

Το βιβλίο περιγράφει την αγωνιώδη αναζήτηση μιας ψυχής, της ψυχής του Σαλάμοφ για το βιβλίο, τη σχέση του Σαλάμοφ με το βιβλίο. Από την αρχή ως το τέλος, μέσα από τις περιπέτειες στα κάτεργα του σταλινικού καθεστώτος, ο συγγραφέας των "Ιστοριών από την Κολυμά" θυμάται και εξιστορεί την σχέση του με τα βιβλία, προβαίνει σε κάποιες παρατηρήσεις για άλλους συγγραφείς που τον σημάδεψαν, ωστόσο αυτό που μένει στον αναγνώστη είναι η ερωτική σχέση που ο Σαλάμοφ έχει με την ανάγνωση και πόσο αυτή τον στήριξε κατά τη διάρκεια των φυλακίσεων του. Το μικρό αυτό βιβλιαράκι θα έπρεπε να μοιράζεται δωρεάν σε όλους τους μαθητές που ξεκινούν την πορεία τους αναζητώντας πρότυπα. Ο Σαλάμοφ είναι πρότυπο, άγιος της ανάγνωσης, της εμμονής με την ανάγνωση: η ίδια αυτή εμμονή που τον διατήρησε στη ζωή προκειμένου να καταγράψει την φρίκη της σταλινικής περιόδου στη Ρωσία. Οι δύο τελευταίες φράσεις του βιβλίου μένουν στη μνήμη κάθε αναγνώστη: ¨Τα βιβλία είναι ό,τι καλύτερο έχουμε στη ζωή, είναι η αθανασία μας", και το πιο συνταρακτικό ακόμα: "Λυπάμαι που ποτέ δεν είχα τη δική μου βιβλιοθήκη". Μπορεί να μην είχες την τύχη να έχεις δική σου βιβλιοθήκη Βαρλάμ Σαλάμοφ, αλλά το κορυφαίο σου έργο που κοσμεί τις δικές μας βιβλιοθήκες φωτίζει και δίνει νόημα στα υπόλοιπα βιβλία μας, κυρίως αποκρυπτογραφεί το νόημα της υπάρξεως και είναι διαβάζοντας αυτό το ένα και μοναδικό βιβλίο σου να κατανοείς τα υπόλοιπα. Τα βιβλία που δεν είχες, στο ένα και μοναδικό "Ιστορίες από την Κολυμά", περιέχονται όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου