Συγκίνηση με διακατείχε όταν μετά από αρκετές δεκαετίες ξανάπιασα στα χέρια μου βιβλίο του Τζαίημς Τσαίηζ, και ελπίζω τους επόμενους μήνες να πιάσω ακόμα περισσότερα, και τον διάβασα αστραπιαία. Όπως ακριβώς διαβαζόταν τότε, στη χρυσή εποχή που μεσουρανούσε στα περίπτερα της Κυψέλης: απνευστί.
Ο πρωτότυπος τίτλος είναι Mission to Siena, και κυκλοφόρησε το 1955, ενώ στα ελληνικά μεταφράστηκε και εκδόθηκε από τις θρυλικές εκδόσεις ΒΙΠΕΡ το 1975.
Ο Τσαίηζ μεταφέρει τον αναγνώστη στην ιταλική πόλη Σιένα, όπου κρύβεται μια μυστική οργάνωση με την ονομασία "Χελώνα" η οποία έχει πάρει την ονομασία της από μια ιστορική αντιπαλότητα προσωπικοτήτων της Σιένα πριν από πολλά χρόνια. Εκεί αναλαμβάνει δράση ο Ντον Μίκλεμ που θα προσπαθήσει να βρει τον δολοφόνο του φίλου του. Σατανικές γυναίκες, αδίστακτοι κακοποιοί που έχουν σαδιστικά ένστικτα, και μια εξαιρετική τελευταία σκηνή όπου ο Ντον και άλλοι μαζί του βρίσκονται παγιδευμένοι σ' ένα σπίτι που γεμίζει από νερό και κινδυνεύουν να πνιγούν, είναι εικόνες αφάνταστα διασκεδαστικές. Δείχνει τα χρονάκια της η ιστορία, αλλά το σημαντικό είναι πως δεν πλήττεις, ούτε σε κουράζει ιδιαίτερα καθώς από ένα σημείο και πέρα έχει αρκετή δράση.
Η Λορέλλι που ήταν στο πλάνο των "κακών", θα τη γλυτώσει στο τέλος λόγω της ευφυίας της αλλά και της αντίληψης περί δικαιοσύνης που διακατέχει τον Ντον. Κάποιοι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι από τον συγγραφέα να δημιουργούν άσχημα συναισθήματα και να φέρνουν κακές μνήμες, όπως ο γιατρός Ένγκελμαν, κατ΄εξοχήν ναζιστικός τύπος.
Ο Τσαίηζ σαν το παλιό καλό κρασί παραμένει εγγύηση για κάποια βράδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου