από τις σκέψεις του ομιλητή. Οι ομιλίες αυτές βασίζονται στην ανάλυση ενός χωρίου από την Καινή Διαθήκη και ως χαρακτηριστικό τους έχουν την ανάδειξη της ιστορικής διάστασης της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο και τον κόσμο. Ο λόγος του π. Νικολάου είναι υπαρξιακός, αντλεί από την παράδοση των αγίων Πατέρων τους οποίους δεν χρησιμοποιεί εν είδει καταλόγου ρηθέντων αλλά δημιουργικά τους εντάσσει σ' έναν διάλογο με την τωρινή κατάσταση των χριστιανών πιστών και με την φιλοσοφία, αρχαία και σύγχρονη. 

Οι παρατηρήσεις του π. Νικολάου ξαφνιάζουν γιατί δεν είναι ηθικολογικές, αλλά εμποτισμένες και από την εμπειρία του ως πνευματικού, στοχαστή, και ανθρώπου που ήλθε σε επαφή με σύγχρονες άγιες μορφές της ορθόδοξης εκκλησίας. Τα όσα λέει σε αγγίζουν προσωπικά γιατία αυτά που λέει δεν έχουν αφηρημένο περιεχόμενο αλλά μεταμορφωτική διάσταση, ενθουσιάζουν τον πιστό που αναθερμαίνεται η πίστη του και, σε κάποιες στιγμές, τον οδηγούν στο χώρο της μετανοίας. Το ουσιαστικό για μας πάντως είναι πως ο π. Νικόλαος λόγω των γνώσεων του μπορεί να μιλήσει και στην καρδιά ενός σύγχρονου πιστού που δεν αγνοεί (γιατί αυτό θα ήταν αμαρτία) τον σύγχρονο στοχασμό αλλά με κριτική διάθεση είναι σε θέση να συνομιλήσει μαζί του και να αντλήσει στοιχεία που θα στηρίξουν τις απόψεις του. Ο π. Νικόλαος γνωρίζει τον τρόπο των μεγάλων διδασκάλων της πίστης και τοποθετείται ανάλογα: "Ο ίδιος ο άνθρωπος, όταν κάνει θεολογία ακαδημαϊκά, αν αποφασίσει να μπει και στον υπαρξιακό χώρο, αυτό που του γεννιέται ως θεολογία ξαφνικά στο νου του είναι πολύ διαφορετικό απ' αυτό που νόμιζε". (σ. 341).