Μια τέτοια απόφαση δεν χρειαζόταν να πάρει κανείς και θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Όταν αυτή την Κυριακή ο ελληνικός λαός θα δώσει την ψήφο του, δε θα αποφασίσει μόνο για το δικό του μέλλον. Εσείς, αγαπητοί Έλληνες, αποφασίζετε και για την τύχη περίπου πεντακοσίων εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ευρώπη. Εσείς ψηφίζετε για το πώς θα συνεχίσουμε όλοι μας.
Αυτή η ύπουλη και για τους περισσότερους πια πλέον ακατανόητη κρίση παρουςιάζεται λες και όλα μπορούν να λυθούν με ένα απλό "ΝΑΙ" ή "ΟΧΙ" των Ελλήνων – αν και πίσω απο το δημοφήφισμά τους κρύβονται πολλές και επώδυνες αποφάσεις. Κατά το κλείσιμο της σύνταξης της εφημερίδας δεν ήταν καν σαφές αν θα γίνει δημοψήφισμα ή όχι. Ωστόσο έτσι κι αλλιώς αγαπητοί Έλληνες, καλείστε με να στραφείτε εναντίον της πολιτικής που μόλις πριν από πέντε μήνες επιλέξατε. Καλείστε να πάρετε το μέρος των πιστωτών αν και στις τελευταίες εκλογές κατακρίνατε με την ψήφο σας τη πολιτική τους στάση. Καλείστε να συμφωνήσετε με τους δανειστές σας, αν και πολλοί από εσάς πιστεύετε πως σας έχουν προδώσει. Όλ’ αυτά μαζί είναι πάρα πολλά. Κι όμως σ’ αυτά στηρίζεται η ελπίδα μας.
Κανείς δεν επιτρέπεται να σας υπαγορεύσει τί θα ψηφίσετε. Κανένας ξένος κυβερνητικός αρχηγός, καμία ξένη εφημερίδα. Ωστόσο σας απομένουν μόνο λίγες μέρες για να αποφανθείτε. Και ίσως πολλοι άνθρωποι στη Ευρώπη ακριβώς αυτή τη στιγμή να έπεσαν σε περισυλλογή.
Όταν φέτος τον Ιανουάριο ο κύριος Τσίπρας ήταν έτοιμος να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές, έγραψα σ΄αυτήν την εφημερίδα, ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να κρατήσει την Ευρώπη ενωμένη. Υπέθεσα ότι ο κύριος Τσίπρας θα νομιμοποιούσε επιτέλους ως άνθρωπος του λαού την μισητή πολιτική διάσωσης. Περίμενα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογούσε τους πλούσιους Έλληνες και θα χρησιμοποιούσε τις περιουσίες τους για την καταπολέμιση της κρίσης. Όταν όμως ανέλαβε την εξουσία έγινε φανερό πως ο πρωθυπουργός σας δεν ενδιαφερόταν τόσο για δικαιοσύνη όσο για θριαμβολογία. Λιγότερο για ο,τι μας ενώνει περισσότερο για ό,τι μας χωρίζει. Πολλοί άνθρωποί εδώ στην Γερμανια δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν.
Είναι αλήθεια ότι τρεις μεγάλες ανισότητες είναι έντονες στην Ελλάδα: Η ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και των ανέργων. Μεταξύ του ελληνικού λαού και της φαινομενικά παντοδύναμης Τρόικας. Είναι επίσης αλήθεια ότι η Τρόικα έκανε τεράστια σφάλματα και σας παρουσιάστηκε με μια αλαζονεία που έβλαψε τα αίτηματά της. Αλλά με όλο το σεβασμό προς την Κυβέρνηση σας: Στην δικιά μας, ομολογουμένως κάπως μακρινή προοπτική, φαινόταν ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκης προσπάθησαν με ένα χτύπημα να αλλάξουν την πολιτικοοικονομική κατεύθυνση ολόκληρης της Ευρώπης. Δεν είχαν όμως ούτε τη δύναμη ούτε τη δημοκρατική νομιμοποίηση για κάτι τέτοιο.
Κι όμως κάτι άλλαξε κατά τη διάρκεια των μακρών διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες. Στον κυρίο Τσίπρα οφείλεται, ότι η ΕΕ έγινε πιο σοφή, ότι πολλοί κυβερνητικοί αρχηγοί είναι επιτέλους διατεθειμένοι να αλλάξουν την πολιτική κατά της κρίσης. Αλλά αυτό το πολιτικό κεφάλαιο δεν μπόρεσε ο ίδιος να το εκμεταλλευτεί. Αντ’ αυτού κατάφερε να εξοργίσει τους άλλους 18 εταίρους της νομισματικής ένωσης και έτσι "να βγει" από το παιχνίδι.
Πολλοί από εσάς έχετε την εντύπωση ότι εμείς οι Γερμανοί δεν θέλουμε πια να βοηθήσουμε, ότι προτιμούμε να φύγετε από το Ευρώ. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να σκεφτήκατε όταν ακούσατε τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών και κάποιων Γερμανών δημοσιογράφων. Τώρα τελευταία πολλοί Γερμανοί αρχίζουν να αμφιβάλουν. Στην Γερμανία υπάρχουν επίσης άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά κι όμως δεν ξέρουν πώς να τα βγάλουν πέρα. Και πολλοί πίστευαν ότι όλο και περισσότερα χρήματα πήγαιναν στην Ελλάδα χωρίς όμως η κατάσταση του ελληνικού λαού να βελτιωθεί. Ωστόσο μέχρι την κλιμάκωση των τελευταίων ημερών δεν υπήρχε πλειοψηφία για το Grexit.Αν υπήρξε ένα σημαντικό σφάλμα από το ξέσπασμα της Ευρωκρίσης τότε προκειται για το ότι μιλήσαμε πάρα πολύ μόνο για λεφτά. Στο τέλος επιτρέψαμε να ενδιαφερόμαστε μόνο για το ύψος του χρέους. ΄Ετσι κατέληξε το ερώτημα, αν είναι πράγματι σωστό να βοηθηθεί παραιτέρω ή Ελλάδα, σε μια καθαρά αριθμητική άσκηση του τύπου: ποιό το όφελος για μας τους Γερμανούς και ποιό για τον ελληνικό λαό; Ένα ενιαίο νόμισμα είναι όμως κάτι περισσότερο. Είναι η υπό μορφή νομίσματος υπόσχεση ότι θα σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλον.
Σε όλη την ήπειρο ανοίγονται χαρακώματα, όχι μόνο εντός της νομισματικής ένωσης. Πολλοί Βρετανοί προτιμούν να βγουν από την ΕΕ. Θα έπρεπε να επιτρέπονται λιγότεροι πρόσφυγες στην Ευρώπη. Δεξιοί λαϊκιστές παρακινούν ενάντια άλλων Ευρωπαίων. Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας σχεδιάζει έναν φράχτη τεσσάρων μέτρων στα σύνορα με την γειτονική Σερβία. Γι’ αυτούς τους λόγους δεν είναι μόνο μια οικονομική απόφαση, αν η Ελλάδα συνεχίζει να έχει Ευρώ ή όχι. Διακυβεβονται περισσότερα, πολλά περισσότερα. Αν η υπόσχεση που δόθηκε, να υποστηρίζει ο ένας τον άλλον, δεν ισχύει πια, τότε αυτό θα κήαταστρέψει την ήπειρο. Γι’ αυτό έχετε τώρα εσείς μια μέγαλη ευκαιρία: Αν αποφασίσετε να μείνετε στο Ευρώ, τότε θα έχουν όλοι οι πολίτες των άλλων κρατών μια τεράστια ευθύνη. Τότε θα πρέπει κι αυτολι να κάνουν περισσότερα για την Ευρώπη.
Τώρα είναι μια θαυμάσια δημοκρατική στιγμή: Μπορείτε να κάνετε μια συμφωνία με τις κυβέρνηεις των πιστωτών, πιο άμεση από οπειεσδήποτε εκλογές. Και τόσο η κυρία Μέρκελ, όσο και ο κύριος Σόιμπλε θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους με διαφορετικό τρόπο: Αν κρατήσει η Ελλάδα το Ευρώ, τότε θα πρέπει να υπάρξει διαγραφή του χρέους, να εφαρμοστεί ένα επενδυτικό πρόγραμμα, και όλοι θα πρέπει να έχουμε υπομονή μεταξύ μας, πολύ περισσότερο από ό,τι πριν.
Γι’αυτό δεν είναι μόνο ζωτικής σημασίας, τί θα αποφασίσει την Κυριακή ο ελληνικός λαός. Αλλά επίσης ποιά θα είναι η αντιδράση των Ευρωπαίων, συμπεριλαμβανομένων και των Γερμανών, τη Δευτέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου