Kiss me, deadly του Μίκυ Σπιλλαίην

Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 30 χρόνια, ίσως και περισσότερα, για να ξαναδιαβάσω Μίκυ Σπιλλαίην χάρη στο απίθανο στοκ ενός παλαιοβιβλιοπώλη. Μεταφρασμένο ως "Στόχος: Μάικ Χάμμερ", το γνωστό Kiss me, deadly, από τις εκδόσεις Βίπερ σε μετάφραση, που δείχνει εμφανώς τα χρόνια της, από την Τασσώ Καββαδία (έτος κυκλοφορίας 1981), προσφέρει κατ' αρχάς μιας νοσταλγική κατάδυση στο αρχείο των αναμνήσεων μας. 

Mickey Spillaine

Ο Σπιλλαίην δεν είχε ποτέ τις λογοτεχνικές αρετές των άλλων συγγραφέων του hard boiled μυθιστορήματος, αλλά αυτό που έχει το προσφέρει άφθονα: ο Μάικ Χάμμερ, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ ήρωας του, σκοτώνει με όλους τους δυνατούς τρόπους, εύκολα, αβίαστα, και κυρίως με τις γροθιές του, ενώ όσο και να τον θέλγουν οι όμορφες γυναίκες δεν διστάζει να τις κάψει ζωντανές αν ανήκουν στον κύκλο των "κακών". 

Το πόστερ της ταινίας που γυρίστηκε το 1955

Η δράση όπως συμβαίνει σε όλα τα έργα του Σπιλλαίην είναι καταγαιστική. Στο επίκεντρο των ερευνών του Μάικ Χάμμερ είναι ο θάνατος της Μπέργκα Τορν που συνδέεται με την Μαφία και κάποια αμύθητη περιουσία που έχει βάλει στο μάτι. Οι κακοί και οι καλοί ξεχωρίζουν αμέσως, με τον Μάικ Χάμμερ να μην μπορεί να αντισταθεί στα προκλητικά λάγνα βλέμματα των γυναικών που τον περιτριγυρίζουν και στον θάνατο που ξερνάνε οι γροθιές του. Περισσότερο τον ενδιαφέρει όμως η απόδοση δικαιοσύνης, με τον δικό του τρόπο βέβαια, και γι' αυτό ακόμα και οι κακές "κούκλες" έχουν την κατάληξη που τους αξίζει. Χωρίς λογοτεχνικές αρετές,φυσικά, το βιβλιαράκι αυτό προσφέρει ευχάριστο διάλειμμα και μια εσωτερική εκτόνωση- είναι χρήσιμο να γνωρίζεις πως υπάρχει ένας χάρτινος ήρωας που να μην φοβάται ακόμα και το αυτονόητο, όταν "η τρύπα στην άκρη του αυτόματου σημάδευε πάντα το στομάχι μου".