Ευτυχώς που υπάρχουν οι εκδόσεις του "Άρτου Ζωής" (υπεύθυνος ο Σταύρος Ζουμπουλάκης) (καθώς και, φυσικά, οι εκδόσεις "Εν Πλω") για να διαβάζουμε καλά θεολογικά βιβλία.
Ο Ότφρηντ Χόφιους είναι Γερμανός θεολόγος, ειδικός στην Καινή Διαθήκη, ο οποίος όπως διαβάζουμε στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου "στο ανθρωπιστικό σχολείο στο οποίο φοίτησε (έως το 1957) διδάχθηκε αρχαία ελληνικά, λατινικά και εβραϊκά σε υψηλότατο επίπεδο". Η πρώτη παρατήρηση είναι πως δίχως αυτόν τον εξοπλισμό δεν μπορείς να κάνεις επιστημονική θεολογία, ίσως ούτε καν κατηχητικό κήρυγμα- αλλά εδώ μιλάμε για γερμανικά σχολεία. Μάλιστα, όπως φαίνεται ο Χόφιους είναι γνώστης και της Ορθόδοξης Παράδοσης, καθώς ορισμένες από τις μελέτες που εμπεριέχονται στον τόμο φανερώνουν μια λεπτομερειακή γνώση θεμάτων που κανονικά θα αναλύονταν από ορθόδοξους θεολόγους, όπως φερ' ειπείν το άρθρο με θέμα "Η ανάσταση του Λαζάρου στους λειτουργικούς ύμνους της Ορθόδοξης Εκκλησίας", ή ακόμη και το "Άνθρωπος και κτίση. Ρωμ 8,18-25 και η ερμηνεία του ιερού Χρυσοστόμου".
Από τα κείμενα του βιβλίου, εκείνο που μου έκανε την περισσότερη εντύπωση και μ' άφησε σε σκέψεις ήταν "Η Ανάσταση των νεκρών ως γεγονός σωτηρίας. Σκέψεις στο 15ο κεφάλαιο της Α' Προς Κορινθίους Επιστολής", όπου ο Χόφιους θεωρεί πως το γεγονός της εκ νεκρών ανάστασης δεν είναι ένα καθολικό γεγονός αλλά αφορά τους χριστιανούς και μόνο. Γράφει συγκεκριμένα: "Επομένως θα καταστούν ζωντανοί "οι του Χριστού", δηλα΄δη αυτοί που ανήκουν στον Χριστό, και αυτοί είναι, σύμφωνα με την κατά τα λοιπά χρήση της γλώσσας του αποστόλου, εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στον Χριστό. Για μια ανάσταση των ανθρώπων που δεν πιστεύουν στον Χριστό δεν γίνεται λόγος ούτε σε σύνδεση με το στ. 23, αλλά ούτε και σε κάποιο άλλο τμήμα του κεφαλαίου μας.....Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε βέβαιο ότι ο Παύλος στο 15ο κεφάλαιο της Α' Προς Κορινθίους Επιστολής μιλάει μόνο για την ανάσταση αυτών που πιστεύουν στον Χριστό".
Αναμφισβήτητα η εκ νεκρών ανάσταση είναι μια χριστιανική ελπίδα η οποία ομολογείται στο Σύμβολο της Πίστεως, μια εσχατολογική προσδοκία. Όμως πως θα αποδοθεί τότε δικαιοσύνη αν δεν υπάρχει καθολική εκ νεκρών ανάσταση; Η έσχατη κρίση των μη χριστιανών είναι η παραμονή τους στον άδη, η βύθιση στην απελπισία του μηδενός; Ακόμα και ο πλούσιος στην παραβολή με τον φτωχό Λάζαρο είχε συνείδηση του χάσματος ανάμεσά τους. Βέβαια, υπάρχει η ανάσταση κρίσεως που αφορά αυτούς που δεν έζησαν εν Χριστώ (Πράξεις 24,15), αλλά ως προοπτική η εν σώματι εκ νεκρών ανάσταση είναι καθολική, αφορά όλους.
Ο N.T.Wright, αυτός ο σπουδαίος αγγλικανός θεολόγος αλλά με ρίζες στην ορθόδοξη παράδοση, προειδοποιεί πως το το να μην ομιλεί κανείς για ανάσταση υποδηλώνει εξουσιαστικές βλέψεις και τυραννική νοοτροπία: "No wonder the Herods, the Caesars and the Sadducees of this world, ancient and modern, were and are eager to rule out all possibility of actual resurrection. They are, after all, staking a counter-claim on the real world. It is the real world that the tyrants and bullies (including intellectual and cultural tyrants and bullies) try to rule by force, only to discover that in order to do so they have to quash all rumours of resurrection, rumours that would imply that their greatest weapons, death and deconstruction, are not after all omnipotent". (σ. 737, N.T.Wright : The Resurrection of the Son of God, 2003)
Το Προσδοκώ Ανάσταση Νεκρών μπορεί να σημαίνει , λοιπόν, προσδοκώ την δικαιοσύνη του Θεού- κι αυτή είναι μια καθολική ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου