Το 1950 εκδίδει ο Βενέζης αυτό το καταθλιπτικό, τραγικό αλλά τόσο ανθρώπινο και ρεαλιστικό αφήγημα γύρω από την κάθοδο, στην ουσία, μιας οικογένειας Καστοριανών προς την Αθήνα, κατά τη διάρκεια της εισβολής των Γερμανών κατακτητών στην Ελλάδα το 1941.
Ο Βενέζης εμπνέεται από τους αρχαίους μύθους, από την τραγική ποίηση υποδηλώνοντας τη συνέχεια της ελληνικής παράδοσης και των αξιών της. Η Αντιγόνη, ο Οιδίποδας, ο Λέων της Χαιρώνειας, οι αναστενάρηδες της Θράκης, όλη η ελληνική παράδοση συμπλέκεται και καθοδηγεί τις πράξεις και το ήθος του ηρώων του Βενέζη προς την έξοδο από τα δεσμά στην ελευθερία.
Γραμμένο σε ύφος κοφτό, απότομο, δίχως περιττά στολίδια, μια οδοιπορία στην έρημο θυμίζει περισσότερο η κάθοδος αυτή από τη Βόρεια Ελλάδα προς την Αθήνα. Ο Βενέζης έχει γράψει από τις πιο συγκλονιστικές σελίδες γύρω από τα παθήματα του πολέμου, γι' αυτό και η ανάγνωση των έργων του προϋποθέτει εθνική συνείδηση, αλλά όχι εθνικισμό. Ο Βενέζης δεν είναι εθνικιστής γιατί είναι δίκαιος, αναγνωρίζει την ίδια τραγική μοίρα και σ' αυτούς που πράττουν το άδικο σε βάρος των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου