Τα γράμματα από τη φυλακή του Αντόνιο Γκράμσι

Όταν αναζητώ τρόπους ταπείνωσης της υπερφίαλης ματαιοδοξίας μου, τότε ανοίγω τα Γράμματα από τη Φυλακή του Αντόνιο Γκράμσι. Τα διαβάζω με προσοχή σαν να διάβαζα κάποιο ευαγγελικό κείμενο. Λίγα κάθε φορά, αποσπάσματα βέβαια, αλλά είναι αρκετά για να με προσγειώσουν δείχνοντάς μου ένα πνεύμα που παρά τις συνθήκες που υπέφερε, φυλακισμένος από το φασιστικό καθεστώς Μουσολίνι δεν έπαψε να στοχάζεται, να γράφει και να διαβάζει με περισσότερη ένταση.

Κάθε επιστολή που στέλνει προς την πολυαγαπημένη του Τατιάνα, πέρα από την περιγραφή των συνθηκών φυλάκισής του, είναι και ένα ντοκουμέντο της πορείας του στοχασμού του. Είναι επίσης και μια καταγραφή των πνευματικών του αναζητήσεων με τη μορφή παράκλησης, έως και απαίτησης, προς την Τατιάνα να του προμηθεύσει νέα βιβλία για το μοναχικό μεν αλλά εξαιρετικά οργανωμένο διάβασμα του στη φυλακή. 

"Θα σου γράψω να μου στείλεις το άλλο λεξικό, εκείνο του Λανγκενσάιντ, όταν θα έχω μελετήσει ολόκληρη τη γραμματική. Τότε θα σου ζητήσω να μου στείλεις τις Συνομιλίες του Γκαίτε με τον Έκερμαν για να κάνω ανάλυση της σύνταξης και του ύφους και όχι μόνο για να τις διαβάσω".

Έχοντας ως πρότυπο την έμμονη προσπάθεια του Γκράμσι,δεν πρέπει να υπάρχουν αντιρρήσεις ή εμπόδια που τα επικαλείται η οκνηρία για να κερδίσει άλλη μια μέρα από τη ζωή.