Πλούταρχος περί πενίας (Βίοι Παράλληλοι Αριστείδης-Κάτων)

"Πενία γαρ αισχρόν μεν ουδαμού δι' αυτήν, αλλ' όπου δείγμα ραθυμίας εστίν, ακρασίας, αλογιστίας, πολυτελείας. Ανδρί δε σώφρονι και φιλοπόνω και δικαίω και ανδρείω και δημοσιεύοντι ταις αρεταίς πάσαις συνούσα μεγαλοψυχίας εστί και μεγαλοφροσύνης σημείον".

Μετάφραση (Γεώργιος Α. Ράπτης): "Γιατί, η πενία βέβαια από μόνη της σε καμιά περίπτωση δεν είναι ντροπή, αλλά μόνο αν είναι συνέπεια τεμπελιάς, ανοησίας, πολυτελείας. Αν όμως συνοδεύει άνθρωπο συνετό και εργατικό και δίκαιο και ανδρείο και που δραστηριοποιείται στα κοινά με όλες τις αρετές είναι απόδειξη μεγαλοψυχίας και μεγαλοφροσύνης".

Ακρασία, Αλογιστία, Πολυτέλεια: οι τρεις κακίες που σημάδεψαν τη νεοελληνική πραγματικότητα από το 1974 και μετά, πιο έντονα από το 1981, και οδήγησαν στην εξευτελιστική χρεωκοπία του κράτους και των αξιών. Και συνεχίζει ο λόγος του Πλούταρχου να κρίνει, με αφορμή την πολιτεία του Αριστείδη: "Αρμόζει να ντρέπονται για τη φτώχεια τους αυτοί που είναι φτωχοί χωρίς να το θέλουν, ενώ αυτοί που είναι φτωχοί με επιλογή τους, όπως ο ίδιος, αρμόζει να το έχουν για καμάρι". Σε ποιά κατηγορία, αν όχι στην πρώτη, μπορεί να τοποθετήσει ο ελληνικός λαός τον εαυτό του;